Στην πραγματική οικονομία υπάρχουν οι αριθμοί, τα νούμερα, τα μεγέθη και οι επιχειρηματικές επιλογές που δεν λένε ποτέ ψέματα. Που αντικατοπτρίζουν απολύτως την αλήθεια της αγοράς, αφήνοντας για τα δημοσιονομικά και τους δημόσιους προϋπολογισμούς την τέχνη της «εικονικής πραγματικότητας». Τελευταίο παράδειγμα ο αναπτυξιακός νόμος, που παραδοσιακά αφορά σε πολύ μεγάλο βαθμό τη Βόρεια Ελλάδα, όπου συγκεντρώνεται η δύναμη πυρός της παραγωγικής βάσης της χώρας. Κάτι που συμβαίνει και αυτή τη φορά. Στις 30 Ιανουαρίου έληξε η προθεσμία υποβολής των προτάσεων σε τρεις βασικούς τομείς της οικονομίας (μεταποίηση, logistics, τουρισμός) και τα δεδομένα που έδωσε στη δημοσιότητα η Γενική Γραμματεία Ιδιωτικών και Στρατηγικών Επενδύσεων –της οποίας ηγείται ο Θεσσαλονικιός καθηγητής στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας Λόης Λαμπριανίδης- είναι αποκαλυπτικά.
Σημειώστε:
Πρώτον, υποβλήθηκαν συνολικά 821 επενδυτικά σχέδια, προϋπολογισμού 2,2 δισ. ευρώ. Την επόμενη πενταετία η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις 100 δισ. ευρώ προκειμένου το ΑΕΠ της χώρας και τα άλλα μεγέθη της οικονομίας να προσεγγίσουν κάποια στιγμή και πάλι τα επίπεδα του 2009, κάτι που σημαίνει ότι τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια ώστε αυτά τα 2,2 δισ. να πολλαπλασιαστούν. Επίσης, για να πιάσει η χώρα τον στόχο των 100 δισ. ευρώ χρειάζονται σημαντικές δημόσιες επενδύσεις, αλλά και ευρύ πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, καθώς οι ιδιωτικοποιήσεις συνοδεύονται πάντα από μεγάλες επενδύσεις.
Δεύτερον, το 65% των επενδυτικών σχεδίων και το 51,3% του συνολικού ύψους των επενδύσεων αφορούν τη βιομηχανία, κυρίως τον κλάδο της αγροτοδιατροφής. Είναι σαφές ότι η μεταποίηση που αξιοποιεί την παραγωγή του πρωτογενούς τομέα –ο κλάδος των τροφίμων και των ποτών- διαθέτει ακόμη στην Ελλάδα σημαντική δυναμική, που πηγάζει από τη μεγάλη παράδοση και συντηρείται από την υψηλή εξωστρέφεια, που εξακολουθούν να έχουν πολλές επιχειρήσεις. Είναι τομέας από τον οποίο η Ελλάδα μπορεί βάσιμα να περιμένει πολλά και αυτό οι αρμόδιοι για την εκπόνηση του νέου αναπτυξιακού προτύπου οφείλουν να το λάβουν σοβαρά υπόψιν. Διότι συχνά κάποιες «μοντέρνες» έννοιες ή λέξεις, που περιγράφουν σύγχρονες υποτίθεται δραστηριότητες μπορεί να γοητεύουν και να προσφέρονται για πολιτικές ανακοινώσεις, αλλά σε αυτή τη φάση τη χώρα την ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων. Παραγωγή πλούτου, εξωστρέφεια, αύξηση της απασχόλησης.
Τρίτον, στην ίδια αποδοτική για την ελληνική οικονομία κατηγορία με την αγροδιατροφή συγκαταλέγεται και ο τουρισμός, τα επενδυτικά σχέδια του οποίου στο νέο αναπτυξιακό νόμο αποτελούν το 35%, ενώ τα κεφάλαια το 48,7%. Η Ελλάδα –κυριολεκτικά σχεδόν το 100% της χώρας- αποτελεί ιδανικό τουριστικό προορισμό για 12 μήνες το χρόνο. Οι επιχειρηματίες και η αγορά το έχουν αντιληφθεί, ποντάρουν επάνω του, επενδύουν πολλά λεφτά και ζητούν τη συμπαράσταση του κράτους, έστω με τη μορφή της άρσης των γραφειοκρατικών και άλλων αντικινήτρων. Δεν είναι δυνατόν οι αδειοδοτήσεις να καθυστερούν επί χρόνια –επί πολλά χρόνια-, ούτε οι περιβαλλοντικές και άλλες ευαισθησίες να εκφράζονται αλά καρτ και κατά το δοκούν. Χρειάζεται απλοποίηση του χωροταξικού σχεδιασμού και ενίσχυση των δημόσιων υποδομών, που εξυπηρετούν τις προσβάσεις και τη διαβίωση των επισκεπτών της χώρας.
Τέταρτον, οι επιχειρηματίες οι οποίοι ακόμη πιστεύουν στην Ελλάδα και θέλουν να επενδύσουν αντιλαμβάνονται πλήρως την αντικειμενική αδυναμία του ελληνικού κράτους να τους στηρίξει άμεσα κι έτσι οι περισσότεροι δεν ζητούν «ζεστό χρήμα», αλλά επιλέγουν τις φορολογικές απαλλαγές, το leasing και την ενίσχυση του μισθολογικού κόστους. Πρόκειται για μία υγιή εξέλιξη, που απομακρύνει την πιθανότητα να «φαγωθούν» λεφτά και να αυξηθούν τα φαινόμενα με τις επενδύσεις – φαντάσματα. Οι τρεις αυτές επιλογές σημαίνουν κατά κανόνα πραγματική και αποδοτική δουλειά. Οι εκπρόσωποι της επιχειρηματικής κοινότητας χρόνια τώρα ζητούσαν να υπάρξουν αυτές οι επιλογές κι όπως αποδεικνύεται είχαν δίκιο, δηλαδή είχαν αντιληφθεί πλήρως τα νέα δεδομένα.
Στο πλαίσιο του αναπτυξιακού νόμου στα μέσα Μαρτίου θα ανοίξουν άλλα δύο καθεστώτα (καινοτομίες και cluster) και μέχρι το τέλος Απριλίου άλλα δύο (ολοκληρωμένα χωρικά κλαδικά και funds). Από τα αποτελέσματα θα συναχθούν προφανώς κι άλλα συμπεράσματα. Μέχρι στιγμής, πάντως, τα μηνύματα της αγοράς και των επιχειρηματιών είναι σαφή για τις δυνατότητες και τις πραγματικές προοπτικές της χώρας μας και κανείς δεν δικαιούται να τα αγνοήσει. Ακόμη κι αν δεν ταιριάζουν –ή νομίζει ότι δεν ταιριάζουν- στις «υπερσύγχρονες» ιδέες και «υπερμοντέρνες» απόψεις του.