Skip to main content

Η Ιγμορίτιδα και εμείς

Η Ιγμορίτιδα είναι εκείνη η φλεγμονή των ιγμορείων (ρινικές κοιλότητες) που ακολουθεί συνήθως κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίπη ή κρίση αλλεργικής ρινίτιδας.

 Η Ιγμορίτιδα


Είναι εκείνη η φλεγμονή των ιγμορείων (ρινικές κοιλοτητές) που ακολουθεί συνήθως κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίπη ή κρίση αλλεργικής ρινίτιδας, με έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου και αυξημένη παραγωγή βλέννας.


Το έντονο οίδημα προκαλεί απόφραξη των μικρών αγωγών που συνδέουν την μύτη με τα ιγμόρεια με αποτέλεσμα την διαταραχή έως αδυναμία παροχέτευσης και αερισμού αυτών με συνέπεια την εμφάνιση πόνου στο πρόσωπο η το μέτωπο, ανάμεσα η πίσω από τα μάτια η ακόμα στα μάγουλα και τα επάνω δόντια. Όταν το «κοινό» κρυολόγημα ή η γρίπη διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα και η απλή βλέννα μετατρέπεται σε πηκτό δύσοσμο πρασινοκίτρινο πύον, τότε είναι πολύ πιθανόν να δημιουργήθηκε ιγμορίτιδα.


Από την άλλη πλευρά, η χρόνια ιγμορίτιδα δημιουργείται ,όταν η απόφραξη παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στις περιπτώσεις αυτές, η κεφαλαλγία δεν είναι τόσο έντονη, αλλά η απόφραξη της αναπνοής και η δυσάρεστη πυώδης έκκριση εξακολουθεί να υφίσταται και δεν είναι σπάνια η ανάπτυξη ρινικών πολυπόδων, σαν αποτέλεσμα της μακροχρόνιας παραμονής της φλεγμονής και του οιδήματος.


Πότε εμφανίζεται


Η οξεία ιγμορίτιδα εμφανίζεται συνήθως μετά από: μία λοίμωξη λόγω κρυολογήματος ή γρίπης, μία αλλεργία όπως η αλλεργική ρινίτιδα, μία μόλυνση από τα δόντια ή και από αλλαγή στην ατμοσφαιρική πίεση (π.χ στις καταδύσεις ή στο ταξίδι με αεροπλάνο). Σπάνια, η λοίμωξη μπορεί να οφείλεται στην ανάπτυξη κάποιου μύκητα.


Μπορεί επίσης, να είναι αποτέλεσμα μίας δομικής ανωμαλίας της μύτης (π.χ σκολίωση του ρινικού διαφράγματος ή ρινικοί πολύποδες). Όταν το εσωτερικό των ρουθουνιών διογκωθεί, η δίοδος από τα ιγμόρεια ως τη μύτη ίσως φράξει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το υγρό από τα ιγμόρεια να μη μπορεί να εξέλθει απ’ αυτά, προκαλώντας πίεση, πόνο, πονοκέφαλο και πυρετό. Αν ένα οξύ επεισόδιο δεν αντιμετωπιστεί σωστά, τότε οδηγούμαστε στη χρόνια ιγμορίτιδα.

 

Η διάγνωση


Τα συμπτώματα της ιγμορίτιδας μοιάζουν πολύ με εκείνα του κρυολογήματος. Όμως, ένας έμπειρος ωτορινολαρυγγολόγος μπορεί να διαγνώσει αν πρόκειται για ένα κρυολόγημα που «επιμένει» ή για μια ιγμορίτιδα, και μάλιστα μικροβιακή, που «δίνει» συγκεκριμένα συμπτώματα. Αυτά είναι: πυρετός, δυνατός πονοκέφαλος, εστιασμένος πόνος γύρω από τη μύτη, τα μάτια, τα μάγουλα ή το μέτωπο, πυώδεις κιτρινοπράσινες εκκρίσεις από τη μύτη, βήχας, πόνος στα δόντια της άνω γνάθου και απώλεια όσφρησης ή γεύσης ή ακόμη και ακοής σε προχωρημένες καταστάσεις.

 

 Ποιες εξετάσεις είναι αναγκαίες


Εξέταση αίματος: συχνά είναι αναγκαία, πριν πάρει ο ασθενής αντιβίωση, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν η λοίμωξη οφείλεται πράγματι σε κάποιο μικρόβιο (αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια, πολυμορφοπύρηνα).


Ακτινογραφία: μια ακτινογραφία στην περιοχή της ρινικής κοιλότητας θα δείξει εάν τα ιγμόρεια είναι γεμάτα με αέρα ή με πύο. 


Αξονική τομογραφία: μας δίνει και την καλύτερη εικόνα για την κατάσταση των ιγμορείων. Την επιλέγουν μόνο όταν η κατάσταση είναι σοβαρή ή εξετάζεται το ενδεχόμενο να προχωρήσουν σε επέμβαση. 


Καλλιέργεια βλέννας: τελευταίο όπλο. Πρέπει να γίνει παρακέντηση στα ιγμόρεια και να ληφθεί βλέννα για μικροβιολογική ανάλυση, προκειμένου να εντοπιστεί το μικρόβιο, ο ιός ή ο μύκητας που αντιστέκεται στη θεραπεία. 

 

Η θεραπεία


Η οξεία ιγμορίτιδα συχνά υποχωρεί μόνη της, αλλά σε σοβαρές περιπτώσεις χορηγούνται αντιβιοτικά που αντιμετωπίζουν τη μόλυνση και ενδορρινικά στεροειδή τα οποία ελαττώνουν τη διόγκωση της μεμβράνης στο εσωτερικό της μύτης και διευκολύνουν την αναπνοή.

 

Κάθε χειμώνα, παρατηρείται έξαρση της ιγμορίτιδας. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι τη συγκεκριμένη εποχή στις ΗΠΑ περίπου 25 εκατομμύρια Αμερικανοί επισκέπτονται τα ιατρεία για τη θεραπεία της ιγμορίτιδας και σε ένα ποσοστό 85-98% τα συμπτώματά τους αντιμετωπίζονται με αντιβίωση.

 

Αντίστοιχα στοιχεία για την δική μας χώρα δεν υπάρχουν, ωστόσο πολλοί ωτορινολαρυγγολόγοι χορηγούν εξαρχής αντιβίωση. Όμως, στην πραγματικότητα τέτοιες λοιμώξεις δεν αντιμετωπίζονται πάντοτε αποτελεσματικά με τη φαρμακευτική αγωγή.

 

Την αποτελεσματικότητα των αντιβιοτικών αλλά και των τοπικών αποσυμφορητικών σπρέι στην ιγμορίτιδα αμφισβητεί πρόσφατη βρετανική έρευνα. Υποστηρίζει ότι τα αντιβιοτικά και τα εισπνεόμενα στεροειδή φάρμακα συνήθως δεν περιορίζουν δραστικά τα συμπτώματα της οξείας ιγμορίτιδας. Τα δε ρινικά σπρέι μπορούν να βοηθήσουν σε ελαφριές περιπτώσεις οξείας ιγμορίτιδας.

 

Παραστατίδης Στέφανος Ιατρός (Ταμίας Νοσοκομειακών Ιατρών)

Πηγές:ΔΣΠΕ