Η πρόσφατη πενθήμερη ταλαιπωρία των Θεσσαλονικέων, με τις διακοπές στην υδροδότηση, που για κάποιες «άτυχες» περιοχές κράτησαν ως και έξι ημέρες, δηλαδή από το μεσημέρι της Τρίτης 27/3 μέχρι και το μεσημέρι εχθές, ημέρα Δευτέρα, θυμίζουν αυτό που από πολλά χρόνια επαναλαμβάνεται απ’ όσους γνωρίζουν τα δίκτυα της ΕΥΑΘ, ότι το αδύνατο σημείο της εταιρείας από πλευράς υποδομών, είναι το σύστημα ύδρευσης.
Με τη βλάβη στον αγωγό της Αραβησσού, νιώσαμε τι θα πει να μένει η πόλη, έστω και ανά διαστήματα, χωρίς νερό, με μεγάλες διοργανώσεις να τρέχουν, με την αγορά ανοικτή, με τις θερμοκρασίες να έχουν ανεβεί ανοιξιάτικα. Και θυμηθήκαμε και άλλες περιπτώσεις, κατακαλόκαιρο, που η έλλειψη νερού, λόγω βλαβών, είχε φέρει τους πολίτες σε παροξυσμό και στα όρια νευρικής και φυσικής κατάρρευσης.
Δεν υπάρχει αγαθό, δημόσιο, σημαντικότερο και πιο απαραίτητο από το νερό. Σε αυτό δεν χωράει κουβέντα. Κι αντί αυτό το θέμα, των απολύτως αναγκαίων έργων ύδρευσης να συζητηθεί και στη διάρκεια του Περιφερειακού Συνεδρίου για την Κεντρική Μακεδονία, το πρόβλημα αποσιωπήθηκε, προφανώς για να μην έρθουν σε δύσκολη θέση οι επίσημοι κυβερνητικοί επισκέπτες που ήταν στη Θεσσαλονίκη, από την προηγούμενη Δευτέρα μέχρι και την Τετάρτη, παρότι η μεγάλη διαρροή είχε ήδη διαπιστωθεί την Τρίτη που μας πέρασε, όταν , όπως χαρακτηριστικά λέχθηκε, στη Σίνδο είχε σχηματιστεί ολόκληρη λίμνη από τα νερά της διαρροής.
Και φυσικά δεν ήταν τυχαίο το ότι κρατήθηκε το θέμα χαμηλά, γιατί αν κάποιος διαχρονικά ευθύνεται για τα προβλήματα που αφορούν τις βαριές υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης, είναι το δημόσιο κι’ αυτό για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι, ότι οι υποδομές αυτές, πρέπει να χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο αφού ανήκουν στην ΕΥΑΘ Παγίων. Ο δεύτερος είναι, ότι βασικός μέτοχος της ΕΥΑΘ Α.Ε., της εταιρείας που διαχειρίζεται τα δίκτυα και παρέχει υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης, είναι το ελληνικό δημόσιο.
Αυτός λοιπόν ο βασικός μέτοχος, που γνώριζε ότι έπρεπε να γίνει το έργο επέκτασης της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Νερού από τον Αλιάκμονα (Φάση Α2), δεν πίεσε για την ανάθεση του έργου παρότι ήταν μελετημένο, είχε γίνει διαγωνισμός και είχε επιλεγεί και προσωρινός ανάδοχος. Το έργο, είχε σκοντάψει σε τεχνικές ενστάσεις και προσφυγή στο ΣτΕ, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το "πάγωμά" του για τρία και πλέον χρόνια. Αυτός ο ίδιος μέτοχος, που επίσης γνώριζε και γνωρίζει ότι οι ανάγκες του πολεοδομικού συγκροτήματος έχουν αυξηθεί, επειδή τα τελευταία χρόνια εντάχθηκαν δίκτυα περιφερειακών Δήμων, στην ΕΥΑΘ, δίκτυα με προβλήματα, πάλι δεν έκανε το παραμικρό. Δεν έκανε το παραμικρό παρότι εκτός από το έργο της επέκτασης του Διϋλιστηρίου, πρέπει να αναβαθμιστούν και τα δίκτυα ύδρευσης και να γίνουν και άλλα έργα στο όλο σύστημα.
Και τι θα μπορούσε όλα αυτά τα χρόνια να κάνει το Δημόσιο, αν δεχτούμε ότι δεν είχε χρήματα για να διαθέσει για τα έργα; Θα μπορούσε με δική του εισήγηση στις γενικές συνελεύσεις, να μη διαθέτει μέρισμα η κερδοφόρος ΕΥΑΘ ή να διαθέτει μικρότερο, προκειμένου να διατεθούν πόροι για τη χρηματοδότηση έργων. Η ΕΥΑΘ και υψηλό αποθεματικό έχει και μεγάλη πιστοληπτική ικανότητα, τα θέματα αυτά θα μπορούσαν και τυπικά να έχουν ρυθμιστεί για να έχουν προχωρήσει τα έργα και να μη φθάσει να διψάσει ένα πολεοδομικό συγκρότημα με πληθυσμό άνω του 1,2 εκατομμυρίων κατοίκων και πολλές δεκάδες χιλιάδες επισκεπτών.
Βεβαίως έχει υποστηριχθεί ότι οι επενδύσεις δεν έγιναν, γιατί υπήρχε η πολιτική απόφαση για πώληση της Εταιρείας, άρα όποιες έπαιρνε την ΕΥΑΘ θα έκανε και τις επενδύσεις. Όμως ούτε αυτή η εξήγηση μπορεί να γίνει αποδεκτή, όταν πρόκειται για την υδροδότηση ενός μεγάλου πολεοδομικού συγκροτήματος, άλλωστε αν είχαν γίνει τα προβλεπόμενα έργα, θα έγραφε αξίες το περιουσιακό στοιχεία που ονομάζεται ΕΥΑΘ Α.Ε.
Πέραν αυτού, διερωτάται κάποιος γιατί ποτέ δεν επιδιώχθηκε η αξιοποίηση της μεγάλης τεχνογνωσίας που διαθέτει σε θέματα ύδρευσης και αποχέτευσης η Suez, η γαλλική πολυεθνική που είναι μέτοχος με ποσοστό περίπου 5%. Γιατί άραγε; Για να μη πατήσει καλύτερα το πόδι της στην ΕΥΑΘ; Αυτό είναι το θέμα ή η πορεία της ΕΥΑΘ στα ουσιαστικά θέματα που έχει να διαχειριστεί;
Όπως και να έχει η υπόθεση, η ΕΥΑΘ Α.Ε., πορεύτηκε ως σήμερα με μεγάλες υστερήσεις σε απολύτως αναγκαία έργα υποδομής και δεν έχει άλλη επιλογή από το να προσπαθεί με «μπαλώματα», όποτε χρειάζεται, να συνεχίσει να ανταποκρίνεται στο έργο της, επιταχύνοντας όμως παράλληλα ρυθμούς για όλα τα έργα Διαχείρισης Νερού και βεβαίως, για το έργο της επέκτασης του Διϋλιστηρίου Νερού, είτε αυτό ενταχθεί από την Περιφέρεια στο ΕΣΠΑ, είτε αναγκαστικά γίνει με επενδύσεις και εργαλεία της Εταιρείας. Κι’ ως τότε οι Θεσσαλονικείς δύο πράγματα μπορούν να κάνουν: αφ’ ενός να πιέζουν για την εκτέλεση των έργων και, αφ’ ετέρου, να προσεύχονται για να μην έχουμε άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις.