Skip to main content

Η έξοδος από το ευρώ και η εναλλακτική πρόταση της ΛΑΕ

Αλαβάνος, Λαπαβίτσας, Στρατούλης και Μελισσαρόπουλος περιέγραψαν την πρόταση της ΛΑΕ για έξοδο από την κρίση, με εργαλείο την έξοδο από το ευρώ.

Εξαιρετικά επιτυχημένη και με μαζική προσέλευση κόσμου ήταν η εκδήλωση που διοργάνωσε η Λαϊκή Ενότητα Α' Θεσσαλονίκης με θέμα «Η έξοδος από το ευρώ αφετηρία για την εναλλακτική πρόταση», με κεντρικούς ομιλητές τους κ.κ. Α. Αλαβάνο, Δ. Στρατούλη, Κ. Λαπαβίτσα και Γ. Μελισσαρόπουλο.

Στην εκδήλωση, οι ομιλητές επικεντρώθηκαν στο θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ ως εργαλείο για την υιοθέτηση ενός εναλλακτικού προγράμματος εξόδου της χώρας από την κρίση, ως μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στις πολιτικές των μνημονίων, που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια.

Στόχος είναι αφενός να ενημερώσουν τους πολίτες για τη διαδικασία και τις επιπτώσεις από την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, αφετέρου να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μέτωπο πολιτικών δυνάμεων, που θα συνεργαστούν και εκλογικά, ώστε να συμφωνήσουν στο εναλλακτικό πρόγραμμα και να προωθήσουν την εφαρμογή του.

Οι ομιλητές προσπάθησαν να απαντήσουν στις φοβίες που καλλιεργούνται από μια τόσο μεγάλη αλλαγή, όπως το Grexit, αλλά και να προβάλουν τη θέση τους ότι μια τέτοια αλλαγή είναι και η μόνη λύση για ουσιαστική έξοδο από την κρίση και για ανάπτυξη που θα έχει αντίκτυπο στα λαϊκά στρώματα.

Το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ, Γιώργος Μελισσαρόπουλος, επιχείρησε να αποδομήσει μια σειρά από έννοιες οι οποίες χρησιμοποιούνται για να εκφοβίσουν όπως είπε τον κόσμο, προκειμένου να μη θεωρήσει την έξοδο από το ευρώ ως εναλλακτική πρόταση.

«Η ΟΝΕ», είπε ο κ. Μελισσαρόπουλος, «αποτέλεσε ένα ενιαίο σχέδιο των αστικών τάξεων στην Ευρώπη για να βαθύνουν την κυρίαρχη κατεύθυνση του νεοφιλελευθερισμού. Τα μέτρα που επιβλήθηκαν με την ΟΝΕ αποτελούν μια θεσμική αποκρυστάλλωση του νεοφιλελευθερισμού. Ιδιωτικοποιήσεις και αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων δεν θα μπορούσαν να επιβληθούν χωρίς τη νομισματική ένωση. Ο μόνος τρόπος για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μεταξύ των κρατών ήταν η μείωση των μισθών και η εσωτερική υποτίμηση. Ήταν κοινή επιδίωξη των αστικών τάξεων και της ελληνικής. Εξέθεσαν τα κεφάλαια στον διεθνή ανταγωνισμό. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη ενίσχυσε την κρίση». Ο ίδιος τόνισε ότι από την ΟΝΕ και το ευρώ κερδισμένη βγήκε η Γερμανία.

Ο κ. Μελισσαρόπουλος είπε πως μια εναλλακτική πρόταση στη βάση της εξόδου από το ευρώ περιλαμβάνει:

  1. Κατάργηση των μνημονίων, που οι επιπτώσεις τους είναι συντριπτικές σε όλους τους οικονομικούς δείκτες. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα μετά τον πόλεμο, που αυτά τα οχτώ χρόνια έχει καθαρή αποσυσσώρευση κεφαλαίων. Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο. Η μείωση του κεφαλαίου είναι σωρευτικά 15%, τεράστια και πρωτοφανής. Η πολιτική είναι αποτυχημένη. Οι εξαγωγές δεν αυξήθηκαν όπως έλεγαν, αλλά μειώθηκε η ιδιωτική και παραγωγική κατανάλωση, άρα μείωση εξαγωγών. Οι επιχειρήσεις παρά τη μείωση μισθών δεν μείωσαν το κόστος, αλλά αύξησαν τα περιθώρια κέρδους και το μονοπωλιακό χαρακτήρα τους. Με τα δεκαετή πρωτογενή πλεονάσματα οδηγούμαστε σε κοινωνική καταστροφή και οικονομική δυσπραγία. Πρόκειται για πολιτική κοινωνικής καταστροφής.
  2. Παύση πληρωμών σε μια κατεύθυνση διαγραφής του χρέους. Τα τελευταία 80 χρόνια έχουν γίνει 110 χρεωκοπίες διεθνώς. Σε πέντε χρόνια οι αγορές τα ξεχνάνε.
  3. Εθνικοποίηση τραπεζικού συστήματος.
  4. Εθνικό νόμισμα και πολιτική σχεδιασμένης υποτίμησης εφόσον απαιτηθεί. Χρειάζεται πολιτική υποτίμησης της τάξης του 30%. Θα σβήσει στα πρώτα δυο τρία χρόνια. Θα έχουμε τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα; Σε ό,τι αφορά στα τρόφιμα υπάρχει έλλειμμα στο κόκκινο κρέας, που μπορεί να καλυφθεί. Στα καύσιμα που εισάγουμε το 50% αφορά σε επανεξαγωγή διυλισμένου προϊόντος, οπότε μπορείς να συνεχίσεις. Στα φάρμακα η παραγωγική επάρκεια της φαρμακοβιομηχανίας είναι 53%, οπότε με μια πολιτική κρατικής ενίσχυσης μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες.
  5. Για την Ελλάδα μια σχεδιασμένη υποτίμηση είναι θετική. Επειδή είναι από τις χώρες εκείνες της ευρωζώνης με την υψηλότερη ελαστικότητα τιμών εξαγωγών και εισαγωγών.

«Από την πολιτική που θέλουμε να εφαρμόσουμε δεν ωφελείται το κεφάλαιο. Σχετίζεται με αναδιανομή του εισοδήματος, με μέτρα αντιλητότητας και για να εφαρμοστεί θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μεγάλες συγκρούσεις. Η έξοδος από την ευρωζώνη είναι πρώτη και βασική προτεραιότητα. Σήμερα είναι πιο εύκολο να φύγεις από την ΕΕ παρά από την ευρωζώνη. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μια πολιτική ρήξης με τη στήριξη του λαού», επισήμανε ο κ. Μελισσαρόπουλος.

Το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της ΛΑΕ και πρώην υπουργός, Δημήτρης Στρατούλης, αναφέρθηκε στα νέα μέτρα της συμφωνίας που υπογράφει η κυβέρνηση, αλλά και στην ανάγκη για αγώνες ενάντια σ' αυτά και συγκρότησης ενός ενιαίου προοδευτικού αντιμνημονιακού μετώπου.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ αποπροσανατολίζει σήμερα τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους για να μην ξεσηκωθούν για την αποτροπή των νέων βάρβαρων, απάνθρωπων και ανθρωποκτόνων μνημονιακών μέτρων. Κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό για τις συντάξεις. Θίγουν σχεδόν όλους τους συνταξιούχους με τις νέες ρυθμίσεις περί κατάργησης της προσωπικής διαφοράς. Οι μειώσεις θα είναι από 45 ευρώ για την κατώτερη σύνταξη και φτάνει ως τα 350 ευρώ το μήνα. Μιλάμε για σφαγή όλων κι όχι για μικρές μειώσεις», είπε αναφέροντας και μια σειρά από άλλες αποπροσανατολιστικές θέσεις της κυβέρνησης σχετικά με τις συντάξεις. «Μιλάμε για ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Στρατούλης.

Ο ίδιος έστρεψε τα βέλη της κριτικής του στους κ.κ. Τσίπρα και Αχτσιόγλου κατηγορώντας τους ότι αποπροσανατολίζουν αναφερόμενοι στα εργασιακά, λέγοντας ότι υπερασπίστηκαν κάτι. «Όλες οι απαιτήσεις των δανειστών έγιναν αποδεκτές (ομαδικές απολύσεις, συνδικαλιστικός νόμος και δράση, απεργιακές κινητοποιήσεις κτλ.). Καταργείται μέχρι και η προσφυγή στη διαιτησία, παρότι κάτι τέτοιο έχει ήδη κριθεί αντισυνταγματικό. Τα συνδικάτα θα γίνουν εξωραϊστικοί σύλλογοι... Το τέταρτο μνημόνιο είναι πολύ επώδυνο και απαιτείται παλλαϊκός ξεσηκωμός», εξήγησε.

Ο κ. Στρατούλης είπε πως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δε στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, καθώς «οι κοινωνικοί αγώνες της τελευταίας περιόδου δεν έχουν σχέση με το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται ο λαϊκός κόσμος. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πάγωσαν τους εργατικούς αγώνες μετά το Φεβρουάριο του 2016. Κλείδωσαν στο σεντούκι τις κινητοποιήσεις».

Ωστόσο, σημείωσε πως πέρα από τους συνδικαλιστές και την κυβέρνηση,  υπάρχουν και οι κατακερματισμένες δυνάμεις της Αριστεράς, που δε δίνουν κίνητρο και έμπνευση σε εργαζόμενους, άνεργους, νεολαία, συνταξιούχους ότι μπορούν να δώσουν τη μάχη και να την πάνε μέχρι τέλους. «Οι κυβερνήσεις στην εποχή των μνημονίων δεν πέφτουν πριν ή όταν ψηφίζουν τα μνημόνια, αλλά μετά την ψήφισή τους λόγω του υπερβολικού κοινωνικού κόστους, της μεγάλης κοινωνικής δυσαρέσκειας που φτάνει και σε πολιτικό μίσος εάν βρεθούν οι δυνάμεις εκείνες που το μίσος και την οργή το πολιτικοποιήσουν και το μετατρέψουν σε μια θετική και ελπιδοφόρα πολιτική προοπτική και εναλλακτική πρόταση», δήλωσε.

Η εναλλακτική πρόταση της ΛΑΕ έναντι των μνημονίων που επιβάλουν οι δανειστές περιλαμβάνει κατάργηση μνημονίων, διαγραφή χρέους, σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη, σταμάτημα ιδιωτικοποιήσεων, φορολογική μεταρρύθμιση, παραγωγική ανασυγκρότηση με στήριξη κυρίως του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα.

«Υπάρχει ένα κλειδί, μια προϋπόθεση για να σπάσει η πολιτική των μνημονίων: Πρέπει πρωτίστως να σπάσουμε τα δεσμά της φυλακής της ευρωζώνης. Εντός ευρωζώνης και ευρώ δεν μπορείς να εφαρμόσεις πολιτικές προοδευτικές, αναπτυξιακές και φιλολαϊκές. Η έξοδος από το ευρώ δεν είναι φετίχ, είναι το εργαλείο για να εφαρμόσουμε το εναλλακτικό πρόγραμμά μας», σημείωσε ο κ. Στρατούλης.

Ο κ. Στρατούλης τόνισε ότι «πρέπει να συγκροτηθεί άμεσα ένα πλατύ πολιτικό, κινηματικό, κοινωνικό και εκλογικό μέτωπο όλων των αντιμνημονιακών και αριστερών δυνάμεων χωρίς καμία μα καμία εξαίρεση. Η εναλλακτική πρόταση δεν είναι περίπατος σε περιβόλια. Θα έρθουμε σε συγκρούσεις, αλλά είναι η μόνη πρόταση που δίνει ελπίδα. Θέλουμε πολιτικό σχέδιο – πρόγραμμα ανατρεπτικό, ρεαλιστικό, βιώσιμο, πολιτική αποφασιστικότητα, καλή προετοιμασία, ενημέρωση του λαού και έναν λαό αποφασισμένο να το στηρίξει. Ανάγκη όμως είναι το μέτωπο. Δεν μπορούν να υπάρξουν αποκλεισμοί. Πρέπει να πάμε όλοι μαζί».

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Κώστας Λαπαβίτσας, έκανε μια περίληψη του προγράμματος, της πρότασης της ΛΑΕ για την επόμενη μέρα και της επεξεργασίας που έχει γίνει.

Τόνισε ότι το κέντρο της ΕΕ σήμερα είναι ο γερμανικός βιομηχανικός εξαγωγικός τομέας και η ΟΝΕ είναι ο κύριος μοχλός ανόδου της Γερμανίας, ενώ η Ελλάδα είναι και θα μείνει στην περιφέρεια της ΕΕ. «Το νέο μνημόνιο στην ουσία βάζει τη χώρα στην περιφέρεια για τα καλά και τη μετατρέπει σε πηγή παροχής εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού για το γερμανικό βιομηχανικό πλέγμα. Αυτός είναι ο ρόλος μας και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας», σημείωσε.

Τι προβλέπει το εναλλακτικό πρόγραμμα της ΛΑΕ, σύμφωνα με τον κ. Λαπαβίτσα:

  1. Να στραφούμε στην ανεργία ως πρώτο στόχο οικονομικής πολιτικής. Εδώ κάνουν πρώτο στόχο το πρωτογενές πλεόνασμα. Πρέπει να τονωθεί η συνολική ζήτηση για να μειωθεί η ανεργία. Δηλαδή περικοπή των φόρων, τόνωση κρατικών δαπανών άρα όχι 3,5% πλεόνασμα, αλλά το ανάποδο. Επίσης, αύξηση των δημοσίων δαπανών για επενδύσεις στις υπηρεσίες για μείωση της ανεργίας.
  2. Χρειαζόμαστε αλλαγή πολιτικής στον τομέα της προσφοράς. Δηλαδή μεταρρυθμίσεις και παραγωγική ανασυγκρότηση. Εμείς αφήσαμε πρωτογενή και δευτερογενή να υποχωρήσουν επί χρόνια. Απαιτείται αλλαγή παραγωγικής δομής. Δηλαδή τόνωση της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής με έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, με επιδοτήσεις και η επένδυση να φέρει κι άλλη επένδυση.

«Εντός ΟΝΕ και χωρίς σύγκρουση με ΕΕ αυτό δε γίνεται. Εντός ΟΝΕ θα έχουμε αυτά που έχουμε σήμερα. Αν θέλουμε κάτι άλλο πρέπει να φύγουμε από την ΟΝΕ», υπογράμμισε.

Τα βήματα εξόδου από την ευρωζώνη κατά τον κ. Λαπαβίτσα είναι:

  • Νέος νομισματικός νόμος και αλλαγή του νομίσματος του κράτους, των μισθών, των καταθέσεων και των χρεών όλων. Ανάκτηση νομισματικής κυριαρχίας με ταυτόχρονη παύση πληρωμής του χρέους και νέα διαπραγμάτευση για το κούρεμα του χρέους προς τους δανειστές.
  • Τραπεζικοί και κεφαλαιακοί έλεγχοι.
  • Δημόσια ιδιοκτησία και δημόσιος έλεγχος στις Τράπεζες.
  • Υποτίμηση του νέου νομίσματος. Πόσο θα υποτιμηθεί κανείς δεν ξέρει ακριβώς. Όμως, οι πιέσεις υποτίμησης από την πραγματική οικονομία δεν είναι μεγάλες, περίπου 20%-30%. Είναι αναγκαία άλλωστε για την παραγωγική ανασύνταξη. Θα είναι θετική όμως σε μια σειρά από οικονομικά ζητήματα.
  • Εθνική ιδιοκτησία στην Τράπεζα της Ελλάδας.

«Το πρόγραμμά μας το συζητάμε εδώ και μια επταετία. Είναι ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Χρειάζεται ευρεία μετωπική συμπαράταξη όλων των δυνάμεων που πιστεύουν σε έναν άλλο δρόμο για τη χώρα μας υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων», εξήγησε ο κ. Λαπαβίτσας.

Ο επικεφαλής του «Σχεδίου Β'», Αλέκος Αλαβάνος, μίλησε για την εναλλακτική πρόταση και είπε ότι «όλο το πρόγραμμα αν θέλεις να το συμπυκνώσεις σε μια λέξη είναι η δραχμή. Δεν έχω πει ποτέ ότι είμαι δραχμιστής, αλλά μας έχουν κολλήσει αυτή την ετικέτα, η οποία δεν είναι κατ' αρχήν κακή, με την έννοια ότι πιάνει τον κόμβο της σύγκρουσης: Αν θα μείνουμε στην ευρωζώνη ή θα ακολουθήσουμε μια πορεία με δική μας ευθύνη. Είναι ένα πολύ βασικό εργαλείο, αλλά ενώ γίνεται αναφορά στο εργαλείο, δεν γίνεται αναφορά στο πρόγραμμά μας».

Για να επιτευχθεί αυτό ο κ. Αλαβάνος είπε ότι πρέπει να δοθεί στον κόσμο με απλό τρόπο και με συγκεκριμένα βήματα η μετάβαση σε μια άλλη πολιτική.

«Θα υπάρξει μια περίοδος αναταράξεων και μετάβασης, αλλά είναι μια αλλαγή που αφορά σε έναν ταλαιπωρημένο, βασανισμένο και εξαντλημένο λαό, σε μια κοινωνία που δεν αντέχει άλλες μακροπρόθεσμες υποσχέσεις είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε ένα άμεσο πρόγραμμα όχι 100 ημερών, αλλά την πρώτη μέρα. Τα άμεσα προγράμματα απαξιώθηκαν λόγω του 'προγράμματος Θεσσαλονίκης' του ΣΥΡΙΖΑ, που είπε τα πάντα, για όλα τα επιστητά και όλα τα μεταφυσικά. Έχει σημασία να μπορέσουμε με συνεργασία όλων των δυνάμεων να παρουσιάσουμε ένα άμεσο πρόγραμμα, με ένα συγκεκριμένο δεκάλογο με κεντρικά ζητήματα, κυρίως δημοσιονομικά. Μπορούμε να το κάνουμε γιατί θα υπάρξουν άλλες δυνατότητες ρευστότητας από τη στιγμή που θα φύγουμε έξω από τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Είμαστε σε μια χώρα που διψάει για χρήμα», επισήμανε.

Ο δεκάλογος άμεσων μέτρων πρέπει να περιλαμβάνει κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, μείωση του ΦΠΑ, μείωση του ειδικού φόρου για τα καύσιμα, χάρτη για τον τραπεζικό τομέα, σταμάτημα των πλειστηριασμών, επείγουσα δραστηριότητα απασχόλησης, εγγυήσεις για τις καταθέσεις κ.ά.

«Μια σειρά από κοινωνικές ομάδες που δύσκολα συνυπήρχαν ως τμήματα της μεσαίας τάξης, εργάτες, μηχανικοί, άνεργοι, αγρότες, που αισθάνονται απελπισία και μίσος για το σύστημα , θέλουν εκδίκηση και να δοκιμάσουν έναν άλλο δρόμο. Υπάρχει κοινωνικά η δυνατότητα του μετώπου, αλλά δεν ξέρουμε τι έκφραση θα έχει. Επίσης πρέπει να προσέξουμε την πολιτική συμπεριφορά της νεολαίας, που φαίνεται να έχει μια δυσκολία να προσεγγίσει εμάς. Να αναδείξουμε και το διεθνή χαρακτήρα της όλης προσπάθειάς μας. Ο κύριος λόγος που προτείνουμε αλλαγή νομίσματος είναι αφενός εθνικός για τη ρευστότητα, αφετέρου βελτίωση των συναλλαγών μας. Να μην είμαστε εμείς μόνιμοι εισαγωγείς και οι άλλοι μόνιμοι εξαγωγείς. Αυτή είναι η διεθνής διάσταση. Η μεγάλη μας πρόκληση, η απάντησή μας στη νέα γενιά, είναι ότι το πρόγραμμά μας, η παρουσία μας, η ταυτότητά μας και η ετικέτα μας συμπληρώνεται από το γεγονός ότι είμαστε η δύναμη που σε σχέση με τις τεχνολογικές αλλαγές και την επανάσταση που συντελείται μπορεί να δώσει στην ελληνική κοινωνία τις πιο προωθημένες προοπτικές και δυνατότητες. Πρέπει να δώσουμε στους νέους να καταλάβουν ότι εμείς είμαστε αυτοί που ανοίγουν το δρόμο για το μέλλον», τόνισε ο κ. Αλαβάνος.

Μάλιστα, είπε πως πρέπει να γίνει διάλογος και για την ονομασία του νέου νομίσματος. Αν θα λέγεται δραχμή ή ελληνικό ευρώ, για παράδειγμα... «Η Ελλάδα από τη στιγμή που θα βγει από το ευρώ, με τέτοιο τεράστιο χρέος, η πρώτη κίνηση που θα κάνει είναι η μετατροπή του χρέους στο εθνικό της νόμισμα. Θα υπάρξει αντίδραση και νομική. Υπάρχει απάντηση», σημείωσε ο κ. Αλαβάνος.

Ο κ. Αλαβάνος τόνισε ότι οι δυνάμεις του «μετώπου» σήμερα είναι μικρές, διασπασμένες, διαχωρισμένες. «Πρέπει όλοι να προσαρμοστούν στην ανάγκη να αλλάξει άμεσα η πορεία της χώρας. Δεν πάει άλλο. Η καταστροφή είναι πολύ βαθιά. Οι δυνάμεις μας πρέπει να παίξουν ένα μεγάλο ρόλο, έναν κεντρικό ρόλο στις εκλογές ακόμη κι αν αυτές γίνουν πολύ σύντομα, μέχρι του βαθμού να διεκδικούν την ανάδειξή τους σε κεντρικό φορέα των εκλογών. Μπορεί να γίνει εφόσον υπάρξει διαδικασία συγκέντρωσης των δυνάμεων της Αριστεράς, που θα ανοιχτεί ευρύτερα. Να ανοιχτούμε σε άλλες δυνάμεις και αυτόνομες κινήσεις και κινήματα, που έχουν δυσπιστία στα κόμματα, μέχρι και στους επιστήμονες κ.ά. Η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι για πέταμα είναι για δίδαγμα», είπε.

Πρότεινε μάλιστα πρακτικά να αναλάβει πρωτοβουλία η ΛΑΕ για «ένα μεγάλο τραπέζι διαλόγου όσο το δυνατόν πιο σύντομα, ανοιχτό με άδειες πάντα καρέκλες και για όσους στην αρχή δυσπιστούν».