Πόσες άσχετες συζητήσεις για το ασφαλιστικό, για τα εργασιακά, για τις αυξήσεις προϊόντων… Κανένα από αυτά δεν θα συζητούσαμε αν δίναμε βάρος σε ένα θέμα μόνο, του οποίου η επίλυση θα θεράπευε όλα τα άλλα: Στην ενίσχυση της ιδιωτικής οικονομίας.
Πού θα βρεθούν τα ποσά για την κάλυψη όλων των παραπάνω αναγκών, χωρίς αύξηση της παραγωγής; Είναι προσβλητικό να ασχολείται κανείς μόνο με τις καθαρίστριες του Κατρούγκαλου και του ΣΥΡΙΖΑ και να περιφρονεί 1,5 εκατ. άνεργους του ιδιωτικού τομέα, και δεκάδες χιλιάδες πτωχευμένους επιχειρηματίες. Ακόμη και Λαφαζάνης να είσαι, μπορείς να το καταλάβεις
Απορούσαν κάποιοι με τον απαξιωτικό τρόπο που μιλούσα -και εξακολουθώ να μιλάω- για τους «προοδευτικούς». Σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης, κατόρθωσαν με ελλιπή πολιτική σκέψη να κυριαρχήσουν στην κοινωνία, εκφοβίζοντας και εκβιάζοντάς μας, ότι αν δεν συμπεριφερόμαστε σαν κι αυτούς, θα είμαστε αντιδραστικοί, ακροδεξιοί, τελευταία και χρυσαυγίτες.
Και όποια σαχλαμάρα εκστόμιζε «ο στόμας» τους, εμείς την αποδεχόμασταν, και φτιάξαμε μια κοινωνία της ντροπής. Αυτούς τους τύπους, τους βλέπουμε τώρα να κυβερνάνε. Είναι οι πιο εκλεκτοί των «προοδευτικών» -αν είχαν καλύτερους θα τους προωθούσαν, δεν θα τους έκρυβαν-, και είναι μεν της πλάκας, αλλά και τραγικοί συνάμα, επειδή ανέλαβαν να κυβερνήσουν έναν λαό. Αυτοί είναι οι «προοδευτικοί» που επέτρεψε ο αστικός κόσμος να τον καβαλικέψουν.
Η Ραχήλ αποφάσισε να στοιχηθεί με τον Λαφαζάνη. Σωστή σκέψη. Θα βρει καλή παρέα εκεί, εκτός από την κολλητή της την Ζωή. Μάλιστα, μαζί με τον Λεουτσάκο, θα αποτελέσουν αχτύπητο δίδυμο. Πρέπει βέβαια να σβήσει το τατουάζ με τους Σπαρτιάτες και να χτυπήσει ένα με τον Τσε Γκεβάρα.
Δεν έμαθα αν ο Σπίρτζης, υποδεχόμενο τον πρωθυπουργό στο υπουργείο Υποδομών, κατέβασε για λίγο την φωτογραφία του Βελουχιώτη που έχει στον τοίχο πίσω από την καρέκλα του γραφείου του. Λογικό είναι, να βάλει τώρα την φωτογραφία του Σόιμπλε -ως Γερμανοτσολιάς-, αφού υπηρετεί πλέον το γερμανικό Μνημόνιο. (Θα τρίζει η κορνίζα του Βελουχιώτη).
Ακούγοντας εχθές τον πρωθυπουργό στο υπουργείο Υποδομών, σχημάτισα την εντύπωση πως ακόμη νομίζει ότι είναι στην αντιπολίτευση. Μας είπε τι σκέφτεται να κάνει (όχι πάντως τόσο φαντασμαγορικά, όσο πέρσι τον Σεπτέμβριο στην Θεσσαλονίκη), αλλά ξέχασε να πει τι έκανε επί επτά μήνες η κυβέρνηση. Εκτός από ομφαλοσκόπηση μερικών και μπάχαλο από άλλους, ποιο είναι το θετικό έργο;
Απίστευτος Μητρόπουλος, ο οποίος βρίσκεται σε διαρκή επανάσταση -όπως καρφώνει ο Κάλχας-, ακόμα και όταν οδηγεί την Πόρσε του. Θαυμάστε το τελευταίο μεγαλοφυές λεκτικό δημιούργημα: Αφού χαρακτηρίζει το νέο μνημόνιο ως το πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, προσθέτει ότι «ποτέ η Αριστερά δεν έχει εφαρμόσει στα εκατό χρόνια τέτοιο πρόγραμμα» (πότε η Αριστερά είχε την εξουσία τα τελευταία εκατό χρόνια και δεν το πήραμε χαμπάρι;), για να καταλήξει όταν τον ρωτούν αν θα το ψηφίσει με μία απίστευτης υψηλής τεχνικής και με χάρη αιλουροειδούς πιρουέτα λέγοντας ότι «η κυβέρνηση πρέπει να στηριχτεί για να μη γίνει χειρότερο κακό στην πατρίδα». Ακόμη ένας που θυσιάστηκε.
Καλλισθένης