Skip to main content

«Οι Άθλιοι» του Β. Ουγκώ στο θέατρο

Ο Φρανκ Κάστορφ για πρώτη φορά σκηνοθετεί σε ένα άλλο μεγάλο θέατρο του Βερολίνου: στο Berliner Ensemble

Στο Berliner Ensemble o Φρανκ Κάστορφ σκηνοθετεί τους «Άθλιους» του Βίκτωρος Ουγκώ. Η διάρκεια του έργου είναι εφτάμισυ ώρες και τουλάχιστον όσον αφορά τη διάρκεια ο σκηνοθετης ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του κοινού.

Το βάθος της σκέψης του Γάλλου συγγραφέα που εκτυλίσσεται σε ένα έργο 1.700 σελίδων και γράφτηκε το 1862 δεν αποδίδεται πάντως σκηνοθετικά με ικανοποιητικό τρόπο. Η αινιγματική γλώσσα, οι στιβαροί χαρακτήρες και η μοίρα που τους επιφυλάσσεται πολύ λίγο αναδεικνύονται από τον Κάστορφ.

Ο γνωστός σκηνοθέτης χρησιμοποιεί πολλές αναφορές που ξεκινούν από ποιήματα του Χάινερ Μύλερ, στοιχεία που παραπέμπουν στον Άλφρεντ Χίτσκοκ και άλλους μεγάλους κινηματογραφιστές, μέχρι σκηνές από το μυθιστόρημα «Θλιμμένος τίγρης» του 1967. Ο Κουβανός συγγραφέας Γκιγέρμο Καμπρέρα Ινφάντε περιγράφει στο μυθιστόρημά του σκηνές από την καθημερινή ζωή στην Αβάνα της δεκαετίας του 1950, όταν στην εξουσία ήταν ο δικτάτορας Μπατίστα.

Η ιστορία του Γιάννη Αγιάννη, η οποία έχει κεντρική θέση στο βιβλίο του Ουγκώ, στη σκηνοθεσία του Κάστορφ δεν έχει παρά δευτερεύοντα ρόλο. Ο αγώνας του Γιάννη Αγιάννη να γίνει αποδεκτός κοινωνικά παρουσιάζεται με τρόπο σχεδόν ενοχλητικό έτσι όπως παρεμβάλλονται οι σκηνές από την Κούβα.

Οι θεατές αποχωρούν …

Το έργο παίζεται πάνω σε ένα διαρκώς εναλλασσόμενο σκηνικό που κάποτε είναι γραφείο, άλλοτε μανάβικο, δωμάτιο ξενοδοχείου, σκάλα, πύργος, μπαλκόνι και φυλακή. Σε αυτό τον λαβύρινθο οι ηθοποιοί φαντάζουν σχεδόν διακοσμητικοί.

Το κοινό μπορεί να παρακολουθήσει την παράσταση συχνά μόνο χάρη σε βίντεο αφού το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης ξετυλίγεται μέσω μιας γιαγαντοοθόνης. Κάποιες φορές τα κοντινά πλάνα με τα τεράστια κεφάλια είναι απλά πολύ κουραστικά.

Εκτός αυτού η διαπεραστική μουσική δυσκολεύει να ακουστούν οι ηθοποιοί, το κείμενο των οποίων είναι συχνά δύσκολο να κατανοηθεί. Ωστόσο ο Αντρέας Ντέλερ που υποδύεται τον Γιάννη Αγιάννη και ο Γιούργκεν Χολτς στο ρόλο του Επισκόπου Μυριήλ παραμένουν τόσο λιτοί στο παίξιμό τους που τελικά εντυπωσιάζουν.

Η παράσταση δυστυχώς με το τόσο ενδιαφέρον θέμα δεν κατάφερε να πείσει καλλιτεχνικά. Κάποιοι θεατές εγκατέλειψαν την αίθουσα ήδη πριν από το διάλειμμα αφήνοντας κενές πολλές θέσεις. Το χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης που ολοκληρώθηκε γύρω στις 1:30 μμ ήταν απλά συγκρατημένο. Αναμενόμενο.

Πέτερ Κλάους / Μαρία Ρηγούτσου

Πηγή: Deutsche Welle