Skip to main content

Η σημερινή κρίσιμη μέρα για το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας

Ευχή όλων είναι να αναδειχθεί ο καταλληλότερος υπό τις παρούσες συνθήκες, ώστε το πολίτευμα να αποκτήσει αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία απουσιάζει.

Αναρωτιέμαι, ποιο θα είναι άραγε το κριτήριο με το οποίο θα αποφασίσει ο νεοδημοκράτης που θα ψηφίσει σήμερα για την εκλογή του νέου προέδρου του κόμματός του. Η προσωπικότητα του υποψηφίου; Το πρόγραμμά του; Η γνωριμία μαζί του; Η ταύτιση με τους φίλους του; Η υπακοή στην υπόδειξη μεγαλοσχήμονος νεοδημοκράτη;

Την προσωπικότητα του υποψηφίου από πού την γνωρίζει άραγε, αν δεν είναι κομματικό στέλεχος που βρίσκεται συχνά κοντά στους υποψηφίους; Οι νεοδημοκράτες, ιδίως της περιφέρειας έχουν γνώση κατά κανόνα από την εμφάνιση στους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς. Είναι άραγε αψευδές κριτήριο αυτό;

Γνωρίζουν οι ακροατές/τηλεθεατές ότι κατά κανόνα οι οξείς αντιπαραθέσεις στα τηλεπαράθυρα γίνονται για επικοινωνιακούς λόγους, και οι «μονομάχοι» στο διάλειμμα ίσως συνομιλούν για το ποδόσφαιρο ή για την αύξηση του μισθού τους; Γνωρίζουν, ότι κατ’ ιδίαν πολλές φορές οι απόψεις τους είναι διαφορετικές από αυτές που εκφράζονται δημοσίως, όπου εκεί επιβάλλεται να υποστηρίζουν θέσεις που δεν έρχονται σε αντίθεση με τα επιβαλλόμενα, ασχέτως αν συμφωνούν;

Αλλ’ ακόμη και αν είναι παντού και πάντοτε συνεπείς στις δηλώσεις τους, από πού συνάγεται ότι «όποιος τα λέει καλά» έχει και ικανότητες να τα υλοποιήσει; Και ο κ. Τσίπρας τα λέει καλά, αλλά κατά την εφαρμογή απέδειξε πως η θεωρία από την πράξη απέχουν παρασάγγες.

Ως προς το πρόγραμμα, πόσοι άραγε γνωρίζουν επακριβώς τι προτίθεται να πράξει ο κάθε υποψήφιος αν αναλάβει την εξουσία; Αλλά και πόσο βέβαιος είναι κάποιος ότι θα εφαρμόσει επακριβώς το πρόγραμμα που εξήγγειλε, και δεν θα το προσαρμόσει -ως είθισται- σύμφωνα με τις επιταγές του «πολιτικού κόστους»;

Ακόμη δε, πόσοι από τους ψηφοφόρους γνωρίζουν τις διαφορές φιλελευθερισμού με τον νεοφιλελευθερισμό, ή της λαϊκής δεξιάς με την σοσιαλδημοκρατία. Πότε και πού φρόντισαν τα κόμματα, όλα τα αστικά κόμματα, να «παιδεύσουν» τα μέλη και ψηφοφόρους τους στα στοιχειώδη της πολιτικής επιστήμης;

Ειδικώς στη Ν.Δ., όπου συνεχώς στελέχη και ψηφοφόροι χρησιμοποιούν τον όρο «κεντροδεξιά», πόσοι μπορούν να προσδιορίσουν τι είναι τελικώς αυτό το «έρμο» το Κέντρο που ερωτεύθηκαν άπαντες οι αστοί (κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί); Κατά κανόνα θεωρείται το περιφερόμενο ποσοστό μεταξύ σοσιαλδημοκρατών και συντηρητικών, αναλόγως των συνθηκών, και το οποίο όμως συμβάλλει καθοριστικώς στην επικράτηση των μεν ή των δε.

Όπως και να έχει, ευχή όλων -προφανώς και των υγιών μη νεοδημοκρατών- είναι να αναδειχθεί ο καταλληλότερος υπό τις παρούσες συνθήκες, ώστε το πολίτευμα να αποκτήσει αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ουσιαστικώς απουσιάζει από την επομένη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015, προ έτους δηλαδή.

Είναι πάντως, κρίσιμη η σημερινή ψηφοφορία και εκ του γεγονότος ότι οι δύο υποψήφιοι έχουν εντελώς διαφορετική πολιτική παιδεία, και δεν ανήκουν στην ίδια δεξαμενή πολιτικής σκέψης. Άρα, θα σφραγίσουν τη Ν.Δ. -και όλη την πολιτική σκηνή- με την παρουσία τους στο ύπατο αξίωμα του κόμματος.

Δεν κάνω λόγο για το παρασκήνιο, ούτε για ανίερες συμμαχίες με πολιτικούς και «εθνικούς προμηθευτές», ούτε με τους κομματάρχες που η συμβολή τους στο αποτέλεσμα είναι πάντα αξιόλογη. Αυτές οι καταστάσεις δεν μπορούν λείψουν από την Ελλάδα - και όχι μόνον από αυτήν.

Αν όλα αυτά έχουν προβληματίσει τον αυριανό ψηφοφόρο, δεν το γνωρίζω. Θα έπρεπε όμως.

Ο Μακεδών