«Τρέχουν και δεν φτάνουν» στην Τουρκία. Και μπορεί απέναντι να γράφουν και να λένε για «νίκη» του σουλτάνου σε όλα τα μέτωπα, αρχής γενομένης από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, ωστόσο ο μεγάλος στόχος τους, που ήταν να πάρουν άμεσα αμερικανικά F-16, εξακολουθεί να είναι απόμακρος στην πραγματικότητα.
Κι αυτό γιατί, ό,τι και να γίνει στο τέλος της ημέρας, την τελική έγκριση θα πρέπει να δώσει η αρμόδια Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας του αμερικανικού Κογκρέσου. Κι από εκεί, μέχρι το τέλος του χρόνου τουλάχιστον, δεν περνά εύκολα τέτοιο τουρκικό αίτημα. Μετά τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, ενδεχομένως, αλλά έως τότε, τα πάντα θα παραμένουν παγωμένα.
Για αυτό είναι εξαιρετικά πιθανό η «περήφανη» τουρκική αεροπορία, τελικά, να αποκτήσει και τα... μεταχειρισμένα Eurofighter. Κι αυτό γιατί είναι τα μόνα άμεσα διαθέσιμα στην αγορά, τα οποία μπορούν να ισορροπήσουν, κάπως, την ελληνική υπεροπλία στον αέρα, προσεχώς.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα Eurofighter δεν είναι πέμπτης γενιάς, ούτε καν τεσσεράμισι. Μάλλον προς το τρεισήμισι γέρνουν. Και θα χουν απέναντι τους τα υπερσύγχρονα ελληνικά Rafale. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους, δηλαδή, κι αυτό οι Τούρκοι το ξέρουν. Αλλά δεν έχουν και πολλά περιθώρια αντίδρασης, προς το παρόν. Για αυτό και επιμένουν να θριαμβολογούν στα λόγια, αλλά επί του πεδίου γνωρίζουν ότι εξακολουθούν να υστερούν πολύ.