Πέρα από την παραφιλολογία για το αν ο Ντόναλντ Τραμπ βάφει ή φυτεύει τα μαλλιά του και τις παραδοξολογίες του τύπου «η 9/11 θα αποδειχθεί καλύτερη ή χειρότερη από την 11/9;» οι εκλογές στην Αμερική κατέδειξαν τους λόγους που η Ελλάδα οφείλει να βιαστεί για να ρυθμίσει τα θέματα της. Ειδικά στο ζήτημα της οικονομίας, των σχέσεων μας με τους δανειστές, στην ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης, στις συζητήσεις για την διευθέτηση του δημοσίου χρέους και στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει το συντομότερο, εάν είναι δυνατόν εντός του έτους. Το 2017 προβλέπεται υπερβολικά «φορτωμένο» με προγραμματισμένα γεγονότα, η εξέλιξη των οποίων είναι πιθανό να επανακαθορίσει τις ευρωπαϊκές προτεραιότητες και να αποσπάσει τελείως την προσοχή από την Ελλάδα.
Σημειώστε:
Στις αρχές Δεκεμβρίου, δηλαδή τον επόμενο μήνα, θα πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα στην Ιταλία, που μπορεί να σταθεροποιήσει τον Ρέντσι ή να αποσταθεροποιήσει το πολιτικό σύστημα της χώρας, με απρόβλεπτες συνέπειες στις αρχές του 2017 –εάν χάσει ο Ρέντσι θα κάνει εκλογές- και τύπους σαν τον Πέπε Γκρίλο να περιμένουν στη γωνία.
Τον Ιανουάριο θα αναλάβει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και όπως προβλέπουν οι περισσότεροι δεν αποκλείονται εκπλήξεις, παραδοξότητες και πορεία σε αχαρτογράφητα νερά, που θα αφορούν ολόκληρο τον πλανήτη και την Ευρώπη φυσικά.
Για το Μάρτιο του 2017 είναι προγραμματισμένη η έναρξη των διαδικασιών για την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο κι αν το Brexit είναι κάτι που έχει συζητηθεί και αναλυθεί, μόνο οι διαδικασίες εξόδου σε πραγματικό χρόνο θα δείξουν αυθεντικά τις συνέπειες της πρωτοφανούς για τα δεδομένα της Ένωσης εξόδου μιας χώρας και μάλιστα όχι οποιασδήποτε, αλλά μιας μεγάλης χώρας, που υπήρξε ιδρυτικό μέλος.
Ακολουθούν οι εκλογές στη Γαλλία, όπου το σύστημα ταρακουνιέται από την Μαρί Λεπέν και την διαφαινόμενη αδυναμία των υπόλοιπων να την περιθωριοποιήσουν. Ή μήπως και να τη νικήσουν;
Το φθινόπωρο του 2017 υπάρχουν οι εκλογές στη Γερμανία, όπου το ξενοφοβικό κόμμα απειλεί να παίξει ρόλο στην επόμενη ημέρα της χώρας, όπως συμβαίνει ήδη σε άλλες, μικρότερης επιρροής χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία και η Ολλανδία. Η εσωστρέφεια στις ευρωπαϊκές χώρες δεν συμφέρει την Ελλάδα, που βασίζεται στην αλληλεγγύη τους.
Στο μεταξύ υπάρχει και ο Ερντογάν, όχι τόσο για τα σύνορα της καρδιάς του που φτάνουν μέχρι τη Θεσσαλονίκη, όσο για τις σχέσεις του με την Ευρώπη και τη συμφωνία για το προσφυγικό, που αν καταρρεύσει θα αποτελέσει σημαντικό πλήγμα για την ελληνική οικονομία. Και μεγάλο πρόβλημα για το κράτος, που δεν μπορεί να το διαχειριστεί επαρκώς, και την κοινωνία, που σε πολλές περιπτώσεις δεν δείχνει ανοχή.
Με όλα αυτά ανοιχτά και χωρίς ασφαλείς προβλέψεις η Ελλάδα πρέπει να φροντίσει να τελειώσουν οι σοβαρές δουλειές της μέσα στο 2016, ώστε τα επόμενα δύο και βάλε χρόνια κανείς να μην ασχολείται με τη χώρα και το κλίμα αλλάξει. Μπας και το μαγαζί συμμαζευτεί κάπως. Μπας και η πραγματική οικονομία πάρει μπρος. Μπας κι έρθουν κάποιες επενδύσεις. Μπας και προχωρήσουν κάποιες ιδιωτικοποιήσεις. Μέχρι το 2019, όταν στη χώρα μας υπάρχουν σίγουρα ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητές εκλογές, επιλογή Προέδρου Δημοκρατίας και εθνικές εκλογές, στην απίθανη περίπτωση που δεν έχουν γίνει νωρίτερα πρόωρες, μία, δύο ή και τρεις φορές.