Εχθές, έκανα μια αναφορά στην αδυναμία επιλογής συμμάχων, γράφοντας «"ανήκω κι εγώ στην Δύση", αφού άλλωστε και να ήθελα δεν θα μπορούσα να ανήκω αλλού». Εξαρτάται επομένως, αφενός από τη χρησιμότητα της χώρας μας στον ισχυρό που θα την διεκδικήσει, και από την ικανότητα αυτού να απομακρύνει άλλους διεκδικητές.
Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας είναι πολύ σημαντική για την κυριαρχία των ισχυρών στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο, που την καθιστά απαραίτητη σύμμαχο-υποτελή σε όποια χώρα θέλει την κυριαρχία και σ’ αυτές τις περιοχές.
Όμως, υπολείπεται σε γεωστρατηγική αξία της Τουρκίας, όχι λόγω υποτιθέμενης στρατιωτικής ανωτερότητάς της, αλλά η Τουρκία, αφενός είναι η μόνη χώρα στην περιοχή που μπορεί να εμποδίσει την Ρωσία στην κάθοδό της στην Μεσόγειο, αφετέρου αποτελούσε -μέχρι σήμερα- την υποστηρίκτρια χώρα τόσο του Ισραήλ, όσο και του ΝΑΤΟ-ΗΠΑ για την πορεία έως το Θιβέτ.
Είναι αναμενόμενο επομένως η δήθεν ουδετερότητα των ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, να γέρνει ευνοϊκά προς την Τουρκία και να δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι ο αντιαμερικανισμός που ήταν χαρακτηριστικό της Αριστεράς, από το 1974 και εντεύθεν καταλαμβάνει πλέον τα αστικά στρώματα, χωρίς επ’ ουδενί να βαίνει μειούμενος.
Εκπλήσσομαι με την έκπληξη που επέδειξε ο κ. Πάιατ για την ύπαρξη ισχυρού αντιαμερικανικού κλίματος στην χώρα μας. Δεν έχει μελετήσει προφανώς την πολιτική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών, όπου δεν θα εύρισκε ενέργεια που να βεβαιώνει πως η Ελλάδα αντιμετωπίζεται φιλικά από τις ΗΠΑ, και όχι ως υποτελής.
Θα έλεγα μάλιστα να αναρωτηθεί, σε τι θα ζημιώσει η Ελλάδα αν είναι οι Ρώσοι τα "αφεντικά" στα Βαλκάνια και όχι οι Αμερικανοί; Θα είναι πιο σκληροί επικυρίαρχοι; Καλό θα είναι να το μάθουμε αυτό.
Όπως επίσης, γιατί είναι ζημιογόνα η επένδυση στον ΟΛΘ, λόγω της παρεμβολής ρωσικής Τράπεζας; Και γιατί δεν ενδιαφέρθηκε κάποια αμερικανική εταιρία προκειμένου να εκτοπίσει το ρωσικό χρήμα;
Ο κ. Τζέφρι Πάιατ, κατά την ομιλία του σε εκδήλωση των αποφοίτων αμερικανικών πανεπιστημίων και του φορέα "Νέο Ρεύμα-Νέο Όραμα", σε ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκε στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της πόλης σημειώνοντας: «Έχω μιλήσει εμφατικά γι' αυτό το ζήτημα, ιδιαίτερα για τη διαφάνεια της συναλλαγής και την πηγή της χρηματοδότησης, που περιλαμβάνει μια εγγυητική επιστολή από ρωσική τράπεζα, η οποία βρίσκεται υπό αμερικανικές κυρώσεις.
Είναι πλήρως κατανοητό να επιθυμεί η Νέα Τάξη την παρεμπόδιση της πολιτικής Τραμπ, που υποχρεώθηκε να μετατραπεί από τις προεκλογικές του εξαγγελίες, όπως είναι κατανοητό και το γεγονός ότι οι διπλωμάτες στην περιοχή μας είναι του κλίματος Ομπάμα, από την στιγμή που η νέα κυβέρνηση δεν προέβη σε αλλαγές προσώπων, αμφιβάλλω δε αν έχει και ξεκάθαρη πολιτική για τα Βαλκάνια. Είναι επίσης κατανοητό ο κ. Πάιατ να επιζητεί την απομόνωση της Ρωσίας, αφού αυτή ήταν η πολιτική των κυβερνήσεων Ομπάμα - και διαλύθηκε η Ουκρανία, μαζί με πολλές άλλες χώρες.
Δεν είναι όμως κατανοητό σ’ εμένα, γιατί "να πληρώνω εγώ το μάρμαρο", χωρίς να αναμένονται αμερικανικές επενδύσεις - ομολογώ ότι με έχουν κουράσει οι εξαγγελίες περί δήθεν επενδύσεων, καθ’ όλη την μνημονιακή περίοδο, χωρίς να υπάρχει μία ούτε καν για δείγμα. Ο κ. Πάιατ λέγει καλά λόγια για την Ελλάδα. Και ευχαριστεί πολλούς, πιστούς στην ρήση "ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φά’ το". Το κακό είναι ότι χρειαζόμαστε και το ψωμί.
Η Ελλάδα, με δεδομένη την σημερινή κατάσταση, που θα διαρκέσει ακόμη κάποιες δεκαετίες, δεν πρόκειται να αποσπαστεί από το αμερικανικό άρμα. Το γνωρίζει αυτό ο κ. Πάιατ. Άλλωστε η υποστήριξη προς την κυβέρνηση της Αριστεράς, που είναι και επιθυμία του για παραμονή της στην εξουσία, εξασφαλίζει τα αμερικανικά συμφέροντα. Η Ρωσία δεν είναι σε θέση να την υποκαταστήσει, κι αυτό το γνωρίζουν οι Έλληνες.
Όμως, αυτή η έντονη φιλοαμερικανική πολιτική της κυβέρνησης της Αριστεράς, δεν μας καθιστά απλώς ουδέτερους προς την Ρωσία, αλλ’ εχθρικούς, ιδίως μετά την αποστολή που ανέλαβε ο Α. Τσίπρας στην Ουκρανία –για να αποδείξει την φιλοαμερικανική του τοποθέτηση;- και εξέπληξε τους πάντες με την δημόσια αναφορά του κατά της Ρωσίας. Της οποίας η τωρινή σχέση με την Τουρκία, την φέρνει απέναντί μας, με δυσάρεστες για μας συνέπειες.
Φαίνεται όμως, ότι όλα αυτά δεν αναγνωρίζονται από τις φίλες ΗΠΑ, οι οποίες βρίσκονται απέναντι στην πρόθυμη ελληνική πολιτική σκηνή, και δε έχουν φαίνεται λόγο να επιδείξουν έμπρακτη θετική στάση. Αυτό, σε μάκρος χρόνου, και με ενδεχόμενες κι άλλες ελληνικές υποχωρήσεις σε Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία, προστατευόμενες των ΗΠΑ, δεν γνωρίζω πού μπορεί να οδηγήσει.
Και κάτι τελευταίο. Κάποτε, οι Αυτοκρατορίες διαρκούσαν πολλούς αιώνες. Σήμερα, με την τεχνική εξέλιξη, ο χρόνος συμπυκνώνεται.