Skip to main content

Αναπάντητα ερωτήματα για τις εξελίξεις στο Σκοπιανό

Τι περισσότερο θα χάσει η Ελλάδα, αν δεν επιλυθεί το ζήτημα εντός του 2018, όπως καθόρισε τον χρόνο ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας;

Ποιος θα απαντήσει στον κάθε Έλληνα που αναρωτιέται, τι είναι αυτό που επιβάλλει στην κυβέρνηση να κλείσει το Σκοπιανό, εντός περιορισμένων χρονικών ορίων; Η ίδια κυβέρνηση, με τον ίδιο ΥΠΕΞ δεν είναι που αρνήθηκαν να πράξουν το ίδιο με τους Τούρκους, αποκλείοντας καθορισμό χρονικής διάρκειας των διαπραγματεύσεων για επίτευξη λύσης στο Κυπριακό; Τι διαφορετικό υπάρχει στο ζήτημα των Σκοπίων;

Είναι πάγια η θέση, από τον Θουκυδίδη μέχρι τον Φον Κλαούσεβιτς και τους σύγχρονους ειδικούς της γεωστρατηγικής, ότι ποτέ δεν διαπραγματεύεσαι από αδύναμη θέση. Και η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα εν αδυναμία, όχι βεβαίως επειδή οι ίδιοι οι Σκοπιανοί έχουν την δυνατότητα να την βλάψουν, αλλά επειδή είναι ισχυροί αυτοί που τους υποκινούν.

Τα όσα πράττει ο Σόρος για τη διάλυση των κοινωνιών, δεν αποτελούν δική του έμπνευση προφανώς, αλλά ενεργεί προς όφελος άλλων ισχυροτέρων του. Και μόνον όσοι αντιμετωπίζουν ελαφρά τη καρδία το Σκοπιανό δεν το αντιλαμβάνονται. 

Τι περισσότερο θα χάσει η Ελλάδα, αν δεν επιλυθεί το ζήτημα εντός του 2018, όπως καθόρισε τον χρόνο ο Ν. Κοτζιάς; Και τι θα κερδίσει, αφού οι Αλβανοί σε λίγα μόλις χρόνια θα διαλύσουν το πλάσμα κράτους; Θα έχουμε, λένε, βόρειους γείτονες την Αλβανία και την Βουλγαρία, που θα προσεταριστεί κάθε χώρα κι ένα κομμάτι των Σκοπίων. Και λοιπόν;

Τα λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα που θα αυξήσουν την επικράτεια αυτών των χωρών και οι λίγοι κάτοικοι που θα προσμετρηθούν στους πληθυσμούς τους, αποτελούν τόσο μεγάλο κίνδυνο, ώστε να μας τρομοκρατεί; Αλλά, μας διαβεβαιώνουν πως είμαστε πανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους Τούρκους, οι οποίοι διαθέτουν πολλαπλάσια ισχύ και πληθυσμό, και φοβούμαστε ότι θα μας κατακτήσουν οι Αλβανοί;

Γιατί δεν λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και υιοθετούμε -ως δήθεν να είναι δικά μας-, αμερικανικά και γερμανικά επιχειρήματα; Δεν έχει γίνει αντιληπτό ακόμη, ότι οι ισχυροί επιδιώκουν την ύπαρξη και δημιουργία μικρών αδύναμων κρατών για να τα ελέγχουν πλήρως χωρίς την παραμικρή αντίσταση; Κι ενώ διαλύουν, πιστεύουν κάποιοι ότι θα συναινέσουν σε ισχυροποίηση άλλων;

Τι λέγει η πολιτική και στρατιωτική ιστορία των τελευταίων ετών; Γνωρίζει κάποιος μια, μόνον μια, περίπτωση αύξησης επικράτειας κράτους, ενώ είναι γνωστές δεκάδες περιπτώσεις διχοτομήσεων, τριχοτομήσεων και αποπειρών απόσχισης; Ούτε αυτά τα περιστατικά δεν έχουν προβληματίσει όσους μετ’ ευκολίας υιοθετούν τα ξένα επιχειρήματα, προσφέροντάς τους, εκουσίως ή ακουσίως, εκδούλευση;

Επομένως, προς τι η βιασύνη μας, γνωστού όντος ότι τα Σκόπια είναι αυτά που επείγονται; Τι να υποθέσει ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας; Πώς θα διασκεδαστεί η φημολογία ότι εκτελούνται οδηγίες των ΗΠΑ, όταν μάλιστα μετ’ επιτάσεως κυκλοφορούσαν κατά την ακατανόητη πρόσκληση του Ερντογάν στην Ελλάδα;;

Θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να αντιτείνει ότι η περίεργη επιμονή να "λυθεί" το Σκοπιανό σε λίγους μήνες, ενώ χρόνιζε -κακώς- επί 27 χρόνια, ίσως οφείλεται στην ισχυρογνωμοσύνη των μαρξιστών, που πιστεύοντες στο δόγμα τους θεωρούν ότι έχουν λύση για κάθε ζήτημα. Θα έπρεπε όμως, οι συνεχείς αποτυχίες τους, που τους υποχρέωσαν να ακολουθήσουν αστικές διαδικασίες, θα τους είχαν συνετίσει. Πολλώ μάλλον, που η μεγαλειώδης συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης έστειλε μήνυμα και για κομματικές απώλειες.

Παρ’ όλα αυτά επιμένουν. Και μάλιστα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, πρόσθεσε ότι συζητούμε και την χειρότερη εκδοχή, του προθέματος χρονικού προσδιορισμού, πέραν της αναγνώρισής τους ως Μακεδόνες. Θα ενδιαφερθούν άραγε να διαψεύσουν τις φήμες, ή η παραμονή στην καρέκλα επισκιάζει οποιονδήποτε χαρακτηρισμό που θα τους ακολουθήσει;