Skip to main content

Η ανάπτυξη της κοινωνίας και τα τρία ενδιάμεσα βήματα

Η οικονομική ανάπτυξη έχει νόημα μόνο όταν οδηγεί τελικά στην κοινωνική πρόοδο, στη διάχυση του πλούτου, των ευκαιριών και τελικά της ευημερίας.

Γράφει ο Επενδυτής

Η βελτίωση των οικονομικών μεγεθών δεν μπορεί να αποτελεί το μοναδικό στόχο μιας πολιτικής πρότασης. Η οικονομική ανάπτυξη έχει νόημα μόνο όταν οδηγεί τελικά στην κοινωνική πρόοδο, στη διάχυση του πλούτου, των ευκαιριών και τελικά της ευημερίας.

Το μέλημα πρέπει να είναι η ανάπτυξη της κοινωνίας και όχι η μεγέθυνση της οικονομίας.

Ποια είναι η σημασία πολυχρησιμοποιούμενων εννοιών όπως παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και βιωσιμότητα;

Παραγωγικότητα είναι η απόδοση ενός παραγωγικού συντελεστή και μετριέται από την ικανότητά του να παράγει ένα συγκεκριμένο προϊόν. Εδώ η λέξη κλειδί είναι η παραγωγή.

Ανταγωνιστικότητα, από την άλλη πλευρά, είναι η συνδυαστική απόδοση όλων των παραγωγικών συντελεστών για την παραγωγή δεδομένου προϊόντος που θα μπορεί να πουληθεί στην αγορά. Εδώ η λέξη κλειδί είναι η πώληση.

Και αυτά τα δύο στάδια να μπορούν επαναλαμβάνονται σήμερα και αύριο - αυτό είναι η βιωσιμότητα.

Τα τρία σκαλοπάτια – παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα, βιωσιμότητα – είναι σε λογική σειρά αλλά και με προοδευτική δυσκολία.

Μια οικονομία δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική εάν δεν είναι ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις που λειτουργούν μέσα σε αυτήν. Σήμερα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, οι επιχειρήσεις σε μια χώρα πρέπει να σταματήσουν να ανταγωνίζονται για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα (comparative advantage), π.χ. το φθηνό εργατικό κόστος. Αντί αυτού θα πρέπει να εστιάσουν στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα (competitive advantage) που δημιουργούνται από μοναδικά προϊόντα και υπηρεσίες.

Το συγκριτικό πλεονέκτημα και η παραγωγικότητα είναι το ζητούμενο στις επιχειρήσεις του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα. Στον τριτογενή τομέα μιλάμε περισσότερο για ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και ανταγωνιστικότητα.

Συχνά συγχέεται η έννοια της οικονομικής μεγέθυνσης (growth) με αυτή της ανάπτυξης (development).

Η πρώτη έχει να κάνει μόνο με την αξία του συνολικού όγκου των πωλήσεων, δηλαδή με τον τζίρο των επιχειρήσεων. Το αντίστοιχο μέγεθος σε μάκροοικονομικό επίπεδο αποτελεί το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ). Ένας βελτιωμένος δείκτης αποτελεί το κατά κεφαλήν ΑΕΠ -συνολικό χρηματικό εισόδημα μιας χώρας διαιρούμενο με τον πληθυσμό της. Αλλά και αυτός ο δείκτης δεν ικανοποιεί πλήρως.

Πραγματική ανάπτυξη υπάρχει όταν πληρούνται ταυτόχρονα τα εξής:

Αύξηση του εθνικού πλούτου (ΑΕΠ) και ατομικού εισοδήματος (κατά κεφαλήν ΑΕΠ).

Βελτίωση του πραγματικού βιοτικού επιπέδου (αγοραστική δύναμη).

Κατανομή του πλούτου σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας

Μόνο αυτά μπορούν να φέρουν την πραγματική οικονομική ανάπτυξη και τελικά την κοινωνική πρόοδο.

Γιατί βέβαια, άλλο να μεγαλώνεις και άλλο να αναπτύσσεσαι …

Ο στόχος του να υπάρχει σημαντικός ρυθμός ανάπτυξης και αυτή η ανάπτυξη να συγκεντρώνεται μόνο στις μεγάλες επιχειρήσεις, είναι ατελής στόχος. Η ανάπτυξη από μόνη της δεν δημιουργεί. Χωρίς ανάπτυξη όμως δεν υπάρχει ούτε ευημερία ούτε κοινωνική πρόοδος.

Η διάχυση είναι αυτή που μπορεί να συνδέσει την ανάπτυξη με την ευημερία. Η διάχυση είναι αυτή που μετατρέπει την ανάπτυξη από ευημερία των αριθμών σε ευημερία των ανθρώπων.

Για να αποτελούν όλα τα προηγούμενα μια χρήσιμη προσέγγιση, θα πρέπει να προστεθεί και η έννοια της διάχυσης του ρίσκου. Η διάχυση των ευκαιριών, του πλούτου, της ανάπτυξης και της ευημερίας, τελικά θα πρέπει να συνοδεύεται και από την αντίστοιχη διάχυση του ρίσκου! Αυτό είναι ισορροπία, ορθολογισμός και ρεαλισμός…