Παρόλο που εξαρχής θεωρείτο ο πρόεδρος της Κύπρου ως ο πλέον κατάλληλος να υπογράψει ένα επαίσχυντο σύμφωνο, όπως το αποκαλούμενο Σχέδιο Ανάν (αμφιβάλλω αν το διάβασε ο περί ου λόγος γ.γ. του ΟΗΕ), το οποίο μετά πάθους υποστήριζε, αλλά είχε απέναντί του τον κυπριακό λαό, είχα την ελπίδα ότι θα διαμορφώνονταν έτσι οι καταστάσεις, ώστε με την καθυστέρηση θα άλλαζαν οι ισορροπίες στην περιοχή, και να μη είναι σε θέση η Τουρκία να επιβάλει απόψεις.
Με όλα όσα συμβαίνουν όμως στην ανατολική Μεσόγειο, φαίνεται πως τα αγγλοαμερικανικά συμφέροντα απαιτούν λύση, αδιαφορούντα φυσικά ότι το νησί θα οδηγηθεί σε ισλαμοποίηση. Άλλωστε, ένα από τους στόχους είναι και αυτός. Η ύπαρξη χριστιανών στη Μ. Ανατολή, σημαίνει και ρωσική επιρροή. Τους χριστιανούς της στεριάς τους εξολοθρεύει ο ISIS, τους χριστιανούς της Κύπρου θα τους εκδιώξει η τουρκική καταπίεση. Εδώ έφυγαν από τα Κατεχόμενα οι Τουρκοκύπριοι, θα μείνουν οι Ελληνοκύπριοι με Τούρκο συμπρόεδρο και τουρκικό βέτο;
Αυτή η παράμετρος είναι που άρχισε να ανησυχεί και την Ευρώπη, με ενδεικτικό το άρθρο της Deutsche Welle: "Πυροβολεί… τα πόδια της η ΕΕ, με λύση του Κυπριακού"! Και γιατί θα οδηγηθεί εκεί η Ευρώπη, που μόλις τώρα άρχισε να αντιλαμβάνεται το τερατώδες δημιούργημά της, να έχει στις τάξεις της μια χώρα που το 40% του εδάφους της το κατέχει ασιατικό κράτος; Και όπου του ετοιμάζουν πολίτευμα, με το 18% του πληθυσμού να επιβάλλει τις θέσεις στο 82%; Ούτε σε αφρικανικές χώρες μπορεί να σταθεί.
Πάντως, έστω και αργά, μπορεί η ελληνική διπλωματία (ελλαδική και κυπριακή) να χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα το δημοσίευμα της Deutsche Welle, που χτυπά τη καμπάνα για τις επιπτώσεις που θα έχει στην Ευρώπη η ομοσπονδοποίηση της Κύπρου. Η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ από το 2004. Εάν Αναστασιάδης και Ακιντζί κατορθώσουν να καταλήξουν σε συμφωνία, η ΕΕ θα κληθεί σύντομα να υποδεχθεί ένα ομοσπονδιακό κράτος με όλα τα προβλήματα και τις εκκρεμότητές του.
Και κυρίως, εμμέσως η Άγκυρα θα αποκτούσε "φωνή" στις Βρυξέλλες, από το παράθυρο, μια και η πόρτα είναι κλειστή. Η επιδιωκόμενη λύση προβλέπει την αναδιάρθρωση της διχοτομημένης από το 1974, Κύπρου σε ομοσπονδία με δύο ομόσπονδα κρατίδια. Καθοριστικό σημείο συνιστά ότι καμία απόφαση δεν θα λαμβάνεται σε ομοσπονδιακό επίπεδο εάν δεν έχει εγκριθεί προηγουμένως ξεχωριστά από τις δύο ομόσπονδες κρατικές οντότητες.
Ως εκ τούτου, η ΕΕ ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα σε περίπτωση που, για παράδειγμα, οι Τουρκοκύπριοι έκαναν χρήση του δικαιώματος βέτο που θα αποκτούσαν, εξυπηρετώντας συμφέροντα του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Γράφει η Deutsche Welle: «Μετά τις εμπειρίες με τη Βαλονία και τις τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό για την ΕΕ», σχολιάζει ευρωπαίος διπλωμάτης που υπηρέτησε επί σειρά ετών στην Κύπρο
(Η γαλλόφωνη βελγική περιφέρεια μπλόκαρε τον Οκτώβριο επί εβδομάδες την υπογραφή της εμπορικής συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και Καναδά - CETA, ασκώντας βέτο στις σχετικές διαπραγματεύσεις εντός του Βελγίου. Η εμπλοκή αυτή άρθηκε μόνο έπειτα από νέες διαπραγματεύσεις και τροποποιήσεις που ικανοποιούσαν τους εκπροσώπους της Βαλονίας).
Σε περίπτωση επίλυσης του κυπριακού ενδέχεται για πρώτη φορά ένα κράτος εκτός ΕΕ -η Τουρκία- να έχει λόγο στις ευρωπαϊκές αποφάσεις μέσω του βέτο της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Το πώς θα μπορούσε αυτό το ζήτημα να διευθετηθεί θεσμικά παραμένει ένα αίνιγμα που δεν προσπαθεί να λύσει κανείς, λέγεται από διπλωματικές πηγές στη Λευκωσία. Πολλοί διπλωμάτες δεν είναι βέβαιοι ότι το πρόβλημα έχει γίνει αντιληπτό στην πλήρη του διάσταση. Η ΕΕ εκπροσωπείται μόνο με παρατηρητές στις ενδοκυπριακές συνομιλίες.
Προσθέστε κοντά σ’ αυτά, την πρόταση του "υπουργού εξωτερικών" των Κατεχομένων, Ταχσίν Ερτουγρούλογλου, ότι η Τουρκία θα έχει άμεση εμπλοκή στην εξωτερική πολιτική της Τ/κ πλευράς, αλλά και σε θέματα ασφάλειας, ενώ αναφορικά με το εσωτερικό προτείνει αυτονομία.
Αλλά και την καθημερινώς επαναλαμβανόμενη και μη διαψευδόμενη δήλωση του Μουσταφά Ακιντζί, ότι στην περίπτωση που φθάσουν στο σημείο να συζητούν για το εδαφικό, «θα πρέπει να οριστεί ημερομηνία για την πενταμερή διάσκεψη», την οποία προσδιόρισε μάλιστα στις πρώτες εβδομάδες του Δεκεμβρίου. Ποια πενταμερή διάσκεψη; Θα αναγνωρίσουμε τη δυνατότητα λόγου στο Κυπριακό στην Τουρκία; Και η τοποθέτηση της κυβέρνησης ότι αποκλείονται οι Εγγυήτριες Δυνάμεις που πάει;