Καλημέρα σας!
Φιρί φιρί το πηγαίνει η κυβέρνηση να μπλοκάρει την προεκλογική περίοδο με το θέμα των υποκλοπών. Όχι τόσο αυτές καθαυτές τις παρακολουθήσεις, για τις οποίες ο κόσμος έχει καταλάβει τι έχει γίνει αλλά φαίνεται ότι το αξιολογεί χαμηλά με βάση την κυνική λογική «πάντα έτσι γίνεται», όσο με τους χειρισμούς που γίνονται στα θέματα που προκύπτουν και τις απαντήσεις που δίνονται στα ερωτήματα που ανακύπτουν. Για παράδειγμα, η γνωμοδότηση για το εύρος των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρου Ντογιάκου, ο οποίος καλώς ή κακώς χρεώνεται στον ίδιο τον πρωθυπουργό, και η συντριπτική απάντηση που προκάλεσε από τους κορυφαίους συνταγματολόγους της χώρας, δημιούργησε εντυπώσεις συγκάλυψης, ακόμη και σε όσους δεν έχουν ασχοληθεί και πολύ με το θέμα. Το ίδιο ισχύει και με την εμφανή αμηχανία άλλων αντιδράσεων, που δείχνουν ότι πρόκειται για υπόθεση χωρίς διέξοδο διαφυγής. Επειδή, λοιπόν, το παίγνιο αφορά τις εντυπώσεις –ακόμα και οι αναφορές στη Δημοκρατία από τον κ. Τσίπρα που ανέτρεψε την απόφαση ενός δημοψηφίσματος και άσκησε πρωθυπουργικά καθήκοντα με τον κλασικό στη χώρα μας τρόπο του «ενός ανδρός αρχή» προσχηματικές είναι- προφανώς κάτι συμβαίνει με τους χειρισμούς στο συγκεκριμένο ζήτημα. Κρίμα οι… επικοινωνιολόγοι.
Ποιοι θα πάνε στη Μητρόπολη Αθηνών;
Με τον επιτυχημένο χειρισμό του ζητήματος της κηδείας ως ιδιώτη τού τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και της ταφής στο Τατόι, για τον οποίον η αντιπολίτευση δεν είχε να ασκήσει κάποια κριτική, το ενδιαφέρον εστιάζεται στην προσεχή Δευτέρα και στο ποιοι βουλευτές και άλλα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας θα παραστούν στην εξόδιο ακολουθία και στην ταφή. Διότι 50 χρόνια μετά την επίσημη αποκαθήλωση του θεσμού της βασιλείας στη χώρα υπάρχουν ακόμη νοσταλγοί του συστήματος. Άγνωστο γιατί, καθώς άγνωστες οι βουλές και οι ψυχές των ανθρώπων. Έστω κι αν είναι, πλέον, λίγοι οι συμπαθούντες τη βασιλεία ή τη βασιλική οικογένεια, ψηφίζουν. Ταυτόχρονα αρκετοί βουλευτές και πολιτευτές γνωρίζουν ότι η εκλογή τους στις επερχόμενες κάλπες μπορεί να κριθεί οριακά. Και ως γνωστόν το μόνο πράγμα που αποκλείεται να απεμπολήσει ένας βουλευτής είναι η έδρα του. Ίσως επειδή γνωρίζει ότι χωρίς αυτήν είναι ένας από τους πάρα πολλούς, τη… μάζα, ενώ με την έδρα είναι ένας από τους 300, που στην πράξη αποτελούν ξεχωριστή κανονική και οικονομική τάξη. Γι’ αυτό, άλλωστε, ελάχιστοι αποσύρονται οικειοθελώς. Τόσο λίγοι ώστε ίσα – ίσα να αποτελούν τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Κάπως έτσι, λοιπόν, είναι βέβαιον ότι θα δούμε κάποιους ανάμεσα στους 200 που θα βρεθούν στη Μητρόπολη Αθηνών. Το αντίθετο θα αποτελέσει έκπληξη πρώτου μεγέθους.
Μία και… καμία
Μία και καμία, που λένε και στον στρατό. Η μεγάλη ημέρα για τη Θεσσαλονίκη της… κοσμικότητας πλησιάζει. Αύριο Σάββατο 14 Ιανουαρίου στις 8 το βράδυ, το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης θα υποδεχθεί το 2023 με δείπνο στο ξενοδοχείο Hyatt. Την ίδια πάνω κάτω ώρα το Επαγγελματικό Επιμελητήριο παραθέτει το δικό του εορταστικό δείπνο στο ξενοδοχείο «Nikopolis». Η… κοσμική Θεσσαλονίκη στα καλύτερά της. Στο κάτω κάτω η Θεσσαλονίκη στερείται του κλασικού σταρ σίστεμ, στο οποίο να συμμετέχουν ηθοποιοί, τραγουδιστές, τηλεπερσόνες και τα συναφή. Αντιθέτως διαθέτει πλήθος μικρομεσαίων επιχειρηματιών, στην πλειοψηφία τους αξιοπρεπών συντηρητικών ανθρώπων, οι οποίοι στα δύσκολα χρόνια για το επιχειρείν που διανύουμε το παλεύουν «όπως ξέρουν και μπορούν». Όχι με επιτυχία πάντα. Ούτε με στιλ. Ούτε καν με προοπτική. Πάντα όμως με σεμνότητα και διακριτικότητα, χωρίς πολύπλοκους σχεδιασμούς ή δεύτερες σκέψεις. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους θα βρεθούν αύριο στις πολυτελείς αίθουσες των δύο ξενοδοχείων. Εξίσου πολλοί –ή μάλλον περισσότεροι- θα απέχουν και την ίδια ώρα θα βρίσκονται στο σπίτι τους ή σε οικογενειακή έξοδο. Αναμφίβολα το επιχερείν της Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, όπως άλλωστε και η ίδια η έννοια του μικρομεσαίου. Τα επόμενα χρόνια οι επιχειρηματίες της πόλης θα έχουν νομοτελειακά διαφορετικά χαρακτηριστικά, καθώς, όση… αντίσταση κι αν καταγράφεται στις εγκαταστάσεις των επιχειρήσεων και στα γραφεία των συλλογικών φορέων που τις εκπροσωπούν, οι εξελίξεις που σχετίζονται με έναν ουσιαστικό εκσυγχρονισμό είναι αναπόδραστες. Και δεν αποκλείεται –πέρα από τα πρόσωπα- εικόνες και σκηνές σαν κι αυτές που θα υπάρξουν αύριο το βράδυ τόσο στο Hyatt όσο και στο Nikopolis να αποτελούν σύντομα ιστορία.
Τριπλοβάρδιες
Η ιστορία με τις ελλείψεις φαρμάκων τα οποία αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα των ιώσεων (πυρετό, καταρροή, βήχα κ.λπ.) έχει διάφορες πλευρές. Άλλες πιο σοβαρές κι άλλες λιγότερο σοβαρές. Κατ' αρχάς η πρόταση των γιατρών, την οποία φέρεται να συζητά το υπουργείο Υγείας, να γράφονται όλα τα φάρμακα και να μην υπάρχουν μη συνταγογραφούμενα, δεν στέκει. Διότι κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει πότε θα πονέσει το κεφάλι του, πότε θα ανεβάσει πυρετό, πότε θα βραχνιάσει, πότε θα αρχίσει να βήχει και πότε θα κλείσει η μύτη του. Την ώρα που η συζήτηση είναι εάν ορισμένα φαρμακευτικά σκευάσματα θα διατίθενται και από τα ράφια των σούπερ μάρκετ –όπως παλαιότερα ο κόσμος αγόραζε ασπιρίνες από το περίπτερο- η συζήτηση για πλήρη συνταγογράφηση δεν στέκει. Όποιος την ξεκίνησε προφανώς δεν γνωρίζει ότι –για παράδειγμα- στη Θεσσαλονίκη η τηλεφωνική επικοινωνία με τον γιατρό της ΤΟΜΥ, στην οποία κάποιος έχει γραφτεί στο πλαίσιο της πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας, απαιτεί ραντεβού τριών ή τεσσάρων εβδομάδων. Ακόμη και για χρόνιες ασθένειες, στο πλαίσιο των οποίων κάποιος λαμβάνει σταθερή αγωγή, για την έκδοση συνταγής απαιτείται τηλεφώνημα με το οποίο κλείνεται το τηλεφωνικό ραντεβού και εν συνεχεία -15 με 20 ημέρες μετά- γίνεται το επίδικο τηλεφώνημα και εκδίδεται η συνταγή.
Αντιθέτως, η συμπεριφορά κάποιων ανάμεσά μας, οι οποίοι δημιουργούν… κάβα φαρμάκων στο σπίτι, για να μην τους λείψουν εάν τύχει και προκύψει πρόβλημα, ενδέχεται να στερεί φαρμακευτικά σκευάσματα σε κάποιους που την ίδια περίοδο έχουν πραγματική ανάγκη, αλλά ίσως δεν μπορούν να βρουν τα φάρμακα που θέλουν εύκολα.
Μία ακόμη παρεξήγηση είναι η λέξη «γενόσημα», που χαρακτηρίζει τα φάρμακα που δεν είναι πρωτότυπα, αλλά αντίγραφα. Πρόκειται για φάρμακα, τα οποία αντιγράφουν αποτελεσματικές φόρμουλες, των οποίων τα πνευματικά δικαιώματα έχουν λήξει, αφού συνήθως κρατάνε μερικές δεκαετίες. Για παράδειγμα, όλα τα φάρμακα που κυκλοφορούν –και διαφημίζονται ευρύτατα- για να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα των ιώσεων είναι γενόσημα. Τα περισσότερα κατασκευάζονται στην Ελλάδα με βάση την παρακεταμόλη και συνταγές ελεύθερες πνευματικών δικαιωμάτων, πλέον. Γι’ αυτό και δεν αναμένονται ουσιαστικές ελλείψεις, αφού στην Ελλάδα λειτουργούν περί τις 40 φαρμακοβιομηχανίες, οι μονάδες των οποίων αυτήν την περίοδο δουλεύουν τριπλοβάρδια. Γίνεται –κυριολεκτικά- της… παρακεταμόλης.
Τα τραπεζάκια έξω και…
Ο καλός καιρός που έχουμε τις τελευταίες ημέρες στη Θεσσαλονίκη, με τον χειμωνιάτικο ήλιο να κυριαρχεί, διατηρεί τα… τραπεζάκια έξω. Όπως φαίνεται στη φωτογραφία, που είναι τραβηγμένη στη δημοφιλή πλατεία Ναυαρίνου χθες το μεσημέρι, ο κόσμος απολαμβάνει το καφεδάκι και την κουβεντούλα του σχεδόν όπως την άνοιξη και το καλοκαίρι. Κι ας δείχνει το ημερολόγιο μέσα Ιανουαρίου. Οι έμποροι της πόλης εύχονται η ηλιοφάνεια να κρατήσει το Σαββατοκύριακο –την πρώτη Κυριακή των εκπτώσεων η αγορά είναι ανοιχτή, ώστε οι καταναλωτές να αξιοποιήσουν με άνεση τις καλές τιμές που –όπως λένε- προσφέρουν.
… η απομάκρυνση του γιορτινού διάκοσμου
Ο καλός καιρός διευκολύνει και τους συνεργάτες του δήμου Θεσσαλονίκης να προχωρούν με άνεση στο ξεστόλισμα της πόλης από τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο. Όπως φαίνεται στη φωτογραφία –επίσης χθεσινή- από την οδό Αριστοτέλους το… άχαρο αυτό έργο προχωράει. Άχαρο με την έννοια ότι συνιστά τον επίλογο της πιο φωτεινής περιόδου του έτους για την πόλη. Διότι, ανεξάρτητα από την πολυδιαφημισμένη «μελαγχολία των γιορτών» που ισχύει, η χριστουγεννιάτικη περίοδος ξεχειλίζει από φως, ίσως λόγω της αγωνίας που υπάρχει στην κοινωνία για την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Η ιδέα να διατηρείται επί μακρόν ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος, όπως έχει επιχειρηθεί αλλού παλαιότερα, ώστε η ελπίδα να παραμένει ζωντανή, δεν είναι καλή. Διότι στη ζωή η δοσολογία, όπως και το τάιμινγκ, παίζουν ουσιαστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, δηλαδή σε αυτό που εισπράττει κάθε άνθρωπος από το περιβάλλον που κινείται.
