Το πρωί του προηγούμενου Σαββάτου, μία ευγενική κυρία, η οποία προφανώς αγαπάει πολύ τη Θεσσαλονίκη, βρέθηκε στο τουριστικό περίπτερο του δήμου, που βρίσκεται στη συμβολή της Μητροπόλεως με την Αριστοτέλους, ανάμεσα στο Ολύμπιον και το Ηλέκτρα Παλάς. Διαπίστωσε ότι ήταν κλειστό και πριν προλάβει να απομακρυνθεί την πλησίασε ένα ζευγάρι ξένων και της ζήτησε μία πληροφορία, την οποία έδωσε. Σχεδόν χωρίς να το καταλάβει απαντούσε σε ερωτήσεις επισκεπτών της πόλης επί ένα δίωρο στο όρθιο, θεωρώντας υποχρέωση της να τους εξυπηρετήσει. Ύστερα ανέβασε την περιπέτειά της στα μέσα κοινωνική δικτύωσης και έλαβε την απάντηση του αρμοδίου αντιδημάρχου, ότι ο δήμος Θεσσαλονίκης δεν έχει τη δυνατότητα να απασχολήσει προσωπικό παρά μόνο κατά τις –λεγόμενες- εργάσιμες ημέρες και ώρες, δηλαδή Δευτέρα με Παρασκευή από το πρωί μέχρι το μεσημέρι.
Επίσης, στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» υπήρχε μέχρι πρόσφατα –ίσως να βρίσκεται ακόμη στη θέση του- ένα ηλεκτρονικό περίπτερο πληροφοριών του ΕΟΤ, με ένα χαρτάκι κολλημένο μονίμως επάνω του: χαλασμένο.
Αυτή είναι η τουριστική καθημερινότητα της Θεσσαλονίκης. Σε δύο από τα πιο κρίσιμα για πληροφορίες σημεία της πόλης υπάρχει μπλακ άουτ. Κάτι που δείχνει τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ο τουρισμός στη Θεσσαλονίκη. Στην πόλη που φιλοξενεί τη μοναδική τουριστική έκθεση της χώρας, τη Philoxenia. Στην πόλη που αυτή την περίοδο ετοιμάζει τη συμμετοχή της στην διεθνή τουριστική έκθεση του Λονδίνου, τη μεγαλύτερη του κόσμου. Στην πόλη που έχει για δήμαρχο έναν άνθρωπο που με την κινητικότητα του έχει καταφέρει στην ουσία μόνος να φέρει επισκέπτες και να ζωντανέψει την τουριστική της πιάτσα.
Δυστυχώς, όμως, η ανυπαρξία εσωτερικής τουριστικής οργάνωσης δείχνει ότι εκείνο που λείπει από τη Θεσσαλονίκη είναι η τουριστική κουλτούρα. Ο κοσμοπολιτισμός 22 αιώνων δείχνει να ξεθώριασε στον 23ο της διαδρομής της στην ιστορία. Στο βάθος της νοοτροπίας της κοινωνίας που διαμορφώνει την ατμόσφαιρα επικρατεί μια ιδιότυπη ξενοφοβία και μια ανεξήγητη κλειστοφοβία. Για να αλλάξει αυτό χρειάζεται δουλειά και χρόνος. Δε φτάνουν οι τεχνικές λύσεις και διευθετήσεις, που άλλωστε ούτε κι αυτές υπάρχουν. Το πρόβλημα μοιάζει λίγο με το «αβγό του Κολόμβου». Ποιο από τα δύο προβλήματα γέννησε το άλλο είναι κατανοητό, αλλά ποιο από τα δύο θα λυθεί πρώτο παραμένει μυστήριο. Μέχρι να λυθεί η Θεσσαλονίκη χάνει κάθε μέρα κι από μια τουριστική ευκαιρία και δυνατότητα. Σε μια εποχή που όταν χάνεις τις έτσι κι αλλιώς περιορισμένες ευκαιρίες χάνεις και το παιχνίδι.