Skip to main content

Το δράμα της Καταλονίας μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα

Ο Έλληνας που εργάζεται στη Μπαρτσελόνα μιλά στη Voria για το μπρα ντε φερ Καταλονίας-κυβέρνησης που βυθίζει σε κοινωνικοπολιτική κρίση την Ισπανία.

Ο Αλέξανδρος κάνει τη δουλειά που ονειρεύονται πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι. Η κρίση στην Ελλάδα των μνημονίων τον οδήγησε να ξενιτευτεί αναζητώντας μία καλύτερη ευκαιρία για τη ζωή του και αυτή βρέθηκε στην αγαπημένη του Βαρκελώνη

Αυθεντικός υποστηρικτής της Μπαρτσελόνα, ο Νεοσμυρνιώτης γραφίστας προκάλεσε την τύχη του, αυτή του χαμογέλασε και από το 2013 εργάζεται ως υπεύθυνος εισόδου, υποδοχής και διαπιστεύσεων στο μουσείο του «Καμπ Νόου». 

Υποδέχεται καθημερινά πάνω από 12.000 επισκέπτες που θέλουν να πάρουν μία γεύση από την πλούσια ιστορία του κλαμπ, ενώ και ο ίδιος απολαμβάνει ως γνήσιος «Κουλέ» (φανατικός υποστηρικτής της Μπαρτσελόνα στην καταλανική ποδοσφαιρική αργκό), τους αστέρες του καταλανικού συλλόγου.

Όλα έδειχναν να πηγαίνουν ιδανικά το τελευταίο διάστημα, με τη Μπάρτσα –το καμάρι της Καταλονίας- να πηγαίνει από νίκη σε νίκη αφήνοντας πίσω την περσινή της κακή χρονιά. Στην ίδια περίοδο, οι Καταλανοί πολίτες έδειχναν αποφασισμένοι να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της επαρχίας τους από την υπόλοιπη Ισπανία, παρά την απαγόρευση της Μαδρίτης και του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι.

Ακόμη και ο ηγέτης των αυτονομιστών και πρόεδρος αυτής της επαρχίας στη βορειοανατολική Ισπανία Κάρλες Πουτσδεμόντ δήλωνε πως «οι πολίτες μπορούν να αγγίξουν το όνειρό τους» όμως τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι όπως ακριβώς θα περίμενε κανείς.

Η Κυριακή 1 Οκτωβρίου, ημέρα του απαγορευμένου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, σημαδεύτηκε από την αγριότητα που επέδειξαν οι ισπανικές αρχές. Το δημοψήφισμα βάφτηκε με αίμα αλλά κατέδειξε πως σε ποσοστό 90% οι Καταλανοί (42% συμμετοχή στην ψηφοφορία) επιθυμούν την ανεξαρτησία τους - οι υπέρμαχοι της παραμονής στην Ισπανία λένε ότι οι συνθήκες διεξαγωγής ούτως ή άλλως δεν διασφάλιζαν αδιάβλητες διαδικασίες, πόσω μάλλον εν μέσω τέτοιων επεισοδίων.

Παράλληλα, ποικίλες ήταν οι αντιδράσεις των ποδοσφαιρόφιλων (υποστηρικτών της Μπάρσα και μη) για την απόφαση των «Μπλαουγκράνα» να αγωνιστούν κανονικά, ακόμη και κεκλεισμένων των θυρών, όπως αποφασίστηκε για τη La Liga παρά το χάος που επικρατούσε για το δημοψήφισμα στους δρόμους της πόλης.

Η Voria.gr μίλησε με τον Αλέξανδρο που ζώντας έντονα τις τελευταίες αυτές ημέρες όλα όσα εκτιλύχθηκαν στην καταλανική πρωτεύουσα, μεταφέρει τις δικές του εικόνες από το μπρα ντε φερ μεταξύ Καταλονίας και κεντρικής κυβέρνησης που έχει βυθίσει την Ισπανία σε μία από τις χειρότερες πολιτικές κρίσεις των τελευταίων 40 ετών.

Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της ανεξαρτητοποίησης, μιλά για τη χθεσινή συγκέντρωση των υποστηρικτών της παραμονής στην Ισπανία και χαρακτηρίζει ανιστόριτη κάθε σύγκριση ή αναλογία του ζητήματος της Καταλονίας με τη Θράκη ή την Κρήτη. Τέλος μιλά για το πώς αυτή η κατάσταση, επηρέασε, επηρεάζει και αναμένεται να επηρεάσει τη Μπαρτσελόνα.

Αλέξανδρε την προηγούμενη Κυριακή είδαμε αρκετές εικόνες ωμής βίας με αποτέλεσμα τον τραυματισμό εκατοντάδων ανθρώπων μέχρι και ηλικιωμένων. Εσύ ως πολίτης της Βαρκελώνης εδώ και κάποια χρόνια πως βίωσες αυτή την κατάσταση από πρώτο χέρι;

Εγώ όλα αυτά τα βίωσα από το εκλογικό κέντρο που βρισκόταν πιο κοντά στο σπίτι μου. Πάρα πολλοί φίλοι και γνωστοί μου ήταν επίσης εκεί. Το βράδυ είχε γίνει ολονυχτία ώστε να εξασφαλιστεί ότι ο χώρος θα έμενε ανοιχτός το πρωί που θα άρχιζε η ψηφοφορία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά που έζησα, τόσο το βράδυ του Σαββάτου όσο και την Κυριακή. Είδα χιλιάδες ανθρώπους κάθε είδους και ηλικίας, άλλους να υπερασπίζονται το εκλογικό κέντρο και τις κάλπες κάνοντας ένα ανθρώπινο τείχος, και άλλους να στέκονται στην ουρά, τόσο μεγάλη που έκανε το γύρο της πλατείας, για να ψηφίσουν.

Στα μάτια τους έβλεπα ενθουσιασμό, αποφασιστικότητα... Ήταν εκεί έτοιμοι να αντιμετωπίσουν όλες τις συνέπειες, με ειρηνικό πάντα τρόπο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το ανατριχιαστικό συναίσθημα όταν έφταναν από τα άλλα κέντρα τα βίντεο με τις σκηνές βίας απέναντι σε ειρηνικούς και άοπλους πολίτες. Υπήρχε η βεβαιότητα ότι θα έρχονταν κι εκεί ανά πάσα στιγμή, όμως ο κόσμος παρέμενε στη θέση του. Τελικά δεν ήρθαν. Όταν έκλεισαν οι κάλπες και η τελική καταμέτρηση έφτασε στο τέλος της, πολλοί ξέσπασαν σε δάκρυα χαράς. Ήξεραν ότι ήταν μια ιστορική μέρα.

Προσωπικότητες της Καταλονίας, όπως ο Πεπ Γκουαρντιόλα, υποστηρίζουν ότι τα διεθνή ΜΜΕ δεν κάλυψαν επαρκώς και αντικειμενικά όλα όσα εκτιλύχθηκαν τόσι την προηγούμενη Κυριακή όσο και χθες. Ποια είναι η δική σου γνώμη;

Αν θέλετε να έχετε μια ενημέρωση που να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα, θα πρέπει να ανατρέξετε στα διεθνή ΜΜΕ. Όλες αυτές τις μέρες είδα πολλά να γράφονται και σε ελληνικά μέσα ενημέρωσης, όχι όμως πάντα έγκυρα. Στην Ισπανία υπάρχει μια συστηματική αλλοίωση των γεγονότων από τα ΜΜΕ, και δυστυχώς ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας επηρεάζεται από αυτήν. Για παράδειγμα είδα να γράφουν ότι η καταλανική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ηλικιωμένους ως ασπίδα στα εκλογικά κέντρα. Ψέματα. Εγώ είδα με τα μάτια μου τους ηλικιωμένους να έρχονται γεμάτοι ενθουσιασμό για να ψηφίσουν, χωρίς να τους εξαναγκάζει κανείς. 

Είδα επίσης δεκάδες άτομα με ισπανικές σημαίες ανάμεσα σε χιλιάδες «ιντεπεντεντίστας» χωρίς κανείς να τους ενοχλεί, κάτι που ανατρέπει και τις κατηγορίες περί «εκφοβισμού» σε όλους όσους σκέφτονται διαφορετικά. Τέτοιο πράγμα απλά δεν υφίσταται. Οι Καταλανοί είναι ένας παραδοσιακά ειρηνικός λαός, με σεβασμό στη διαφορετικότητα, που αρέσκεται να καταφεύγει στο διάλογο, με τις όποιες εξαιρέσεις βέβαια που είναι φυσικό να υπάρχουν.

Η κεντρική κυβέρνηση γνωρίζει το επίπεδο της παραπληροφόρησης που επικρατεί και το εκμεταλλεύεται: Ο αριθμός των τραυματιών από τις επιθέσεις της εθνοφυλακής έφτασε στους 900, μεταξύ των οποίων ηλικιωμένοι και γυναικόπαιδα. Η κυβέρνηση όμως ισχυρίζεται ότι οι τραυματίες ήταν... 2 ή 4! Και ανακάλυψε 400 τραυματισμένους αστυνομικούς! Γιατί ξέρει πολύ καλά ότι το έδαφος για παραπληροφόρηση είναι κάτι παραπάνω από εύφορο. Όταν τα είπαν όμως αυτά σε ξένους δημοσιογράφους αντιμετώπισαν την αγανακτισμένη αντίδραση των τελευταίων.

Να έχετε υπ' όψιν σας επίσης ότι αρκετά ελληνικά ΜΜΕ στηρίζουν τις «ειδήσεις» τους στα όσα δημοσιεύουν αντίστοιχα ισπανικά μέσα.

Χθες πραγματοποιήθηκε διαδήλωση κατά της ανεξαρτησίας στη Βαρκελώνη. Έχουν όλο το δικαίωμα φυσικά να διαδηλώσουν, κανένας δεν αμφιβάλλει γι αυτό. Οι τακτικές όμως που ακολουθήθηκαν είναι οι γνωστές: Οι διαδηλωτές ήταν περίπου 350.000 σύμφωνα με την δημοτική αστυνομία, πολύ μακριά από το ένα με ενάμιση εκατομμύριο που συνηθίζουν να συγκεντρώνουν οι Καταλανοί «ιντεπεντεντίστας», με χιλιάδες μάλιστα Ισπανούς να καταφθάνουν με πούλμαν από όλη την Ισπανία και με τη συμμετοχή πολλών ακροδεξιών οργανώσεων.

Όπως γίνεται συνήθως, τα ισπανικά μέσα μίλησαν για λαοθάλασσα «Καταλανών» δημοσιεύοντας φωτογραφίες με ζουμ χωρίς να αναφέρουν καμία από τις «λεπτομέρειες» που ανέφερα και στη συνέχεια αρκετά ελληνικά ΜΜΕ αναπαράγουν αυτές τις ειδήσεις με τίτλους όπως «η Καταλονία διαδήλωσε μαζικά υπέρ της ενωμένης Ισπανίας». Δημιουργώντας τελείως λάθος εντυπώσεις ή ενισχύοντας τις ήδη υπάρχουσες.

Έχω επίσης δει πολλά σχόλια από Έλληνες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που τάσσονται κατά της ανεξαρτησίας και συγκρίνουν την Καταλονία με τη Κρήτη ή τη Θράκη. Εντελώς άστοχα και ανιστόρητα παραδείγματα. Η Καταλονία είναι ένα έθνος, με ξεχωριστή γλώσσα, κουλτούρα, παραδόσεις, που είχε κατακτηθεί με τη βία και βρίσκεται εδώ και τρεις αιώνες υπό ισπανική κυριαρχία. Έγιναν συστηματικές προσπάθειες να εξαφανιστεί η γλώσσα και η κουλτούρα της που απαγορεύτηκαν τόσο από τον Φράνκο όσο και παλαιότερα, και παρ' όλα αυτά κατάφεραν να επιζήσουν. 

Διάβασα ένα πολύ καλό άρθρο που δίνει ένα καλύτερο παράδειγμα: Φανταστείτε η Ελλάδα ως συνέπεια των Βαλκανικών πολέμων να κατακτούσε ένα από τα γειτονικά της βαλκανικά κράτη. Και μετά από καιρό το κράτος αυτό να διεκδικούσε την ανεξαρτησία του, κάτι που φυσικά θα δικαιούτο. Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος να βασίζουμε πάντα τη γνώμη μας για «μακρινά» θέματα πάνω σε οικεία παραδείγματα, όμως φαίνεται ότι κάποιοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν αλλιώς. 

Η καταλανική Βουλή επιθυμεί να συνεδριάσει σήμερα ή αύριο για να ψηφίσει υπέρ της μονομερούς κήρυξης ανεξαρτησίας της περιφέρειας όμως ο Μαριάνο Ραχόι προσπαθεί να βάλει ξανά βέτο καλώντας τον Κάρλες Πουτδεμόντ να εγκαταλείψει τα σχέδιά του ώστε όπως δήλωσε «η χώρα να αποφύγει μεγαλύτερα κακά». Ποιες είναι οι τελευταίες εξελίξεις στην Καταλονία και τι αναμένεται να συμβεί εφόσον τελικά η καταλανική Βουλή πραγματοποιήσει τη συνεδρίασή της;

Δυστυχώς έχει αποδειχτεί ότι η κεντρική κυβέρνηση δεν πρόκειται να συζητήσει. Είδαμε τον απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο αντέδρασε στο δημοψήφισμα στέλνοντας μια στρατιωτική αστυνομία να ξυλοκοπήσει πολίτες αδιακρίτως. Το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Έχουν γραφτεί αμέτρητες αναλύσεις, πολλές από τις οποίες δεν αποκλείουν τα χειρότερα ενδεχόμενα. Κατά τη γνώμη μου θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς. Από την ΕΕ πάντως δεν περιμένω πολλά. Η αναξιοπιστία της έχει αποδειχθεί επανειλημμένα. 

Δυστυχώς δεν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευόμασταν. Δεν είναι ένωση των ευρωπαϊκών λαών, αλλά ένωση επιχειρηματικών συμφερόντων και ως τέτοια λειτουργεί. Λέτε για μια φορά να μας εκπλήξει ευχάριστα; Φοβάμαι πως δύσκολα θα γίνει αυτό. Πάντως όποια και να είναι η κατάληξη των πολιτικών εξελίξεων στην Καταλονία, ένα είναι το σίγουρο: Μετά από τα γεγονότα της Κυριακής, η Ισπανία ακόμα και αν διατηρήσει την Καταλονία υπό την κυριαρχία της, έχασε για πάντα τους Καταλανούς.

Πιστεύεις πως το ποσοστό υπέρ της αυτονόμησης στα μέλη της Μπαρτσελόνα αλλά και στους φανατικούς υποστηρικτές της είναι μεγαλύτερο σε σχέση με τους υπόλοιπους Καταλανούς οι οποίοι ασχολουνται πολύ λιγότερο ή και καθόλου με το ποδόσφαιρο

Ανάμεσα στους οπαδούς της Μπάρσα υπάρχουν όλες οι αποχρώσεις. Όμως παραδοσιακά η Μπάρσα ήταν σχεδόν πάντα στο πλευρό της καταλανικής κοινωνίας και αντανακλούσε τον παλμό της. Όσο εντείνεται η διεκδίκηση της ανεξαρτησίας στην κοινωνία, τόσο αυτό θα αντανακλάται στον σύλλογο. Επίσης παραδοσιακά η υποστήριξη της ανεξαρτησίας είναι η ηγεμονική ιδεολογία στις τάξεις των πιο αφοσιωμένων οπαδών της. 

Αυτό απεικονίζεται και στο γήπεδο, στους οργανωμένους μπλαουγκράνα οπαδούς. Σε κάθε αγώνα της Μπάρσα, στο λεπτό 17:14 του κάθε ημιχρόνου ακούγεται ρυθμικά η λέξη «ιντεπεντένσια» (ανεξαρτησία) και υψώνονται εκατοντάδες «εστελάδες» (οι καταλανικές σημαίες με το αστέρι που συμβολίζουν την ανεξαρτησία). Το έτος 1714 όταν και η Καταλονία κατακτήθηκε από τους Καστιγιάνους έχει καταγραφεί στη συλλογική μνήμη. Την ίδια στιγμή ακούγονται και διάσπαρτες αποδοκιμασίες οι οποίες όμως είναι απειροελάχιστες μπροστά στη μαζικότητα και την ένταση των κραυγών για την ανεξαρτησία.

Αναμφίβολα ποικίλες ήταν οι αντιδράσεις που προκάλεσε η απόφαση των ανθρώπων της Μπαρτσελόνα να κατέβει η ομάδα να αγωνιστεί εναντίον της Λας Πάλμας για τη La Liga ενώ στους δρόμους της Βαρκελώνης επικρατούσε χάος. Ποια είναι η προσωπική σου άποψη για αυτή την απόφαση και πώς έχει η κατάσταση στο κλαμπ σχεδόν μία εβδομάδα μετά;

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι από τη στιγμή που στη χώρα συνέβαιναν τέτοιες βαρβαρότητες, το παιχνίδι έπρεπε να αναβληθεί. Οι μεγαλύτεροι σύνδεσμοι οπαδών της Μπάρσα εστειλαν αίτημα στο σύλλογο ζητώντας να μην κατεβεί η ομάδα. Ξέραμε ότι αυτό θα μας στοίχιζε έξι βαθμούς, αλλά προτιμούσαμε να τους χάσουμε αν είναι για την αξιοπρέπεια και την ιστορία μας. 

Δεν είμαστε Μπάρσα για τους τίτλους αλλά γι αυτά που πρεσβεύει. Αυτό σημαίνει «més que un club» άλλωστε. Τελικά ο σύλλογος επέλεξε τη χειρότερη από τις τρεις επιλογές που είχε κατά τη γνώμη μου. Όχι μόνο το παιχνίδι έγινε, αλλά και φιμώθηκε και η φωνή των οπαδών. Υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια ανάμεσα στους φιλάθλους όπως είναι φυσικό μετά από αυτή την απόφαση.

Αρκετά ΜΜΕ μετέδωσαν πως οι επικεφαλής της Μπάρτσα σε συζητήσεις με τους παίκτες των «Μπλαουγκράνα» στα αποδυτήρια στάθηκαν στη σημασία της απώλειας των έξι βαθμών λόγω τιμωρίας που θα μπορούσε να επιβληθεί στον σύλλογο αν δεν αγωνιζόταν την Κυριακή, κάτι που ίσως κόστιζε στο φινάλε του πρωταθλήματος ακόμη και την κατάκτηση του τίτλου. Είναι κάτι που ισχύει πραγματικά ή μεταφέρθηκε λανθασμένα προς τα έξω;

Φημολογείται ότι κάποιοι παίκτες, κυρίως Καταλανοί, με επικεφαλής τον Πικέ ζήτησαν να μην γίνει το παιχνίδι. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι πραγματικά έγινε, για τον Ζεράρ όμως το πιστεύω.

Το μότο του συλλόγου δεν είναι άλλο από το «més que un club», δηλαδή πως η Μπαρτσελόνα είναι κάτι παραπάνω από ένα κλαμπ. Θεωρείς πως στη συνείδηση αρκετών εκ των υποστηρικτών της άρχισε να φθίνει αυτό το συναίσθημα του «ξεχωριστού» που διέπει τη Μπάρτσα μετά την απόφαση να αγωνιστεί κανονικά την Κυριακή;

Το «més que un club» έχει γραφτεί στην ιστορία μας. Εγώ πιστεύω σε μια Μπάρσα που θα βαδίζει στα χνάρια όσων την έκαναν να είναι «παραπάνω από ένας σύλλογος». Ακόμα και αν η εκάστοτε διοίκηση παίρνει αποφάσεις που δεν συμβαδίζουν με αυτό, η Μπάρσα είμαστε εμείς οι οπαδοί της. Όσο εμείς το πιστεύουμε, το «més» πάντα θα ζει. Εγώ είμαι μέλος του συνδέσμου Almogàvers, που είναι ο μεγαλύτερος σύνδεσμος «Mπλαουγκράνα» οπαδών που συμμετέχει στην «θερμόαιμη» εξέδρα του Καμπ Νόου, και βασίζει τη λειτουργία του συνδέσμου πάνω στις αρχές που μας άφησε ο εκτελεσμένος από τα φρανκικά στρατεύματα πρόεδρός μας, Τζουζέπ Σουνιόλ. 

Μια ιστορική φράση που είχε επινοήσει ο ίδιος για να χαρακτηρίσει το ποιόν του συλλόγου, ένας κατά κάποιο τρόπο πρόδρομος του «més que un club», ήταν «esport i ciutadania» που σήμαινε ότι εκτός από αθλητές ή φίλαθλοι είμαστε και πολίτες ταυτόχρονα. Δηλαδή δεν ασχολούμαστε μόνο με τον αθλητισμό αλλά και με τα κοινά, όπως κάθε πολίτης θα όφειλε. Πολύ συχνά ακούω την άποψη, η οποία εκλαμβάνεται σαν κοινή λογική από πολλούς, ότι «δεν πρέπει να συγχαίονται η πολιτική με τον αθλητισμό». 

Συμφωνώ στο ότι ο ρατσισμός, τα μίση και τα κομματικά συμφέροντα δεν έχουν θέση στον αθλητισμό. Πολιτική όμως δεν είναι μόνο αυτά, αλλά και οι διεκδικήσεις, η δημοκρατία, η ελευθερία της έκφρασης, η συμμετοχή στα κοινά και πολλά ακόμα. Ο αθλητισμός δεν είναι μια παράλληλη πραγματικότητα, ούτε βρίσκεται σε κανένα απομονωμένο νησί ή καμιά ζούγκλα. Δεν βρίσκεται εκτός της κοινωνίας μας αλλά αποτελεί κομμάτι της, και είναι πολύ φυσικό να αντανακλώνται και στον αθλητισμό τα όσα συμβαίνουν σε αυτή. Όπως για παράδειγμα τα συνθήματα υπέρ της ανεξαρτησίας στο «Καμπ Νόου» και στο «Παλάου Μπλαουγκράνα». 

Ξεχωριστή θέση στον σύλλογο κατέχει χωρίς αμφιβολία ο Ζεράρ Πικέ. Ένας ποδοσφαιριστής με 24 τίτλους φορώντας πάνω από 400 φορές τη «Μπλαουγκράνα» φανέλα αποτέλεσε, μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του, ένα από τα κυριότερα πρόσωπα των τελευταίων ημερών. Πώς θα σκιαγραφούσες την προσωπικότητα του Καταλανού αμυντικού γενικότερα, με βάση τα όσα ανέφερε την Κυριακή και πώς σχολιάζεις τις αντιδράσεις που υπήρξαν όταν προστέθηκε στην αποστολή της Εθνικής Ισπανίας;

Ο Ζεράρ έχει δεχτεί αμέτρητες ύβρεις για τα όσα δηλώνει κατά καιρούς, ή ακόμα και για μία φωτογραφία του που δημοσίευσε από διαδήλωση υπέρ του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των Καταλανών. Ο Πικέ δεν είναι διπλωματικός, είναι ένας άνθρωπος που εκφράζει τις ιδέες του χωρίς να φοβάται τις συνέπειες. 

Ως ένα σημείο πάντως, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχει εκφράσει ποτέ ανοιχτά την υποστήριξή του στην ανεξαρτησία παρά μόνο στο δικαίωμα του να επιλέξουν οι Καταλανοί το μέλλον τους. Όμως αυτό είναι αρκετό για μία μεγάλη μερίδα Ισπανών ώστε τον βρίζουν χυδαία όταν αγωνίζεται σε γήπεδα της Ισπανίας. Και σε κάθε του δημοσίευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Πικέ δεν ξεχνάει ότι είναι Καταλανός, και είναι «Κουλέ» μέχρι το κόκκαλο. 

Γι΄αυτό νιώθουμε ότι είναι ένας από εμάς. Με αρκετά παραπάνω μηδενικά στον τραπεζικό του λογαριασμό πάντως, χαχα! Εγώ όμως στην φανέλα της εθνικής Καταλονίας έχω βάλει το όνομα του Ουλεγέ Πρέσας, αυτός κι αν είχε ξεκάθαρες απόψεις!

Ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζουζέπ Μαρία Μπερτομέου εμφανίστηκε μπροστά στα ΜΜΕ και μίλησε για την πιθανότητα να εγκαταλείψει ο σύλλογος την Primera Division εάν η Καταλονία δρομολογήσει την ανεξαρτησία της από την Ισπανία. Ποια είναι η άποψη που επικρατεί στους κόλπους των «Μπλαουγκράνα» (διοικητικούς, οπαδικούς κλπ.), των ανθρώπων του πρωταθλήματος και της ισπανικής ομοσπονδίας αλλά και ποια η δική σου για αυτό το ενδεχόμενο;

Στους κόλπους των οπαδών συζητείται αρκετά το θέμα της συμμετοχής της Μπάρσα σε ένα άλλο πρωτάθλημα. Υπάρχουν αυτοί που προτιμούν τη συμμετοχή σε μια καταλανική λίγκα, άλλοι θεωρούν ότι η συνέχιση της παρουσίας στην ισπανική λίγκα είναι εφικτή και αρκετοί προτιμούν κάποιο από τα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Εμένα καμία από τις παραπάνω προοπτικές δεν μου φαίνεται κακή. 

Η γνώμη μου όμως είναι ότι, εκτός βέβαια από την καταλανική λίγκα, το πιο ταιριαστό πρωτάθλημα θα ήταν το γαλλικό λόγω γειτνίασης. Ας μην ξεχνάμε ότι η Βόρεια Καταλονία βρίσκεται εντός του γαλλικού κράτους, όπως συμβαίνει και με τη Χώρα των Βάσκων. 

Η Μπαρσελόνα πάντως θα συνεχίσει να εκπροσωπεί την Καταλονία όπου κι αν αγωνίζεται, αυτό είναι σίγουρο. Μάλιστα, στην περίπτωση που η ανεξαρτησία γίνει πραγματικότητα, θα έχουμε επιτέλους και επίσημη Εθνική Καταλονίας που θα έχει το δικαίωμα να αγωνίζεται σε διεθνείς διοργανώσεις.