Η χθεσινή κατάσταση στην αγορά του κέντρου της Θεσσαλονίκης ήταν για γέλια και για κλάματα. Στην πραγματικότητα η εικόνα ήταν ασαφής και άκρως μελαγχολική. Με τα περισσότερα καταστήματα κλειστά, πολύ λίγα εν λειτουργία, εμπόρους και εμποροϋπαλλήλους να διαδηλώνουν στους δρόμους. Οι Θεσσαλονικείς έκαναν βόλτα, έπιναν καφέ ή ψώνιζαν και οι ξένοι επισκέπτες κοιτούσαν παραξενεμένοι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρόταση για 32 Κυριακές με τα εμπορικά καταστήματα ανοιχτά συναντά μεγάλες αντιδράσεις στη Θεσσαλονίκη. Έμποροι και εμποροϋπάλληλοι δεν επιθυμούν αυτή την εξέλιξη. Το ίδιο συνέβη, βέβαια, και όταν από τη μία Κυριακή που ήταν ανοιχτά τα μαγαζιά –την Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα- περάσαμε στις οκτώ έως δέκα Κυριακές. Όλα τα πράγματα θέλουν το χρόνο τους για να ωριμάσουν. Σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης και καταναλωτικής υποχώρησης είναι δύσκολο να αποδεχθούν οι έμποροι αύξηση του χρόνου και των ημερών λειτουργίας των καταστημάτων τους.
Από την άλλη για να ξεπεραστούν τα οικονομική προβλήματα ίσως δεν αρκούν μόνο οι μεγάλες κινήσεις - η συμφωνία κυβέρνησης και δανειστών, η ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση, η ελάφρυνση του δημοσίου χρέους, η εντατικοποίηση της υλοποίησης του ΕΣΠΑ. Όλα αυτά αφορούν τα δημόσια οικονομικά. Χρειάζονται και μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο καθημερινής οικονομίας. Όπως είναι η ενίσχυση του ανταγωνισμού για να πέσουν οι τιμές επ’ ωφελεία των καταναλωτών. Η διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, για τη διευκόλυνση των ξένων επισκεπτών. Η γενίκευση των συναλλαγών με πλαστικό χρήμα, ώστε να καταπολεμηθούν η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή και η φοροαποφυγή. Όλα αυτά οδηγούν μέχρι ενός σημείου σε ανατροπή της καθημερινότητας. Ενδεχομένως και σε εντατικοποίηση εργασίας. Γι’ αυτό καταγράφονται αντιρρήσεις και υπάρχουν αντιδράσεις. Από την άλλη για να ξεπεραστεί μια δύσκολη κατάσταση –πολύ περισσότερο μια οικονομική κρίση και ύφεση- απαιτούνται υπερβάσεις, που γενικώς ξεβολεύουν.
Πέρα από τις γενικότητες το θέμα της λειτουργίας της αγοράς είναι στρατηγικής σημασίας για τη Θεσσαλονίκη. Για το μέλλον της πόλης, πέρα από τη μεμονωμένη ανάγκη κάποιων εμπόρων να κυλήσουν όπως - όπως οι επόμενοι μήνες ή τα επόμενα λίγα χρόνια έως ότου συνταξιοδοτηθούν οι ίδιοι. Η «μπίλια» πρέπει να κάτσει σύντομα. Ή θα είναι ανοιχτή η αγορά ή δεν θα είναι. Για να ξέρουμε. Κυρίως για να ξέρουν οι υποψήφιοι επισκέπτες, μιας και τα ψώνια αποτελούν κίνητρο για να βρεθούν στη Θεσσαλονίκη είτε οι αλλοδαποί από τα γειτονικά κράτη, είτε οι Έλληνες από την υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα. Είναι κοινή παραδοχή ότι η πόλη δεν εισπράττει το τουριστικό κύμα που της αναλογεί με βάση τα προσόντα που διαθέτει.
Ένα από αυτά –για ορισμένους, μάλιστα, το κυριότερο- είναι η πλούσια, ευρωπαϊκή της αγορά. Οι γνωστοί κεντρικοί δρόμοι και οι παράδρομοι τους. Μόνο που για να αξιοποιηθεί ένα τέτοιο πλεονέκτημα, πρέπει πρωτίστως να υπάρχει. Η λύση που θα βρεθεί, θα αποφασιστεί και –κυρίως- θα συμφωνηθεί απ’ όλες τις πλευρές πρέπει να είναι μακροπρόθεσμη και να εφαρμοστεί με συνέπεια. Διότι τα νέα μπορεί να κυκλοφορούν γρήγορα, αλλά για να παγιωθούν τα νέα δεδομένα και οι εντυπώσεις χρειάζεται χρόνος. Όποιος πιστεύει είτε ότι με μια ανακοίνωση για ανοιχτή αγορά θα σπεύσουν οι πάντες να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, είτε ότι πρώτα θα γεμίσει η Θεσσαλονίκη με τουρίστες και μετά θα ανοίξουν τα μαγαζιά για να αδειάσουν τα ράφια τους και να γεμίσουν τα ταμεία τους απλώς «πλανάται πλάνην οικτρά».