Ο τίτλος του σημειώματος ίσως παραπλανήσει. Δεν πρόκειται να αναφερθώ στις γαλλικές εκλογές, αλλά με αφορμή σχόλιο γι’ αυτές θεώρησα πως δεν είναι κακό να ξεφύγω μια μέρα από τον σχολιασμό της επικαιρότητας, και να καταπιαστώ με ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, σχετικό με την επιβίωση του ελληνισμού, το οποίο μαζί με το δημογραφικό, αποτελούν καταλύτες της ύπαρξης των Ελλήνων.
Και δεν εννοώ αυτούς που στην ταυτότητα θα αναγράφεται ως υπηκοότητα η ελληνική, αλλά όσους ακολουθούν τον ελληνικό τρόπο ζωής. Ο οποίος, φυσικώ τω λόγω, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που προσδίδουν τον τίτλο της ελληνικότητας στον φέροντα.
Αφορμή μου έδωσε -για πολλοστή φορά- η διαπίστωση της ημιμάθεας που μας χαρακτηρίζει, δείγμα της πολιτιστικής υποβάθμισης και κατ’ επέκταση της φθοράς. Και το σημαντικότερο στοιχείο που το επιβεβαιώνει είναι η κακοποίηση της γλώσσας μας λόγω ημιμάθειας, αλλά και ο συνειδητός αρχοντοχωριατισμός να αποδείξουν κάποιοι ότι είναι «μορφωμένοι» χρησιμοποιώντας ξενικές λέξεις και εκφράσεις, ενώ υπάρχουν αντίστοιχες ελληνικές. (Ο όντως μορφωμένος δεν χρειάζεται να το αποδείξει, διαπιστώνεται τούτο αφ’ εαυτού).
Γνωστός δημοσιογράφος που σχολιάζει την επικαιρότητα σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή αναφέρθηκε στην… «περήφανη νίκη» του Μακρόν. Άκουσε τον όρο «περιφανής νίκη», και λόγω άγνοιας του λήμματος «περιφανής» (= ολοφάνερος / και κατ’ ακολουθία, ξακουστός) και τον εξέλαβε ως… περήφανη. Πώς μπορεί να είναι περήφανη η νίκη. Να είναι ο Μακρόν υπερήφανος που την σημείωσε, είναι φυσικό. Αλλά η νίκη;
Αυτό το περιστατικό έρχεται ως συνέχεια ανάλογου με δράστη τον Α. Τσίπρα. Που κάπου άκουσε την φράση «θα δρέψουμε καρπούς», και λόγω ημιμάθειας την μετέτρεψε «θα θρέψουμε καρπούς». Ούτε καν αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να τρέφουμε εμείς τους καρπούς, αντί να μας τρέφουν αυτοί. Μάλιστα δε, όπως σκωπτικά αναφέρθηκε σε άλλη στήλη της voria.gr, ο πρωθυπουργός, ως κομμουνιστής κατά δήλωσή του (στην Ελλάδα «είσαι ό,τι δηλώσεις») αγνοούσε το ρήμα δρέπω = κόβω, από το οποίο παράγεται η λέξη δρεπάνι, χαρακτηριστικό στοιχείο του κομμουνιστικού εμβλήματος.
Την ίδια μέρα, διάβασα σε εφημερίδα: «Παράδειγμα ήθους αποτελεί Κρητικός αξιωματικός ο οποίος πραγματικά άφησε με το στόμα ανοικτό πλήθος κόσμου με την αξιέπαινη πράξη του». (επέστρεψε στην Τράπεζα το ποσόν που εκ λάθους πιστώθηκε στον λογαριασμό του). Μόνον που, ο αξιωματικός, ως φυσικό πρόσωπο, δεν μπορεί να αποτελεί «παράδειγμα», αλλά «υπόδειγμα». Η πράξη μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα.
Θα πει κάποιος ότι καταπιάνομαι με λεπτομέρειες. Όσοι το νομίζουν αυτό, θα εκπλαγούν σε βάθος χρόνου, όταν θα κυριαρχήσει η αμορφωσιά. Την οποία ήδη έχουμε αποδεχθεί, ως μη ενοχλητικό γεγονός, και μάλιστα και οι άνθρωποι του Τύπου, που χειρίζονται κατ’ εξοχήν τον λόγο. Και δεν παραξενεύεται κανείς ότι ακούει δημοσιογράφο να λέγει «ο πλοίαρχος του πλοίου», αφού ο πλοίαρχος -όπως λέγει ο όρος- του πλοίου άρχει. Δεν έτυχε να συναντήσω πλοίαρχο αεροπλάνου, ούτε νταλικιέρη. Κατά τον ίδιο τρόπο, λέγεται ο «δήμαρχος του Δήμου», λες και όρος δήμαρχος μπορεί να αναφέρεται σε κυβερνήτη κράτους.
Κι ένα τελευταίο, που δείχνει κι αυτό την ανεπάρκεια της Εκπαίδευσης. Το βλέπουμε παντού στον Τύπο. Πρόκειται για τον όρο «βρώμικος» που χρησιμοποιείται για υποδήλωση ανέντιμων πράξεων. Μόνο που ο όρος βρώμικος προέρχεται από τη βρώση = τροφή, βρώσιμο = φαγώσιμο. «Βρόμικο» -με «ο»- είναι το ανέντιμο. Όταν, επομένως, γράφεται «βρώμικη πράξη», σημαίνει… φαγώσιμη πράξη. Σ’ αυτήν την παγίδα έπεσαν οι αγρότες, οι οποίοι τον σπόρο βρώμη τον θεώρησαν υποδεέστερο (ως βρόμικο) και τον δίνουν στα ζώα, τρεφόμενοι οι ίδιοι -και όλοι μας- με σιτάρι. Οι αρχαίοι Έλληνες τρέφονταν με άρτο «βρώμης» ή ζέας, και το σιτάρι με τα λιγότερο ωφέλιμα συστατικά, το έδιναν στα ζώα.
Προς άρση κάθε παρεξηγήσεως, τα πτυχία είναι χρήσιμα εργαλεία για την μόρφωση (την πνευματική και ηθική καλλιέργεια), αλλά έχω γνωρίσει πολλούς μορφωμένους χωρίς πτυχίο και περισσότερους αμόρφωτους πτυχιούχους.