Θα κάνει εκλογές το φθινόπωρο ο Τσίπρας; Αυτό είναι ένα ερώτημα που σχεδόν μονοπωλεί το πολιτικό ενδιαφέρον, ακόμα και αυτή τη στιγμή, παραμονή του Δεκαπενταύγουστου. Ο «Τειρεσίας», χωρίς ιδιαίτερες περιστροφές, πιστεύει πως όχι. Και θα σας εξηγήσει το σκεπτικό του.
Ο πρωθυπουργός έχει δεσμευθεί έναντι των δανειστών της χώρας ότι δεν πρόκειται να κάνει οτιδήποτε θα απειλήσει την ομαλότητα και την κανονικότητα των πραγμάτων στην Ελλάδα.
Η δέσμευση αυτή έχει αναληφθεί σε ανώτατο επίπεδο (πιο ψηλά, δεν γίνεται) και όπως έχει αποδείξει μέχρι σήμερα εμπράκτως ο κ. Τσίπρας, ό,τι λέει (στο Βερολίνο κυρίως και δευτερευόντως στο Παρίσι) το τηρεί πιστά. Η Ανγκελα Μέρκελ έχει ζητήσει ως τις δικές της εκλογές, το 2017, να μην κουνηθεί φύλλο στην Ευρώπη. Μετά, βλέπουμε. Από αυτή την... ακινησία, εκτός του Βερολίνου, θα ευνοηθεί και το κυβερνών κόμμα στην Ολλανδία, αλλά και όποιας άλλης χώρας έχει εκλογές ενόψει, μέχρι να στηθούν οι γερμανικές κάλπες.
Μάλιστα, για να καταλάβετε τι συμβαίνει, στο πλαίσιο της ίδιας δέσμευσης, ο κ. Τσίπρας θα «τρέξει» γρηγορότερα από κάθε άλλη φορά και την επόμενη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, η οποία, όπως μαθαίνουμε, θα κλείσει όντως σε χρόνο – ρεκόρ: Εως τα τέλη Οκτωβρίου ή το αργότερο αρχές Νοεμβρίου.
Η Αθήνα θα αρκεσθεί, σε αυτή τη φάση σε ορισμένες γενικές και αόριστες υποσχέσεις σχετικά με το χρέος, γνωρίζοντας ότι «αν είναι καλό παιδί», θα έχει λαμβάνειν πραγματικά ανταλλάγματα και σε αυτό το μέτωπο μετά την εκλογική δοκιμασία της κ. Μέρκελ.
Το συμπέρασμα; Μην περιμένετε ιδιαίτερες συγκινήσεις, άμεσα, εντός των συνόρων. Υπό έναν όρο: Οτι δεν θα γίνει κάτι εντυπωσιακό, που θα ανατρέψει το σημερινό status quo και θα αναγκάσει τον πρωθυπουργό να προσφύγει σε πρόωρες κάλπες. Εχοντας, όμως πάντα την άδεια του Βερολίνου, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό το εντυπωσιακό γεγονός; Αγνωστο, αλλά πάντα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο αστάθμητος παράγοντας.
Κατά τα άλλα, τίποτα δεν πρόκειται να ταράξει τα ήρεμα πολιτικά νερά του κ. Τσίπρα. Ο οποίος, αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να κάνει δύο πράγματα: 1) να κρατήσει τις υποσχέσεις του στους «έξω» και 2) μετά να απαιτήσει από τους "έξω" ό,τι είναι δυνατόν καλύτερο, για να διασφαλίσει και αυτός την επανεκλογή του. Στη λογική του δούναι και λαβείν. Τόσο απλά...