Skip to main content

Η Τουρκία μας κοροϊδεύει κατάμουτρα και στο Κυπριακό

Όσοι πιστεύουν ότι το Κυπριακό αφορά τρίτο κράτος, ας μάθουν ότι Κύπρος αποτελεί το ισχυρότερο όπλο της Ελλάδας στις ελληνοτουρκικές διενέξεις.

Οφείλω κατ’ αρχάς να ομολογήσω πως τα θέματα που αφορούν το Κυπριακό βρίσκονται χαμηλά στο ενδιαφέρον των αναγνωστών. Υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, θεωρώ όμως αναγκαίο να επανέλθω επειδή όπως οδηγούνται τα πράγματα, εάν γίνουν αποδεκτοί οι όροι της Τουρκίας, η βλάβη για τον ελληνισμό θα είναι ανήκεστη.

Και προς όσους τυχόν πιστεύουν ότι τα συμβαίνοντα στην Κύπρο αφορούν τρίτο κράτος, πρέπει να επαναλάβω η Κύπρος αποτελεί το ισχυρότερο όπλο της Ελλάδας στις πολλές και πάντοτε επίκαιρες ελληνοτουρκικές διενέξεις. Και είναι εγκληματική η στάση της ελληνικής πολιτείας να παρακολουθεί απλώς τα τεκταινόμενα.

Εν όψει της συζήτησης και έγκρισης της ετήσιας έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία, το τουρκικό ΥΠΕΞ απέστειλε έγγραφο στο τουρκικό λόμπι ευρωβουλευτών, το οποίο εξασφάλισε ο «Φιλελεύθερος» της Λευκωσίας, με το οποίο χλευάζει το κυπριακό κράτος, διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι οι Ελληνοκύπριοι διέπραξαν πειρατεία και το υφάρπαξαν (the Greek Cypriots effectively hijacked the state), και ότι έκτοτε το κράτος «αυτοπαρουσιάζεται ως Κυπριακή Δημοκρατία» (purports to be the «Republic of Cyprus»)...

Ως γνωστόν, είναι πάγιο το αίτημα της Τουρκίας, στην όποια συμφωνία υπάρξει να μη θεωρείται το νέο «κατασκεύασμα» ως συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά ως νέο κράτος που το συνιστούν δύο ισότιμα μέρη. Ως προς το «ισότιμο» των δύο μερών, διαφορετικά ερμηνεύεται από την κάθε πλευρά, όπου η μεν Τουρκία κάνει λόγο για 50-50 συνδιοίκηση, ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά αναφέρεται στην ποσοστιαία σύνθεση του πληθυσμού κατά την περίοδο της κατοχής, με 80-20.

Εξίσου σημαντική όμως είναι η απαίτηση των Τούρκων για ίδρυση νέου κράτους. Σύμφωνα με το έγγραφο της Άγκυρας υποδεικνύεται στους φιλότουρκους ευρωβουλευτές να επιμείνουν στο ότι «η βασική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια συνολική διευθέτηση του Κυπριακού θα είναι να καταστήσει τη λύση πηγή πρωτογενούς δικαίου της Ε.Ε., για τη βιωσιμότητα της νέας τάξης πραγμάτων (new state of affairs)».

Με άλλα λόγια, η Άγκυρα όχι μόνο κλείνει την πόρτα σε κάθε σκέψη για μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά ζητά όπως η συμφωνία για την «εγκαθίδρυση νέου συνεταιριστικού κράτους» επενδυθεί με τον προστατευτικό μανδύα του πρωτογενούς δικαίου της Ε.Ε., με προφανή στόχο να μη δύναται να προσβληθεί στο Δικαστήριο της Ε.Ε. από όσους έχουν έννομο συμφέρον και κυρίως από Ελληνοκυπρίους πρόσφυγες που ενδεχομένως θα στερηθούν του δικαιώματος επιστροφής και «ελεύθερης εγκατάστασης» στις περιουσίες τους.

Ένα «νέο κράτος» αποστερεί των δικαιωμάτων σε όσους έχουν έννομο συμφέρον. Με το έγγραφο δηλαδή, επιχειρείται να απαλειφθεί κάθε ευθύνη της Άγκυρας για την καταβολή αποζημιώσεων στο κεφάλαιο του περιουσιακού, μεταφέροντάς την στους ώμους της Ε.Ε. αναφέροντας χαρακτηριστικά:

«Μια πιθανή διευθέτηση του Κυπριακού θα επιφέρει επίσης δαπάνες που σχετίζονται με κάποια μέτρα που θα ληφθούν σε κάποια κεφάλαια όπως στο περιουσιακό. Η Ε.Ε. πρέπει να είναι επίσης έτοιμη να συνεισφέρει στη σχετική οικονομική πτυχή μιας διευθέτησης στο νησί». Επ’ αυτού, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πρόβλεψη από τον ΟΗΕ ότι θα αναζητηθούν «χορηγοί» να καλύψουν τις δαπάνες, οι οποίες κατά πολλούς ανέρχονται σε 50 δισ. δολ.

Υπάρχουν και άλλα δύο ζητήματα σοβαρά, τα οποία περιέχονται στην Έκθεση, και στα οποία η Τουρκία ορθώνει ανάχωμα, εκμεταλλευόμενη και το μεταναστευτικό πρόβλημα για να εκβιάζει. Πρόκειται για «έναρξη της απόσυρσης στρατευμάτων», αλλά και για «μεταβίβαση της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου στον ΟΗΕ», όπου το τουρκικό ΥΠΕΞ, υποστηρίζει ότι και τα δύο ζητήματα θα συζητηθούν στο πλαίσιο συνολικής λύσης του Κυπριακού, ενώ η Ευρώπη τα έθετε προαπαιτούμενα για άνοιγμα των Κεφαλαίων που αφορούν την Τουρκία.

Εκεί που είναι καταφανής η απουσία ηθικής από την συμπεριφορά των Τούρκων, είναι στο θέμα των αγνοουμένων, όπου διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι οι Τ/κ αγνοούμενοι ήταν στην πλειονότητά τους απλοί πολίτες, ενώ οι Ε/κ αγνοούμενοι ήταν στρατιώτες που πολέμησαν το 1974.

Και τέλος, «θέτει εν αμφιβόλω την ειλικρίνεια» της ελληνοκυπριακής πλευράς για την επίτευξη συνολικής λύσης του Κυπριακού, «παρά το γεγονός ότι είναι δεσμευμένη στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων υπό τον ΟΗΕ για την εγκαθίδρυση ενός νέου συνεταιρισμού...», που φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Ο Μακεδών

Υ.Γ. Ελλείψει χώρου δεν παρέθεσα τις κατηγορίες της Τουρκίας καθ’ ημών, που μόνον για γενοκτονία των Τουρκοκυπρίων δεν κάνει λόγο. Θα το πράξω με την πρώτη ευκαιρία.
Μ.