Skip to main content

Η αγορά του κέντρου της Θεσσαλονίκης πληρώνει ακριβά τις διαδηλώσεις

Στη Θεσσαλονίκη οι διάφορες διαμαρτυρίες και πορείες στο κέντρο, όσο δίκαιες κι αν είναι, έχουν για μόνιμο θύμα την αγορά.

Την περασμένη Παρασκευή ήταν η επέτειος της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα και μόλις 48 ώρες πριν από τις εκλογές. Οπότε λογικά υπήρξε διαδήλωση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Χθες και προχθές οι διαδηλώσεις και οι αποκλεισμοί στο κέντρο της πόλης αφορούσαν συμπαράσταση στους Σύριους πρόσφυγες, οι οποίοι προσπαθούν να γλυτώσουν από τον πόλεμο για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Εννοείται ότι τόσο ένα έγκλημα όπως αυτό της δολοφονίας του Φύσσα, όσο και η τραγωδία στη Συρία είναι σημαντικά ζητήματα για τα οποία κάθε πολίτης του κόσμου οφείλει να πάρει θέση, είτε συζητώντας, είτε γράφοντας, είτε διαδηλώνοντας.

Το κακό είναι ότι στη Θεσσαλονίκη οι διαμαρτυρίες στο δρόμο, όσο δίκαιες κι αν είναι, έχουν για μόνιμο θύμα την αγορά. Κι αυτό διότι το σημαντικότερο πρόβλημα του κέντρου είναι η πρόσβαση, που έτσι κι αλλιώς δυσκολεύει από την πλήρη αναρχία που επικρατεί, με τα διπλο-τριπλο-παρκαρισμένα αυτοκίνητα ακόμη και στην Τσιμισκή, τη Μητροπόλεως και τη Βενιζέλου.  

Σε αυτό το περιβάλλον οι διαδηλώσεις –όχι μόνο τώρα, εδώ και χρόνια- λειτουργούν διαλυτικά. Στην ουσία ακυρώνουν την εμπορική λειτουργία και «σπρώχνουν» κόσμο στα περιφερειακά εμπορικά κέντρα. Όταν κάποιος εγκλωβιστεί στο αυτοκίνητό του για 45 λεπτά ή μία ώρα για 500 μέτρα το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να φύγει τρέχοντας! Με δεδομένη την ερημοποίηση ολόκληρων δρόμων του κέντρου λόγω της κρίσης –ένα στα τρία καταστήματα είναι κλειστά, χωρίς ρεαλιστικές πιθανότητες να ενοικιαστούν στο ορατό μέλλον- οι αποκλεισμοί των δρόμων απλώς ολοκληρώνουν την καταστροφή. Πολύ περισσότερο που η αστυνομία λειτουργώντας προληπτικά αποκλείει συνήθως πολλά τετράγωνα και εκτρέπει την κυκλοφορία, με αποτέλεσμα ένα κανονικότατο έμφραγμα.                 

Το κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι εκτός από εμπορικό και γοητευτικό, κάτι που πληρώνει συχνά πανάκριβα. Δεν είναι μόνο οι διαδηλώσεις. Είναι οι πολιτικές επισκέψεις, που αναστατώνουν για λόγους ασφαλείας την κίνηση. Είναι τα διάφορα χάπενινγκς, που οργανώνουν ο δήμος, μη κυβερνητικές οργανώσεις, εθελοντές και άλλοι, που συχνά επιλέγουν την Τσιμισκή, την Αριστοτέλους και τη Μητροπόλεως και μάλιστα σε εργάσιμες για την αγορά ημέρες και ώρες.

Το έργο για τη Θεσσαλονίκη –και γενικότερα για την Ελλάδα- είναι παλιό και δοκιμασμένο. Όσοι επιθυμούν να καταγραφεί η δραστηριότητά τους κλείνουν με μεγάλη ευκολία τους δρόμους, ενώ θα μπορούσαν –για παράδειγμα- να μαζευτούν στην παραλία. Είναι κι αυτή η ταλαιπωρία μέρος του παιχνιδιού, που όμως καταλήγει πάντα σε βάρος της αγοράς και των καταναλωτών, που συχνά εγκλωβίζονται. Στην πραγματικότητα είναι κομμάτι της κοινωνικής συμπεριφοράς, που ως γνωστόν στην Ελλάδα δεν έχει όρια. Διότι ο σεβασμός των δικαιωμάτων των άλλων δεν είναι κάτι αυτονόητο...