Skip to main content

Γονυπετής ο Ερντογάν και προδίδοντας τους φίλους του, αλλάζει γραμμή

Ο Τούρκος πρόεδρος υποχρεώνεται σε υπαναχωρήσεις, ως προς την πολιτική του έναντι Ρωσίας και Ισραήλ, λόγω της υπερφίαλης πολιτικής που ακολούθησε.

Στριμωγμένος ο Ερντογάν λόγω της υπερφίαλης πολιτικής που ακολούθησε, υποχρεώνεται σε υπαναχωρήσεις, ως προς την πολιτική του έναντι Ρωσίας και Ισραήλ, που εκπλήσσουν μόνον όσους δεν διάβασαν τα βιβλία του Χένρυ Μοργκεντάου («Η δολοφονία ενός Έθνους» και «Τα μυστικά του Βοσπόρου»), στα οποία διαπραγματεύεται τις τουρκικές θηριωδίες εις βάρος των χριστιανικών λαών της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Υπηρέτησε ως Πρέσβης των ΗΠΑ (Αμερικανο-εβραίος) στην Κωνσταντινούπολη από το 1913 έως το 1916, και ψυχολόγησε καλά τον χαρακτήρα των Τούρκων. Έγραψε: «Ο Τούρκος είναι ουσιαστικά θρασύδειλος. Είναι γενναίος σαν λιοντάρι όταν τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλει, αλλά δουλόφρων, χαμερπής και λιγόψυχος όταν του τυχαίνουν αναποδιές».

Ο «υπερήφανος» σουλτάνος, έχοντας εμπρός του δύο ανυπέρβλητα εμπόδια, την οικονομική καταστροφή -όχι μόνον λόγω πτώσεως του τουρισμού, αλλά κι επειδή έπαψε η Τουρκία να είναι σημαντικός εξαγωγέας προς την Ρωσία και τις αραβικές χώρες, οι οποίες είτε βρίσκονται υπό διάλυση, είτε σε εχθρική διάθεση μαζί της- και την δημιουργία κουρδικού κράτους στην Συρία, το οποίο φαίνεται πως συναποφασίστηκε από Ρώσους και Αμερικανούς, υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση.

Υπάρχουν δύο δεδομένα: Ο παρανοϊκός χαρακτήρας του Ερντογάν θα τον οδηγούν στην σκέψη πως μόλις επιτύχει τους στόχους του θα επανέλθει στον νέο-οθωμανισμό, και το δεύτερο είναι πως Ρωσία και Ισραήλ θα είναι τώρα περισσότερο από ποτέ επιφυλακτικές έναντι της Τουρκίας, αποφεύγοντας μακροχρόνιες δεσμεύσεις.

Υποχρεώθηκε λοιπόν ο Πρόεδρος της Τουρκίας να ζητήσει συγγνώμη από τον Πούτιν, απομακρυνόμενος ασφαλώς από τους Τατάρους της Κριμαίας, και να εγκαταλείψει τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης, μη προσφέροντας ακόμη ούτε έδαφος σε ηγέτες της Χαμάς, όπως συνέβαινε επί χρόνια, τους οποίους το Ισραήλ χαρακτηρίζει τρομοκράτες.

Ως προς την συμφωνία με το Ισραήλ, η Τουρκία προσδοκά τρία κυρίως οφέλη: Το πρώτο ήδη το δημοσιοποίησε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ κ. Νετανιάχου, ο οποίος ανακοινώνοντας την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών, μίλησε για «τις θετικές συνέπειες, που θα είναι τεράστιες», αφού το Ισραήλ θα αρχίσει να εκμεταλλεύεται κοιτάσματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο, με την αγορά της Τουρκίας να προσφέρεται και να υπάρχει ενδεχόμενη κατασκευή αγωγού στο τουρκικό έδαφος (πάντα όμως με την έγκριση του κράτους της Κύπρου, όποια μορφή κι αν πάρει αυτό).

Είναι επίσης βέβαιο πως θα επαναδραστηριοποιηθεί η συνεργασία σε εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά ιδιαιτέρως ενδιαφέρεται η Τουρκία στην αποδυνάμωση των Κούρδων και όσων πολεμούν εναντίον του ISIS, που είναι κοινός στόχος των δύο χωρών, με διαφορετικά κίνητρα. Η ισχύς του ISIS αποδυναμώνει την Χεζμπολάχ και τους Ιρανούς στρατιώτες που πολεμούν στο πλευρό του Άσαντ, προς όφελος του Ισραήλ, και παραλλήλως εμποδίζει τους Κούρδους να ενώσουν τις δύο περιφέρειές τους στα σύνορα με την Τουρκία, που είναι θανάσιμος κίνδυνος γι’ αυτήν.

Ως προς την Ρωσία, πλην των οικονομικών λόγων (Ρώσοι τουρίστες, επαναδραστηριοποίηση των άνω των 200 τουρκικών επιχειρήσεων που λειτουργούν στην Ρωσία και είδαν τις επιδόσεις τους να βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα, και εκ νέου έναρξη εξαγωγικής δραστηριότητας σε αγροτικά προϊόντα καθώς και πρώτες ύλες για τις τουρκικές επιχειρήσεις στην Ρωσία), υπάρχει και ο γεωστρατηγικός παράγων, όπου ναι μεν οι Ρώσοι δεν θα συγκατατεθούν σε μη παροχή βοήθειας στους Κούρδους της Συρίας, αλλά μπορεί να περιοριστεί το ενδιαφέρον τους για την Αρμενία (κάτι που ανησυχεί τους Αρμένιους μετά την στρατιωτική συμφωνία που υπεγράφη προσφάτως μεταξύ Ρωσίας-Αζερμπαϊτζάν).

Ιδιαιτέρως η συμφωνία της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ, δεν θα αφήσει ανεπηρέαστα τα συμφέροντα του Ελληνισμού, κυρίως στην Ανατολική Μεσόγειο και αναμένεται στο επόμενο διάστημα να διαπιστωθεί πόσο και πώς θα τα επηρεάσει (παρά τα ότι το Ισραήλ περέσχε διαβεβαιώσεις στον Νίκο Αναστασιάδη, ότι η συμφωνία με τους Τούρκους δεν θα αλλάξει σε τίποτε τη στρατηγική σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στις δυο πλευρές και όσα έχουν συμφωνηθεί θα τηρηθούν απαρέγκλιτα).

Υ.Γ. Μένει να δούμε στροφή της Άγκυρας και προς την Αίγυπτο, όπου σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου ο πρόεδρος αλ Σίσι προχώρησε σε επαφές με τους Κούρδους της Συρίας. Οι επαφές αυτές αφορούν την μεταφορά οπλικών συστημάτων στους Κούρδους από την Αίγυπτο και γενικότερα την στήριξη της Αιγύπτου προς τον κουρδικό παράγοντα της Συρίας.

Να σημειώσω, πως ναι μεν του Κουρδιστάν του Ιράκ είναι ισραηλινό προτεκτοράτο, οι Κούρδοι της Συρίας όμως δεν έχουν καλές σχέσεις, ούτε συνεργασία με τους Κούρδους του Ιράκ.