Μία εκ των υστέρων διαπίστωση κάνει στο σύνολό του σχεδόν το εγχώριο τραπεζικό λόμπι. Συγκεκριμένα, μόλις τώρα αντιλαμβάνεται ότι το μεγάλο πρόβλημα με τη διαχείριση των «κόκκινων δανείων», στην περίπτωση της Ελλάδας, ήταν ότι δεν αντέγραψε ένα πετυχημένο μοντέλο του εξωτερικού. Για παράδειγμα, το ισπανικό. Γι' αυτό, βεβαίως, τα στελέχη του υποστηρίζουν ότι δεν έχουν εις το ακέραιο την ευθύνη. Για την ακρίβεια, θεωρούν ότι έχουν το μικρότερο μερίδιο και ότι το μεγαλύτερο κομμάτι ανήκει στην κυβέρνηση.
Όποιος κι αν φταίει πάντως, το αποτέλεσμα σήμερα είναι πίσω από τις λαϊκές πρώτες κατοικίες «κόκκινων» δανειοληπτών, να κρύβονται περίτεχνα και καταχρεωμένοι επώνυμοι, με κατοικίες σε ακριβά προάστια. Επίσης, οι όποιες διαδικασίες προχωρούν εξαιρετικά αργά γεγονός το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνει η πίεση προς τους Ελληνες τραπεζίτες από την πλευρά των δανειοληπτών. Και το ερώτημα που εύλογα προκύπτει, είναι:
Θα μπορούσαν όλα τα παραπάνω να αποφευχθούν; Ενδεχομένως ναι, είναι η απάντηση. Απόδειξη; Μια κι αναφέραμε το ισπανικό μοντέλο, να σας πούμε ότι στην περίπτωσή του το 85% των «κόκκινων δανείων» διευθετήθηκε συναινετικά με τους υπόχρεους δανειολήπτες! Το γεγονός θεωρήθηκε και ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία, ειδικά αν συγκριθεί με την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας, ως προς αυτό το σημείο.