του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Δεν ξεχνώ ποτέ, ότι ο Φρήντριχ Έγκελς ήταν εργοστασιάρχης. Γιος μεγαλοβιομηχάνου για τη ακρίβεια. Μπορεί ο Κάρολος Μαρξ να ήταν ένας θεωρητικός φιλόσοφος, ο άλλος όμως ήξερε σίγουρα, περί τίνος ομιλούσε. Και η «Αγία Οικογένεια» και «Το κομμουνιστικό μανιφέστο» είχαν μία εσωτερική σκληρή λογική.
Την ίδια, αποτρόπαια μεν συνεπή δε, λογική είχε και «Το κράτος και επανάσταση» του Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνωφ(Λένιν), αυτού δηλαδή, που πήρε τα λόγια και τα έκανε πράξη(δια πραξικοπήματος εννοείται).
Θεωρία λανθασμένη προφανώς όπως και αναμφίβολα απεδείχθη στα τέλη του 20ου αιώνος. Αλλά με εσωτερική συνοχή: Κάνουμε αυτό, που πιστεύουμε, προετοιμάζοντας με αδυσώπητη επιμέλεια όλες τις λεπτομέρειες.
Το λογικό και ιστορικό (κατά βάσιν βιολογικό βέβαια στην φύση του) λάθος κόστισε ασφαλώς δεκάδες εκατομμυρίων ζωών. Η εσωτερική συνέπεια όμως έστειλε τον Γκαγκάριν πρώτο στο διάστημα.
Μετά εμφανίσθηκαν κάτι τύποι σαν τον Μπερλιγκουέρ στην Ιταλία και τον Μαρσαί στην Γαλλία, που είπαν, ότι μπορούν, να επιτύχουν τον στόχο, την εξουσία δηλαδή, χωρίς την εσωτερική συνέπεια, τον κομμουνιστικό καταναγκασμό, την δικτατορία του προλεταριάτου επί το επισημότερον.
Οταν ο Γκορμπατζώφ πήγε, να εμφανίσει αυτή την δοξασία ως «γλάσνοστ» και «περεστρόικα» στο βασικό παράδειγμα της ΕΣΣΔ, γελάσανε και οι πέτρες. Το καθεστώς κατέρρευσε σε dt.
Στην Ευρώπη τούτο πέρασε απαρατήρητο, γιατί κανείς τους ποτέ δεν κυβέρνησε. Οι Μελανσόν και Λαφονταίν κοκ κάνανε πλάκα. Μέχρι που ήρθε ο Τσίπρας.
Ήταν ο πρώτος σε χώρα δυτική (με την όποια αλλά σίγουρα υπάρχουσα σύγχρονο υποδομή), που συνδύασε τον στόχο με τον εσωτερικό χαβαλέ. Τουλάχιστον στην πρώτη του προσπάθεια (Σεπτεμβρίου 2015) πέτυχε απολύτως. Κατέκτησε την εξουσία και πάλι, παρότι τα είχε κάνει ρημαδιό.
Τούτο τον κάνει μοναδικό δείγμα. Βασικές αρχές, που διέπουν το δείγμα αυτό, είναι οι εξής:
Αφ´ ου έχουμε τον στόχο, όλα τ´ άλλα είναι αμελητέα.
Προκειμένου να επιτύχουμε τον στόχο, η ενδιάμεσος ζημιά ειναι αμελητέα.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η ΕΥΑΘ και το Νοσοκομείο «Παπαγεωργίου».
Σημασία έχει, να διοικούμε την ΕΥΑΘ και όχι τι κάνει αυτή. Αφ´ ου την διοικούμε, θέματα όπως η επιμέλεια και φροντίδα στην τήρηση των τεχνικών προαπαιτουμένων και πρωτοκόλλων συντήρησης, η υπευθυνότητα δηλαδή στην άσκηση της Διοίκησης, είναι ασήμαντα.
Ούτε η έλλειψη αυτοκριτικής δηλοί έλλειψη προσωπικής ευαισθησίας. Είμαι βέβαιος γι αυτό. Είναι κλασσική εκδήλωση αριστερού ναρκισσισμού και αυταρέσκειας. Αφ´ ου εμείς είμαστε εσείς, ο λαός δηλαδή, άρα αυτονοήτως σας εξυπηρετούμε, ποία η έννοια αστικών συμβατικοτήτων και καθωσπρεπισμού, όπως οι συγγνώμες;
Το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου είναι υβριδικής φύσεως. Δωρεά του Ιδρύματος επιχορηγείται μέσω εν μέρει καλύψεως της μισθοδοσίας από το Κράτος. Διοικείται από μεικτό ΔΣ με συμμετοχή του Δωρητού, του ΑΠΘ και του Δημοσίου.
Η μοναδική φύση του εξηγεί και την μοναδική επιτυχία του. Βασικό συστατικό της η επιλογή της Γενικής Διεύθυνσης από το ΔΣ εκ των δοκιμασμένων στελεχών του. Μία δοκιμασμένη συνταγή, που την βρήκα, όταν διοίκησα την υγειονομική περιφερεια, που επιβλέπει το Νοσοκομείο, και έτσι την άφησα. Οι αστικές δυνάμεις σεβάστηκαν την αυτοδιοίκηση, που έφερε το ορατό αποτέλεσμα.
Τούτο δεν ισχύει φυσικά για την Αριστερά. Είπαμε: Ο στόχος είναι ο έλεγχος, η εξουσία, οι συνέπειες αδιάφορες.
Τα παραδείγματα αυτά προοιωνίζουν καταστροφές:
Ποιες οι βασικές κατευθύνσεις στην εξωτερική πολιτική; Αυτές που βολεύουν εκλογικά, εν όψει των πολιτικών εξελίξεων της συγκυρίας; Θυσιάζουμε το όνομα για να πάρουμε το χρέος;
Με ποιούς όρους θα επιχειρηθεί η έξοδος στις αγορές; Αυτούς, που εξασφαλίζουν το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ή αυτούς, που βολεύουν την προεκλογική καμπάνια της Αριστεράς;
Η επικρατούσα νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο μία: Στάχτη και μπούρμπερη...
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.