Skip to main content

Πλησιάζει η ώρα της απόφασης για τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς

Το δίλημμα είναι μεγάλο, είτε να οξυνθούν οι σχέσεις μας με τους Τούρκους, είτε να στείλουμε 8 ανθρώπους στα χέρια των Τούρκων βασανιστών.

Πλησιάζει η στιγμή που πρέπει η κυβέρνηση να αποφασίσει για την τύχη των 8 Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα. Είναι προφανές πως το δίλημμα είναι μεγάλο, είτε να οξυνθούν οι σχέσεις μας με τους Τούρκους, είτε να στείλουμε 8 ανθρώπους στα χέρια των Τούρκων βασανιστών, των οποίων οι δραστηριότητες είναι πασίγνωστες.

Ο Έλληνας, σε όλες τις μορφές οργανωμένης κοινωνίας που είχε ανέκαθεν, σεβόταν τον «αιτούντα άσυλο» για σπουδαίους λόγους, όπως στην προκειμένη περίπτωση, και η άρνηση της σημερινής πολιτείας να το πράξει -,με γνωστή την «τύχη» που τους περιμένει στις τουρκικές φυλακές- θα αποτελέσει «ασέβεια».

Ταυτόχρονα όμως, οι εν λόγω 8 Τούρκοι αεροπόροι, συνειδητά και με δόλο παραβίαζαν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, είτε άμεσα οι ίδιοι είτε υποβοηθώντας άλλους συναδέλφους τους. Δηλαδή, ενεργούσαν κατά του ελληνικού λαού, από τον οποίο τώρα ζητούν προστασία. Δεν πρόκειται επομένως για φίλους της Ελλάδας. Θα πει βέβαια κάποιος, εδώ χαζογελούν οι πολιτικοί σφίγγοντας το χέρι του Ερντογάν και των αχυρανθρώπων του, στους πιλότους θα κολλήσουμε;

Δεν ξέρω, αν υπάρχει ενδιάμεση λύση, παροχή δηλαδή προσωρινής παραμονής συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας, ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία για ανεύρεση χώρας που θα τους δεχθεί. Όσο για τις απειλές του Τούρκου, πότε θα έρθει η στιγμή που μόλις τις εκστομίσει θα πάψουν να αλλάζουν εσώρουχα οι ημέτεροι αρμόδιοι; Πιστεύει στ’ αλήθεια κάποιος άνθρωπος ότι θ’ αφήσουν οι ΗΠΑ -και μάλιστα με δεδομένη την σημερινή κατάσταση- να γίνει πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; [χώρια που ο στρατός τους είναι ξεδοντιασμένος].

Ο βουλγαρικός στρατός εόρτασε την ημέρα των βουλγαρικών σημαιών σε ανάμνηση της νίκης του τσάρου Συμεών κατά των Βυζαντινών στρατευμάτων στον μικρό ποταμό Αχελώ. Στις 20 Αυγούστου του 917, κοντά στο μικρό ποτάμι Αχελώ, διαδραματίσθηκε μία μεγάλη μάχη που καταγράφηκε στο μακραίωνο μεσαιωνικό βουλγαρικό κράτος με την βυζαντινή αυτοκρατορία, αναφέρει ο βουλγαρικός Τύπος.

Ο ελληνικός στρατός επιτρέπεται να γιορτάσει τη νίκη του αυτοκράτορα Βασιλείου επί των Βουλγάρων, όπου και πήρε το προσωνύμιο Βουλγαροκτόνος; Ή θα είναι ενέργεια, φασιστική, ακροδεξιά, χρυσαυγίτικη και άλλα τέτοια; Δεν είναι προοδευτικό. Αλλά είναι προοδευτικό να γιορτάζει το ΚΚΕ κάθε χρόνο στο Βίτσι τις «νίκες» κατά του Ελληνικού Στρατού.

Η δημοσιογράφος Αλίκη Χατζή, πολιτική συντάκτρια και αρθρογράφος της «Αυγής» για 20 χρόνια, στο βιβλίο της «Λεωνίδας Κύρκος η Τελευταία Μάχη» περιγράφει ένα περιστατικό που συνέβη κατά τις ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2008, όταν είχαν γίνει τα επεισόδια για τον φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, με καταστροφές και εμπρησμούς.

Ο Κύρκος διάβασε στην «Αυγή» το εξής σχόλιο που αφορούσε το κάψιμο του χριστουγεννιάτικου έλατου στην πλατεία Συντάγματος: «Ω έλατο, ω έλατο τι ωραία που αρπάζεις. Η Βουλή απέχει μόλις ένα ντου». «Ξαφνικά, γράφει η δημοσιογράφος, έσκισε την εφημερίδα κι άρχισε να πετά τα κομμάτια της δεξιά κι αριστερά, φωνάζοντας: Ως εδώ! Αυτό είναι ύβρις! Προσβολή! Ντρέπομαι για λογαριασμό τους!».

Και φυσικά, χωρίς αφιέρωμα στον Φίλη και τους Ρεπούσηδες δεν μπορεί να κλείσει το σημείωμα. Ο Μπρούνο Σνέλ (διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου) έγραψε: «Η Ελληνική γλώσσα είναι το παρελθόν των Ευρωπαίων.»