Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας φανέρωσε την ανεπάρκειά του, και ταυτοχρόνως την αδυναμία του να λάβει αποφάσεις, οι οποίες θα ξέφευγαν λίγο από την γραμμή που έχει χαράξει ο Ερντογάν.
Ο Άιντα, επιχειρώντας να τον βγάλει από την δύσκολη θέση, πρότεινε να κληθούν οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας να λάβουν μέρος στις συζητήσεις, πρόταση που δεν έγινε αποδεκτή από την ελληνική πλευρά.
Όχι μόνον επειδή ούτε ο Γιλντιρίμ μπορεί να αποφασίσει -αχυράνθρωπος είναι κι αυτός-, αλλά κι επειδή η παρουσία των πρωθυπουργών σε μια διάσκεψη, προϋποθέτει πως έχουν τεθεί ισχυρές βάσεις συνεννόησης από τους τεχνοκράτες που έχουν προετοιμάσει το έδαφος, προκειμένου να μη καταγραφεί ηχηρή αποτυχία. Αλλιώς εκλαμβάνεται η αδυναμία ευνοϊκής κατάληξης σε διαπραγμάτευση μεταξύ υπουργών, διαφορετικό είναι το νόημα αν η αποτυχία βαρύνει πρωθυπουργούς ή αρχηγούς κρατών.
Υπάρχουν και δύο άλλα στοιχεία που πρέπει να επισημανθούν. Όπως ο Τσαβούσογλου εκτελεί πιστά τις εντολές Ερντογάν, κατά τον ίδιο τρόπο ο Ακιντζί είναι ως να μη υπάρχει παρόντος του Τσαβούσογλου. Η παρουσία του είναι διακριτική, το βάρος των συζητήσεων έχει αναλάβει η τουρκική αντιπροσωπεία, και ο Ακιντζί απολαμβάνει την θέα των ελβετικών βουνών.
Η άλλη διαφορά είναι, ότι -ευτύχημα για την Ελλάδα- ο Α. Τσίπρας αντιλαμβανόμενος προφανώς την αδυναμία του να αντεπεξέλθει σε συζητήσεις μακράν ευρισκόμενες από σοβιετικές ιδεοληψίες -η αχαρακτήριστη συμπεριφορά του κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία και τις συζητήσεις με τον Νταβούτογλου, ίσως του δημιούργησαν ενοχές- γι’ αυτό και έχει αναθέσει στον Ν. Κοτζιά την χάραξη της εθνικής πολιτικής.
Έλεγα προ ημερών σε σημαίνοντα διπλωμάτη ότι δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα απονείμω εύσημα στον Ν. Κοτζιά -με την πολιτική του οποίου στα Βαλκάνια, διαφωνώ πλήρως-, ο οποίος στο θέμα της Κύπρου δείχνει ότι υπάρχει και πατριωτική Αριστερά, έστω μερικώς εν υπνώσει, συγκεντρώνοντας βέβαια επάνω του τα βέλη των ιδεοληπτικών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι μαζί με τα γνωστά παπαγαλάκια του Σχεδίου Ανάν, βάλλουν εναντίον του (περί αυτού άλλη φορά).
Ως προς τον Τσαβούσογλου, είναι ενδεικτική η τακτική της διαστρέβλωσης που ακολουθεί η τουρκική πολιτική, χωρίς καν να κρατήσει τα προσχήματα. Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεως TRT δημοσιεύει δηλώσεις κάπως διαφοροποιημένες από αυτές που μετέδωσε το ΑΠΕ και τα διεθνή πρακτορεία. Υπερτονίζει την… καλή πρόθεση της Τουρκίας (το συντομότερο ανέκδοτο της χρονιάς) η οποία δεν βρίσκει ανταπόκριση στην ελληνική πλευρά.
Προσέξτε αρχικώς, πως παρουσιάζει το θέμα το τουρκικό πρακτορείο. Στη διάσκεψη μετέχουν και «Ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου, Μουσταφά Ακιντζί και ο Ρωμιός ηγέτης Νίκος Αναστασιάδης». Προ δύο ημερών είχα γράψει για την απαράδεκτη αποδοχή από μέρους μας για σύγκλιση Πενταμερούς διάσκεψης, γράφοντας ότι ο Ν. Αναστασιάδης παρίσταται ως εκπρόσωπος των Ε/κ και όχι ως ηγέτης της Κύπρου.
Η κυπριακή κυβέρνηση το αρνείται αυτό, επιμένοντας ότι μετέχει και με τις δύο ιδιότητες, χωρίς να εξηγεί ότι αν ο Ν. Αναστασιάδης βρίσκεται στην Ελβετία ως αρχηγός κράτους, τότε ο Ακιντζί ποια ιδιότητα έχει; Του εκπροσώπου της Τ/κ κοινότητας; Δηλαδή τέσσερις εκπρόσωποι κρατών συνδιαλέγονται με τον εκπρόσωπο μειονότητας του 18%; (Πόσα λάθη έχουμε κάνει). Οι Τούρκοι βέβαια, το "γύρισαν ανάποδα". Ο Ακιντζί είναι ο πρόεδρος κράτους, και ο Αναστασιάδης ηγέτης των Ρωμιών.
Ο Τσαβούσογλου λοιπόν, -κατά το TRT- αφού επεσήμανε ότι η Τουρκία δείχνει ευελιξία και καλή πρόθεση, είπε: «Πρέπει όμως να έχει αντίκρισμα αυτό. Δυστυχώς δεν υπήρξε μέχρι σήμερα θετική προσέγγιση από την άλλη πλευρά. Μπορεί να υπάρχουν άλλες ανησυχίες. Επίσης είδαμε και διαρροές που δεν συνάδουν με την ειλικρίνεια. Στο αποτέλεσμα όμως αν θα υπάρξει κάποια λύση εδώ, η απέναντι πλευρά πρέπει να δει την καλή μας πρόθεση».
Πρόσθεσε μάλιστα, αυτήν την υπαναχώρηση της πλευράς μας, με την οποία ασχολήθηκα προ ημερών: Ότι θέσαμε όρους, που δεν τηρήσαμε, και είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ: «Ξέρουμε τι θέλουμε. Ανακοινώσαμε από την αρχή τη στάση μας και τις κόκκινες γραμμές μας. Είπαμε στην αρχή ακόμα ότι δεν πρόκειται να αποτελέσει σημείο έναρξης για μας θέματα που δεν μπορούν να είναι ακόμα και όνειρο ή φαντασία, όπως μηδέν στρατός μηδέν εγγυήσεις. Το είπαμε το πρώτο βράδυ και το πρώτο πρωί, το ξαναλέμε τώρα για να καταγραφεί».
Γιατί, μετά από όλα αυτά εξακολουθούν να "συζητούν"; Επειδή αποφεύγει κάθε κράτος να αναλάβει την ευθύνη της αποτυχίας. Ίσως, οι Τούρκοι να ευελπιστούν ότι οι πιέσεις των Βρετανών πιάσουν τόπο, και η Ελλάδα απεμπολήσει ακόμη μία φορά τα εθνικά της συμφέροντα.