Γράφει ο Επενδυτής
Συχνά λέγεται ότι οι λύσεις στα προβλήματα ενός κλάδου προέρχονται από ανθρώπους που εργάζονται σε άλλους κλάδους, με συχνά εντελώς άσχετη εκπαίδευση και εμπειρία και που εφαρμόζουν διαφορετικές από τις καθιερωμένες πρακτικές και τακτικές.
Τι μπορεί λοιπόν να διδάξει ένας σεφ στα χρηματοοικονομικά;
Ο σεφ χρησιμοποιεί πολλά διαφορετικά υλικά ως πρώτες ύλες. Συνθέτει, χρησιμοποιώντας τόσο τα βασικά υλικά (αλεύρι, ζάχαρη, αλάτι), όπως και τα υπόλοιπα ιδιαίτερα υλικά (καρυκεύματα κτλ.). Και από εποχή σε εποχή οι πρώτες ύλες αλλάζουν και από μέρα σε μέρα το μενού επίσης πρέπει να αλλάζει. Οι γευστικές προτιμήσεις ή οι διαιτητικές ανάγκες του πελάτη πρέπει να είναι πάντα ο οδηγός.
Οι επιχειρήσεις, ιδιαίτερα οι μικρομεσαίες, που αναζητούν χρηματοδότηση παρουσιάζουν ποικιλομορφία και ανομοιογένεια. Χρηματοδότηση μπορεί να ζητείται από την εταιρία τόσο για την ανάπτυξή της, όσο και για την εκτέλεση και λειτουργία ενός έργου. Οι εταιρίες έχουν διαφορετικό βαθμό ωρίμανσης, μέγεθος και χρόνο που δραστηριοποιούνται. Ορισμένες προβάλλουν το επιτυχημένο τους παρελθόν, ενώ άλλες υπόσχονται ένα λαμπρό μέλλον. Το δε επενδυτικό κοινό αποτελείται από ιδιώτες και θεσμικούς επενδυτές, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία με διαφορετικές ανάγκες απόδοσης, χρονικού ορίζοντα και αντίληψης για το ρίσκο.
Σε αυτό το πολυσχιδές περιβάλλον η χρηματοδότηση θα πρέπει να καλύπτεται από ένα πλήρες χαρτοφυλάκιο ποικίλων εργαλείων που θα πρέπει να τοποθετούνται αποτελεσματικά στις διαφορετικές ανάγκες των επιχειρήσεων.
Παραδοσιακά ο τραπεζικός δανεισμός ήταν η βασική – και ίσως η μόνη σε πολλές περιπτώσεις – πηγή και είδος χρηματοδότησης. Το δε Χρηματιστήριο ήταν ταυτισμένο, κυρίως, με την πραγματοποίηση επενδυτικών τοποθετήσεων σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Για μια αποτελεσματική, σταθερή, ασφαλή και βιώσιμη κεφαλαιακή δομή των επιχειρήσεων θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν όλες οι διαθέσεις πρώτες ύλες: τραπεζικός δανεισμός, άντληση κεφαλαίων και εταιρικά ομόλογα.
Σε τι ποσοστό καθένα από τα υλικά αυτά θα χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων όπως: το ύψος των επιτοκίων, το φορολογικό καθεστώς, την κεφαλαιακή διάρθρωση της εταιρίας, τη διάθεση ανάληψης κινδύνου από τους μετόχους και τους επενδυτές τη συγκεκριμένη περίοδο, την κουλτούρα του επιχειρηματία, το κόστος της κανονιστικής συμμόρφωσης και τέλος τα στοιχεία της συγκυρίας στο τραπεζικό σύστημα και την οικονομία γενικότερα.
Στην παρούσα συγκυρία έχει αναδειχθεί και ήδη έχει ξεκινήσει η χρήση της χρηματιστηριακής αγοράς για την έκδοση εταιρικών ομολόγων με ιδιαίτερη επιτυχία.
Η ανάπτυξη της αγοράς των εταιρικών ομολόγων θα διευκολύνει τις εισηγμένες εταιρίες με την προσθήκη ενός ακόμα εργαλείου χρηματοδότησης των αναπτυξιακών τους πλάνων ώστε να μπορεί να επιτευχθεί η βέλτιστη κεφαλαιακή δομή για κάθε επιχείρηση.
Ταυτόχρονα με τη βέλτιστη δομή στη χρηματοδότηση έρχεται και η δυνατότητα διαφοροποίησης στη σύνθεση του χαρτοφυλακίου κάθε επενδυτή. Και αυτή η διαφοροποίηση είναι αναγκαία γιατί διαφορετικές είναι οι ανάγκες του κάθε επενδυτή. Διαφορές ανάλογα με τη συγκυρία, την ηλικία του επενδυτή, την άποψη του για το ρίσκο αλλά και άλλους παράγοντες. Αλλά και το είδος των επενδυτών προσθέτει διαφορετικότητα. Εγχώριοι και αλλοδαποί, θεσμικοί και ιδιώτες, επαγγελματίες και μη επαγγελματίες επενδυτές.
Διαφορετικές ανάγκες, προσαρμοσμένες λύσεις και πολλαπλότητα σε συνδυασμό όμως με την σύγκλιση όλων των συμμετεχόντων του οικοσυστήματος στην ικανοποίηση του στόχου, επενδύσεις και ανάπτυξη!
Η συνταγή της επιτυχίας… αναμιγνύει, όπως είπαμε προηγουμένως, τρία υλικά. Έχει όμως και τρεις προϋποθέσεις: να ξέρουμε τι θέλουμε (όχι απλώς τι επιθυμούμε), να ξέρουμε τι μπορούμε (όχι απλώς τι ευχόμαστε) και τι πρέπει να κάνουμε (όχι απλώς τι πρέπει να γίνει). Και σήμερα πλέον, και θέλουμε και μπορούμε και γνωρίζουμε...