Ξαφνικά οι εκλογές στα επιμελητήρια της Θεσσαλονίκης, που θα πραγματοποιηθούν στις 2,3 και 4 Δεκεμβρίου απέκτησαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι απρόσμενες εξελίξεις στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης με την αποχώρηση του Δημήτρη Μπακατσέλου υπέρ του Γιάννη Μασούτη αλλάζουν το τοπίο στο «επιμελητήριο των μεγάλων». Ο σημερινός πρόεδρος, ο οποίος βρίσκεται στη συγκεκριμένη θέση από το 1998, επέμενε μέχρι και ελάχιστες ώρες πριν από τα μεσάνυχτα της Τρίτης επέμενε τόσο δημόσια σε δηλώσεις του, όσο και ιδιωτικά ακόμη και στους στενούς του συνεργάτες, ότι θα είναι και πάλι υποψήφιος, τελικά μετά τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου συγκέντρωσε τους δικούς του για να τους ανακοινώσει ότι αποφάσισε να αποχωρήσει. Ταυτόχρονα υπέδειξε ως διάδοχό του τον κ. Γιάννη Μασούτη, ένα από τα πιο γνωστά ονόματα του επιχειρείν της Θεσσαλονίκης, αφού ανήκει στην οικογένεια με τα εκατοντάδες σούπερ μάρκετ. Τα ονόματα πάντα παίζουν ρόλο σε εκλογές, ακόμη κι αυτές αφορούν τη διαχείριση των κοινοχρήστων μιας πολυκατοικίας.
Το ενδιαφέρον, λοιπόν, των επιμελητηριακών εκλογών με βάση τα τελευταία γεγονότα αφορά τα ακόλουθα επίπεδα:
Πρώτον, με την αποχώρηση Μπακατσέλου το ΕΒΕΘ θα αλλάξει χέρια μετά από 19 χρόνια. Μάλιστα ο υποψήφιος πρόεδρος έχει «βαρύ» όνομα, κάτι που αναμένεται να παίξει ρόλο στον τρόπο που θα πολιτευθεί και θα διαχειριστεί καταστάσεις και επαφές.
Δεύτερον, επιβεβαιώνεται και στο ΕΒΕΘ –κάτι που εν πολλοίς ισχύει τόσο στο Επαγγελματικό, όσο και στο Βιοτεχνικό- ο προεδροκεντρικός χαρακτήρας των επιμελητηρίων. Ο κ. Μπακατσέλος υπέδειξε τον κ. Μασούτη, την ώρα που ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Μιχάλης Ζορπίδης και ο πρόεδρος του Βιοτεχνικού Παναγιώτης Παπαδόπουλος θα βρουν απέναντί τους υποψηφιότητες πρώην συνεργατών τους, τον Χρ. Νικολόπουλο και τον Γ. Φωτιάδη αντίστοιχα, που έχουν προσδώσει επίσης προσωπικά χαρακτηριστικά στην προεκλογική τους καμπάνια.
Τρίτον, όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η επιμελητηριακή νομοθεσία αλλάζει. Την επόμενη εβδομάδα το σχετικό νομοσχέδιο θα συζητηθεί στη Βουλή και η προοπτική συνένωσης των επιμελητηρίων συνιστά στην ουσία μονόδρομο. Όπως επίσης και η αύξηση των αρμοδιοτήτων των Επιμελητηρίων, τα οποία ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου μπορούν να συμβάλλουν στην αποσυμφόρηση της δημόσιας διοίκησης σε θέματα επιχειρηματικότητας. Με αυτή την έννοια έχει σημασία η διοίκηση της να είναι παρούσα και δυναμική, ώστε να επιβάλλει τη λειτουργικότητα πέραν των ρυθμών του δημοσίου.
Η αλήθεια είναι ότι τα Επιμελητήρια αν και θεσμός δοκιμασμένος και αποδοτικός στις ανεπτυγμένες οικονομίες στην Ελλάδα κινούνται διαχρονικά σε ρηχά νερά, λειτουργώντας περισσότερο ως κοινωνικός πήχης στις τοπικές κοινωνίες, παρά ως παραγωγική μονάδα. Το υβριδικό τους θεσμικό πλαίσιο –πρόκειται για δημόσιες υπηρεσίες που διοικούν εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας- σε συνδυασμό αφενός με τη συνδικαλιστική σταθερά στη σκέψη των Ελλήνων –τα Επιμελητήρια δεν είναι, αλλά συχνά ενεργούν σαν συνδικαλιστικές οργανώσεις- και αφετέρου με τα προσωπικά και πολιτικά παιχνίδια των προέδρων απανταχού της ελληνικής επικράτειας, στην ουσία έχουν ευνουχίσει την καταστατική τους δράση. Έχουν αλλοιώσει τη φυσιογνωμία τους. Σε αυτό βέβαια φταίει και η πολιτεία, της οποίας επισήμως είναι σύμβουλοι, αλλά στην πράξη ποτέ δεν εισακούγονται.
Επομένως, οι διοικήσεις που θα προκύψουν από τις εκλογές του Δεκεμβρίου έχουν μπροστά τους μεγάλο έργο. Εάν, βεβαίως, φιλοδοξούν να ενδυναμώσουν τον επιμελητηριακό θεσμό και να επαναφέρουν τις καταστατικές δράσεις, όπου έχουν λοξοδρομήσει ή ατονήσει. Σε αυτό το δρόμο η προσωπικότητα του κάθε προέδρου θα παίξει καθοριστικό ρόλο, κάτι που οφείλουν να έχουν κατά νου οι επιχειρηματίες και επαγγελματίες, που θα συμμετάσχουν συνειδητά στην ψηφοφορία.