Η κινητικότητα του τελευταίου διαστήματος για το θαλάσσιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης δικαιώνει εν πολλοίς την πρωτοβουλία της Voria.gr να ανοίξει τον σχετικό φάκελο, με απανωτά δημοσιεύματα, από την περασμένη Άνοιξη. Μια πρωτοβουλία που θα κορυφωθεί στις 24 Νοεμβρίου, ημέρα Παρασκευή, με ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί στις 11 το πρωί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στην οποία την κυβέρνηση θα εκπροσωπήσει ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Σωκράτης Φάμελλος, ο οποίος ως Θεσσαλονικιός ενδιαφέρεται για το θέμα. Διότι μπορεί οι αυτοδιοικητικοί της περιοχής να έχουν τα σχέδια τους και να θέλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες, αλλά -κακά τα ψέματα- στην Ελλάδα, είναι απαραίτητη η συνδρομή της κεντρικής εξουσίας για να υλοποιηθούν τέτοιου μεγέθους παρεμβάσεις.
Το θέμα του θαλάσσιου μετώπου, άλλωστε, είναι πολύ σύνθετο για να το αναλάβουν από μόνοι τους οι δήμοι. Κυρίως διότι δεν αφορά απλώς τη χωροθέτηση, την ευταξία και τον καλλωπισμό, αλλά τη λειτουργία ολόκληρου του πολεοδομικού συγκροτήματος, το οποίο δικαιούται να προσβλέπει στην υπεραξία που θα προκύψει. Εάν πραγματικά όσοι έχουν την πολιτική ευθύνη θέλουν να γίνει κάτι στο συγκεκριμένο θέμα οφείλουν να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός φορέα – ομπρέλα, στον οποίο θα καταλήγουν ιδέες, εισηγήσεις και μελέτες, ώστε να λαμβάνονται οι καλύτερες και πιο σωστές αποφάσεις. Διότι -ας μη μας διαφεύγει- ότι κατά μήκος του εγκαταλειμμένου σήμερα θαλάσσιου μετώπου -τόσο στο ανατολικό, όσο και στο δυτικό κομμάτι- ασκούνται από ιδιώτες δραστηριότητες, που βρίσκονται στα όρια της νομιμότητας. Παράλληλα, υπάρχουν δημοτικές εγκαταστάσεις, οι οποίες, επίσης, δεν έχουν απόλυτα ξεκάθαρο αδειοδοτικό πλαίσιο, αλλά και δημόσιες εκτάσεις πλήρως εγκαταλειμμένες. Οι σχέσεις -διαφόρων τύπων και ποιότητας- των αυτοδιοικητικών παραγόντων με τους πολίτες και τις επιχειρήσεις που βρίσκονται στην επικράτεια τους υπάρχουν -σε πολλές περιπτώσεις είναι στενές- και σίγουρα επηρεάζουν τις αποφάσεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η εμπειρία από την αποτελεσματικότητα του ελληνικού κράτους είναι θετική. Η Εγνατία Οδός έκανε 40 χρόνια για να κατασκευαστεί, το μετρό της Θεσσαλονίκης θα ξεπεράσει τα 20 χρόνια, όλα τα μεγάλα έργα παραδίδονται… σιτεμένα. Αλλά, τουλάχιστον, κάποια στιγμή ολοκληρώνονται. Επί της ουσίας, πάντως, στο θέμα του θαλασσίου μετώπου είναι εμφανές ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Η αυστηρά τοπική ματιά –αυτή που έχει κάθε δήμος- δίνει δικαιολογημένα προτεραιότητα στα έργα που θα συμβάλλουν άμεσα στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων κάθε περιοχής, ακόμη κι αν πρόκειται απλά και μόνο για μια καινούρια παιδική χαρά. Από την άλλη υπάρχει η μεγάλη εικόνα, ένα θαλάσσιο μέτωπο μοχλός ανάπτυξης, αφετηρία και ευκαιρία για δουλειές για ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη, όπου μπορεί να υπάρξει παραγωγή πλούτου και αύξηση των θέσεων εργασίας. Συχνά στην πράξη αυτά τα δύο –η τοπική και η ευρύτερη ματιά- ούτε συντονίζονται, ούτε προς την ίδια κατεύθυνση κοιτάζουν.
Στην προκειμένη περίπτωση το γεγονός ότι άνοιξε η συζήτηση για το θαλάσσιο μέτωπο είναι θετικό. Καταλύτης των εξελίξεων μπορεί να αποδειχθεί η Περιφέρεια που πήρε και τη σχετική πρωτοβουλία, αν και ο Β΄ βαθμός της αυτοδιοίκησης θεσμοθετήθηκε από την κεντρική εξουσία εκ του πονηρού, χωρίς ανάλογες προβλέψεις για πόρους και αρμοδιότητες. Επειδή, όμως, το θέμα αφορά ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη και τις αναπτυξιακές της προοπτικές, είναι βέβαιον ότι ο Περιφερειάρχης μπορεί να παίξει θετικό ρόλο. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ασχολούνται πολύ με ευρωπαϊκά προγράμματα και δηλώνουν έτοιμοι να στηρίξουν και να υποστηρίξουν την επιχειρηματικότητα είναι μια ευκαιρία να το αποδείξουν. Διότι το συγκεκριμένο πρότζεκτ απαιτεί τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, όπως άλλωστε και κεφάλαια από τον ιδιωτικό τομέα. Άρα χρειάζονται οι ειδήμονες και οι τεχνοκράτες, οι οποίοι κάπου υπάρχουν και οφείλουμε αν τους βρούμε. Είναι σαφές ότι μπροστά μας υπάρχει μακρύς δρόμος, αλλά όλα κάποια στιγμή ξεκινούν. Αρκεί στην πορεία να διατηρούνται «ζεστά». Όπως κι αν έχει είναι από πολλές πλευρές απαράδεκτο η Θεσσαλονίκη να ζει με γυρισμένη την πλάτη στη θάλασσα και στον ορίζοντα που αυτή συμβολίζει. Μόνο το λιμάνι της πόλης αποδίδει, άντε και οι ρεμβασμοί που προσφέρει η Νέα παραλία στους πιο ρομαντικούς. Είναι κρίμα κι άδικο. Είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει σε μια πόλη και μια περιοχή που χρειάζεται πόρους και μετρήσιμα δεδομένα για να συντηρηθεί και να αναπτυχθεί.