Καλά τα πήγε το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κυρίως η ομιλία του το βράδυ του Σαββάτου, αλλά και η Συνέντευξη Τύπου της Κυριακής έδειξαν ότι είναι κατασταλαγμένος για το τι θέλει να κάνει και προς τα πού να κατευθύνει την οικονομία –και τη χώρα γενικότερα- όταν και αν του δοθεί η ευκαιρία. Ήταν σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με την εμφάνισή του στην περσινή ΔΕΘ, όταν είχε αναλωθεί σε δυσνόητα για τους πολλούς νούμερα και αριθμούς. Άσε που η κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει συγκεκριμένες προβλέψεις πέραν των μερικών μηνών.
Με δεδομένο ότι και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη το περασμένο Σαββατοκύριακο για τα εγκαίνια της ΔΕΘ εμφανίστηκε ικανοποιημένος από τις επιδόσεις του μπορούμε να μιλήσουμε για ισοπαλία επί βορειοελλαδικού εδάφους. Μια ισοπαλία που αφήνει ικανοποιημένους και τους δύο, αφού σε αυτή τη φάση παίζουν άμυνα. Ο μεν Τσίπρας έναντι της αντιπολίτευσης, που τον σφυροκοπάει καθημερινά, ο δε Μητσοτάκης στην προσπάθεια του να διατηρήσει το σαφές δημοσκοπικό προβάδισμα που κατέχει. Αν και οι επιδόσεις των δύο πρωταγωνιστών της πολιτικής μας ζωής στη Θεσσαλονίκη είναι, μάλλον, άνευ αντικρίσματος, υπό την έννοια ότι η σκληρή πραγματικότητα της χώρας είναι παρούσα καθημερινά και η ΔΕΘ δεν είναι για τους πολιτικούς αρχηγούς παρά μια προστατευμένη παρένθεση.
Ιδιαίτερα για τον πρωθυπουργό, ο οποίος έχει την ευθύνη της χώρας, το τελευταία διάστημα η καθημερινότητα είναι τόσο εφιαλτική, που η ΔΕΘ έχει ήδη ξεχαστεί. Αν το καλοσκεφτεί κανείς ο Αλέξης Τσίπρας την περασμένη εβδομάδα –αμέσως μετά τη Θεσσαλονίκη- υποχρεώθηκε σε τρεις στρατηγικές ήττες, που σε άλλη χώρα θα σήμαιναν πολλά αρνητικά για τον ίδιο, αλλά στην Ελλάδα «κρύβονται» πίσω από ακατάσχετες πολιτικολογίες. Οι αρνητικές εξελίξεις στις επενδύσεις των Μεταλλείων Χαλκιδικής και του Ελληνικού, αλλά και το σοβαρότατο περιβαλλοντικό ατύχημα στο Σαρωνικό υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό να αναγνωρίσει στην πράξη αφενός την ανεπάρκεια υπουργών του και αφετέρου τις «καραμπινάτες» αδυναμίες του δημοσίου τομέα, τον οποίο με τόσο πάθος υπερασπίζεται. Έτσι υποχρεώθηκε να πάρει επάνω τους τις επενδύσεις και την απορρύπανση, αδειάζοντας υπουργεία και διοικητική γραφειοκρατία, ενώ αφαίρεσε τη δικαιοδοσία του ελέγχου και της αδειοδότησης του αξιόπλοου των εμπορικών πλοίων από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και την ανέθεσε στον ιδιωτικό «Νηογνώμονα». Προφανώς η πραγματικότητα της καθημερινότητας είναι για την Ελλάδα πολύ σκληρή για να χωρέσει σε ένα εορταστικό –στα όρια του θριαμβευτικού- διήμερο στη Θεσσαλονίκη της υγρασίας.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη τα πράγματα είναι καλύτερα, αφού προς το παρόν βρίσκεται ασφαλής στην αντιπολίτευση, αλλά και πάλι η κατάσταση έχει προβλήματα. Αυτά που είπε στις παρεμβάσεις του το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη ήταν στην πλειοψηφία τους σωστά, αλλά… Κι επειδή στην Ελλάδα οι ειδήσεις ξεκινούν μετά το αλλά, σημειώστε: Με άγνωστο το χρόνο των επόμενων εκλογών κανείς δεν ξέρει την επικαιρότητα των θέσεων Μητσοτάκη σε ένα ή δύο χρόνια. Ποιος σοβαρός άνθρωπος στοιχηματίζει για την κοινωνική, οικονομική ή πολιτική εικόνα της χώρας το φθινόπωρο του 2018, πολύ περισσότερο το φθινόπωρο του 2019; Διότι εκείνο που ακούν οι πολίτες είναι τα συγκεκριμένα μέτρα και όχι οι γενικότητες, στις οποίες ούτως ή άλλως όλοι συμφωνούν. Οι πάντες ομονοούν ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει μεγάλη ανάπτυξη, πολλές θέσεις εργασίας, αποτελεσματικό κράτος, ευτυχισμένη κοινωνία κι επιπλέον να παραμείνει στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί που διαφωνούν είναι στα πώς και στα γιατί.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του κ. Μητσοτάκη είναι ότι το ανθρωποπεριβάλλον του κόμματος του παραμένει επί δεκαετίες το ίδιο. Τελευταίο θλιβερό παράδειγμα η αντίδραση των φοιτητοπατέρων της ΔΑΠ, οι οποίοι προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τις πληρωμένες εργασίες 106 φοιτητών στο πανεπιστήμιο της Πάτρας. Έχει κουράσει και θυμίζει το παρελθόν των τελευταίων δεκαετιών που είχε πολλές φαύλες στιγμές. Επομένως η αυτονόητη ερώτηση, στην οποία θα πρέπει να απαντήσει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πριν από τις επόμενες εκλογές είναι το με ποιους θα εφαρμόσει το σχέδιο του. Διότι –αν δεν κάνουμε λάθος- ανάμεσα στους πρωτοκλασάτους του κόμματος του υπάρχουν πρόσωπα που είχαν διατελέσει υπουργοί ή κρατικοί αξιωματούχοι σε ΔΕΚΟ, τράπεζες κ.λπ. στις κυβερνήσεις του πατέρα του, στις αρχές της δεκαετίας του 1990!