Πόσες φορές δεν έχω γράψει σ’ αυτή τη στήλη, να πάψουν να μας παραπλανούν δίνοντάς μας τον αριθμό των τουριστών που μας επισκέπτονται, ξεχνώντας να μας πουν πόσα "πόσα πήραμε"; Επειδή κάθε χρόνο η κατάσταση χειροτερεύει και τα νούμερα γίνονται συνεχώς αντιστρόφως ανάλογα.
Καταγράφει εχθές η voria.gr. την κατάσταση στην Ρόδο, όπου οι πληρότητες μεν των καταλυμάτων φτάνουν στο 100%, αλλά τα τουριστικά έσοδα "βυθίζονται". Η συντριπτική πλειονότητα των εμπλεκομένων στο τουριστικό προϊόν υποστηρίζουν ότι φέτος έχουν υποστεί σημαντική υστέρηση εσόδων σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια.
Το λένε οι αριθμοί της Eurostat. Ανά τουρίστα, για μια εβδομάδα τα έσοδα στην Μάλτα είναι 1.200 ευρώ, στη Ελλάδα ακριβώς τα μισά, κάθε χρόνο κατεβαίνουμε σκαλοπάτι, και βρισκόμαστε ήδη στον πάτο, τελευταίοι στην Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να προσελκύσουμε τουρίστες μεσαίων εισοδημάτων, λόγω ανυπαρξίας τουριστικής πολιτικής από την πολιτεία, και τουριστικής συνείδησης από εμάς.
Και κοντά σ’ αυτά έχουμε και την πληγή από το σύστημα all inclusive, που κυριαρχεί στις περισσότερες ξενοδοχειακές μονάδες των νησιών μας, όπου υπάρχουν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Η πληγή αυτή δεν φαινόταν πόσο σοβαρή είναι, επειδή υπήρχαν οι Έλληνες τουρίστες που παραγγέλνουμε στις ταβέρνες περισσότερα από όσα μπορούμε να φάμε. Τώρα που ο Έλληνας τουρίστας με πορτοφόλι είναι είδος εν ανεπαρκεία, φάνηκε το έλλειμμα της πολιτικής.
Βάλε και την αισχροκέρδεια επιχειρηματιών που σε ένα τρίμηνο θέλουν να βγάλουν το εισόδημα ενός χρόνου, και μετά να περνούν τον καιρό τους στις μπαρμπουτιέρες, βάλε και την έλλειψη έργων υποδομής, με χωματόδρομους ακόμη στα νησιά, βάλε και άλλα τόσα, για πιο τουρισμό μιλάμε, όταν και οι Βαλκάνιοι φέτος μας εγκατέλειψαν;
Μια χρονιά ακόμη με κλειστές σιδηροδρομικές γραμμές από αγρότες και πρόσφυγες, και με την φρικτή εικόνα των προσφυγικών καταυλισμών, και τελειώσαμε. Τα έσοδα από τον τουρισμό θα φτάνουν μόνο για έργα στην αποχέτευση [με τόσα εκατομμύρια τουρίστες, σκέψου τι αποχέτευση χρειαζόμαστε]. Ό,τι παίρνουμε θα τα δίνουμε εκεί.
Την χαρά μας από τα μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες (χωρίς χαπάκια, πλέον) την σκίασε η αποκάλυψη του αρχηγού της ελληνικής αποστολής, Ισίδωρου Κούβελου: «Το επίτευγμα των αθλητών μας έγινε χωρίς την παραμικρή βοήθεια από το κράτος. Δεν δόθηκε ούτε ένα ευρώ για την ολυμπιακή προετοιμασία. Δεν καλύφθηκαν ούτε τα λειτουργικά έξοδα της Ολυμπιακής Επιτροπής. Τα καταφέραμε χάρη στις χορηγίες ιδιωτών για τους αθλητές και αλλά και στήριξη από την ΔΟΕ μέσω προγράμματος αλληλεγγύης που δίνεται σε υπανάπτυκτες αφρικανικές χώρες».
Τέτοια ξεφτίλα, βρε παιδιά; Ούτε ένα ευρώ; Πώς βρίσκονται χρήματα για ενίσχυση «προοδευτικών» εκδηλώσεων, ακόμη και τουρκόψυχων της Θράκης, και δεν βρέθηκαν για την Ολυμπιακή Αποστολή; Και από την άλλη, δεν είναι περισσό θράσος να εμφανίζονται πολιτικοί που δήθεν τιμούν και συγχαίρουν τους πρωταθλητές, για να διαφημίζονται οι ίδιοι;
Έχει και ο Μαδούρο το "ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς". Διορία 48 ωρών να απολύσουν δημοσίους υπαλλήλους, που τάσσονται υπέρ του δημοψηφίσματος για την ανατροπή του Maduro, έχουν οι υπουργοί της κυβέρνησης στη Βενεζουέλα. Τόσο δημοκρατικά… [τι έγινε εκείνη η συμφωνία με την Βενεζουέλα που διατυμπάνιζε ο πρωθυπουργικός εξάδελφος;].