Skip to main content

Η Ελλάδα ως εργαλείο στον αμερικανο-γερμανικό πόλεμο

Το πρόβλημα των ΗΠΑ ήταν και είναι, μήπως εξωθηθούν οι Έλληνες, λόγω του υπερβολικού βάρου, και μεταβάλλουν και την εξωτερική τους πολιτική

Απορώ με το γεγονός ότι υπήρξαν κάποιοι που θεώρησαν «κεραυνό εν αιθρία» την αποκάλυψη πρεσβευτικού τηλεγραφήματος, που έφερε στην επιφάνεια η εφημ. «Καθημερινή», συμφώνως προς το οποίο υπήρξε συνεργασία των κυβερνήσεων ΗΠΑ-Ελλάδας, κατά των διάρκεια των «αποκαλουμένων διαπραγματεύσεων» με τους δανειστές μας.Και γράφω βέβαια «αποκαλουμένων διαπραγματεύσεων», επειδή απεδείχθη ότι κάποιοι ευρίσκονταν εν συγχύσει, χωρίς να αποκλείσω και το ενδεχόμενο σκοπιμοτήτων.

Μόνο διαπραγματεύσεις δεν ήταν. Πρέπει να σημειώσω, προς όσους δεν παρακολουθούν επισταμένως τα πράγματα, ότι τα επίσημα έγγραφα δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι είναι διαφωτιστικά, όπως και οι δημόσιες δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων. Αν ήσαν όλα ειλικρινή, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι η διάλυση της Λιβύης, του Ιράκ και της Συρίας -μέχρι στιγμής- έγιναν για να αποκαταστήσουν οι ΗΠΑ την δημοκρατία, όπως επισήμως ανακοίνωσαν.

Ο πρέσβης μας, λοιπόν, στην Ουάσιγκτον, με απόρρητο τηλεγράφημα στις 16 Ιουλίου 2015, συνόψισε την πολύμηνη συνεργασία Ουάσιγκτον - Αθήνας, με στόχο να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα του Βερολίνου, να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και να υπάρξει συμφωνία με διάρκεια στον χρόνο.Όπως προκύπτει, οι ΗΠΑ συμβούλευαν την κυβέρνηση Τσίπρα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, μέχρι και την τελευταία στιγμή.

Ο στόχος ήταν «η δημιουργία ευρύτερων συμμαχιών με λοιπές ευρωπαϊκές χώρες, ήτοι Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, οι οποίες έπρεπε να πειστούν για την αποφασιστικότητα της Αθήνας να προχωρήσει στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, προκειμένου με τη σειρά τους να προσφέρουν τη στήριξή τους έναντι της Γερμανίας».Όπως έχω γράψει επανειλημμένως, οι ΗΠΑ έχουν άλλη θεώρηση ως προς την κατάσταση στην Ευρώπη, από ότι έχει η Γερμανία.

Οι ΗΠΑ πρωτίστως λαμβάνουν υπόψη τους γεωπολιτικούς λόγους, τους οποίους άλλωστε καθ’ υπόδειξή τους επικαλούνταν συνεχώς ο κ. Τσίπρας. Μόνον που ο Έλληνες πρωθυπουργός έκανε το λάθος να θεωρήσει πως οι ΗΠΑ είναι παντοδύναμες, όπως πριν από λίγα χρόνια, και μπορεί να επιβάλει απόψεις προς όλους.Η Γερμανία, από την άλλη πλευρά, δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην οικονομική διάσταση, αν και έχω την υπόνοια πως Μέρκελ και Σόιμπλε δεν ανήκουν στο ίδιο «εξωθεσμικό κέντρο», με την κα. Μέρκελ να αποφασίζει και ως πολιτικός, και όχι μόνον με οικονομικό κριτήριο.

Το πρόβλημα των ΗΠΑ ήταν και είναι, μήπως εξωθηθούν οι Έλληνες, λόγω του υπερβολικού βάρους που απαιτούσαν οι δανειστές, και μεταβάλλουν και την εξωτερική τους πολιτική. Όχι βεβαίως ότι θα μας επιτρέψουν ποτέ να εγκαταλείψουμε το νατοϊκό στρατόπεδο -έχουν πολλούς τρόπους να διαλέξουν για να το επιτύχουν- αλλά με την Μεσόγειο να φλέγεται, το τελευταίο που θα ήθελαν ήταν μια αποσταθεροποίηση της χώρας μας.

Αυτό επισήμανε και ο αναπλ. Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, κ. Αλεξάντερ Βέρσμποου, σε δήλωσή του με αποδέκτη το Βερολίνο, με την οποία εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για μια πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Ο Βέρσμποου τονίζει ότι αυτό το ενδεχόμενο «θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο στον τομέα της ασφάλειας για τη Συμμαχία». Η αμερικανική άποψη είχε στον πυρήνα της τη θέση πως «δεν θα πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στο Βερολίνο να επιβάλει τις απόψεις του».

Εδώ πρέπει να σταθώ. Η επιθυμία των ΗΠΑ να μη επιβάλει το Βερολίνο τις απόψεις του, εκλαμβάνεται από την ελληνική πλευρά ως στήριξη προς την Ελλάδα. Θα μού επιτραπεί να εκθέσω και μια άλλη εκδοχή, την οποία ανέπτυξα παλαιότερα αναλυτικώς. Ότι δηλαδή, η επιθυμία των ΗΠΑ ήταν -και εξακολουθεί- να «χαμηλώσουν» την Γερμανία, όχι μόνον επειδή η οικονομική ισχύς της την καθιστά ισχυρό αντίπαλο της αμερικανικής οικονομίας, αλλά πάντα οι Αμερικανοί φοβούνται μια πιθανή προσέγγιση Γερμανίας-Ρωσίας, των οποίων οι σχέσεις είναι άριστες, ασχέτως αν η Γερμανία υποχρεώθηκε να αποδεχθεί της κυρώσεις κατά της Ρωσίας (τις οποίες μόλις εχθές ζήτησε να ακυρωθούν).

Σ’ αυτόν τον αμερικανο-γερμανικό πόλεμο χρησιμοποιηθήκαμε ως εργαλείο, με πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα για μας. Οι βάσεις είχαν τεθεί με την προώθηση του κ. Γ. Παπανδρέου στην εξουσία, που σταμάτησε την επί 20ετία γερμανική κυριαρχία στην Ελλάδα. Και τα δεινά μας δεν τελειώνουν εδώ. Ο πόλεμος των δύο ισχυρών συνεχίζεται, και ο κ. Τσίπρας εκλήθη να ομιλήσει σε Συνέδριο, όπου πάλι εμπλέκεται ο κ. Σόρος - ορκισμένος εχθρός των Γερμανών.