Skip to main content

Η παταγώδης αποτυχία των πολυδύναμων αστυνομικών τμημάτων

Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, κρίνεται απαραίτητη η επαναφορά του αστυνομικού της γειτονιάς στις τοπικές κοινωνίες.

Όταν εμφανίστηκε το σχέδιο νόμου στην Βουλή περί ιδρύσεων πολυδυνάμων αστυνομικών τμημάτων και κατάργησης των τμημάτων της "γειτονιάς", σύσσωμη η αντιπολίτευση είχε προβλέψει ότι ο θεσμός θα αποτύχει παταγωδώς. Μετά από δεκαετίες, η πρόβλεψη επιβεβαιώθηκε.

Είχα ρωτήσει τον υπουργό που καθιέρωσε τον θεσμό, μετά από χρόνια λειτουργίας του, αν είναι ικανοποιημένος και δεν πήρα συγκεκριμένη απάντηση, παρά ότι έπρεπε να γίνει για περιορισμό των εξόδων, με την επισήμανση ότι προβλεπόταν καλύτερος συντονισμός, που ποτέ δεν επιτεύχθηκε. Όμως, υπάρχει μεγάλος αριθμός αχρησιμοποίητων ακινήτων του δημοσίου, το οποίο για λόγους που εκείνο γνωρίζει -κι εμείς υποψιαζόμαστε- προτιμά την ενοικίαση χώρων. Αν επομένως ο στόχος ήταν ο περιορισμός των δαπανών, θα έπρεπε από εκεί να αρχίσει το δημόσιο την περικοπή αχρείαστων εξόδων.

Το χειρότερο, το οποίο συνέβη τότε, ήταν ότι δεν ελήφθη καν η γνώμη του λαού -για τον οποίον υποτίθεται ότι κόπτονται οι πολιτικοί-, και τούτο συνάγεται εμμέσως, από την προχθεσινή δήλωση του Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Τάξης, Δημήτρη Αναγνωστάκη, ότι «οι τοπικές κοινωνίες, όπου εφαρμόζεται πιλοτικά ο θεσμός του αστυνομικού της γειτονιάς, έχουν αγκαλιάσει το μέτρο και τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά για να προχωρήσει και αλλού».

Οι τοπικές κοινωνίες και τότε είχαν στην αγκαλιά τους τον θεσμό, αλλά τις έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα, δημιουργώντας όχι μόνον καταστάσεις ανασφάλειας, αλλά κυρίως απομάκρυνσης και ψυχρότητας -να μη πω και αντιπάθειας, έως εχθρότητας- στον απομακρυσμένο αστυνομικό προσωπικά, ενώ έως τότε ήταν ο γείτονας.

Και ενισχύθηκε το αντι-αστυνομικό κλίμα το οποίο οι εχθροί της δημοκρατίας είχαν δημιουργήσει, με την καθιέρωση -ακόμη και σε αστικές οικογένειας με πνευματική μάλλον υστέρηση- κλίματος έχθρας προς την Αστυνομία, πουυποδήλωνε άλλωστε και η φράση της καλής μαμάς «φάε το φαγητό σου, γιατί θα φωνάξω τον χωροφύλακα». Τι γνώμη σχημάτιζε το νήπιο για την Αστυνομία;

Ο αστυνομικός της γειτονιάς, στο τοπικό τμήμα, είχε πλήρη γνώση των συμβάντων. Αναθέτοντας ο διοικητής σε κάθε έναν από τους υφισταμένους του, την ευθύνη γνώσης των συμβάντων ενός τετραγώνου, δεν υπήρχε περίπτωση να αγνοείται -όπως συμβαίνει σήμερα- ποιος κατοικεί, πού, ώστε να υπάρχει πολίτης ή μετανάστης "αγνώστου διαμονής". Ο περιπτεράς, ο μανάβης, ο ψιλικατζής και άλλοι, έδιναν τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες.

Κατά τον ίδιο τρόπο, μπορούσε ο αστυνομικός να γνωρίζει τίνος ο τρόπος ζωής άλλαζε αιφνιδίως και αδικαιολογήτως, ώστε να διερευνηθεί το "πόθεν έσχες", ρόλο που έπαιζαν -και παίζουν;- και οι πληροφοριοδότες στις τύποις παράνομες χαρτοπαικτικές λέσχες που υπάρχουν σε κάθε γειτονιά.

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αναγνωρίζει άλλωστε σήμερα όσα θετικά είχε καταργήσει η άφρων ενέργεια της ίδρυσης πολυδύναμων αστυνομικών τμημάτων, αναφέροντας μεταξύ άλλων, τα καθήκοντα του αστυνομικού γειτονιάς: Η διερεύνηση και επίλυση των προβλημάτων της περιοχής τους. Η καταγραφή της εγκληματικότητας και η εισήγηση μέτρων για την αντιμετώπισή της. Να δίνει λύσεις σε μικρά καθημερινά προβλήματα, να δίνει το παρόν σε εκδηλώσεις, σε σχολεία, σε ΚΑΠΗ και άλλους χώρους και να πλησιάζει την τοπική κοινωνία. Με λίγα λόγια, να είναι «Παρών στα γεγονότα της γειτονιάς», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι απαραίτητη η επαναφορά του αστυνομικού της γειτονιάς στις τοπικές κοινωνίες, η δε έλλειψη προσωπικού κάποτε πρέπει να ρυθμιστεί, όχι με προσλήψεις αλλά με απαλλαγή εργασιών και υπηρεσιών που προσφέρουν οι αστυνομικοί γραφείου -ως μη όφειλε- και η προστασία προσώπων που έχουν την δυνατότητα ιδιωτικής φύλαξης.

Η παρουσία αστυνομικού στη γειτονιά, περιττό να ειπωθεί πόσο χρήσιμη είναι με την αλματώδη αύξηση της εγκληματικότητας. Ας σοβαρευτούμε κάποτε, κι ας εγκαταλειφθούν οι ιδεοληψίες περί της κακής Αστυνομίας. Οι αστυφύλακες, άλλωστε, δεν είναι παιδιά εφοπλιστών, ούτε βουλευτών και κυβερνητικών παραγόντων. Παιδιά του λαού είναι, με τον χαμηλότερο μισθό, και τους περισσότερους κινδύνους στο λειτούργημά τους.