Skip to main content

Ερώτηση Καλαφάτη για την κάλυψη φαρμάκων για ασθενείς με ψωρίαση

Από το ίδιο το κράτος πρέπει να ξεκινήσει η καταπολέμηση της άγνοιας ή της ελλιπούς πληροφόρησης, υποστηρίζει ο βουλευτής ΝΔ Θεσσαλονίκης.

Για κοινωνικές διακρίσεις και ιδιότυπο ρατσισμό του κράτους σε βάρος των ασθενών με ψωρίαση, κάνει λόγο ο βουλευτής ΝΔ Θεσσαλονίκης, Σταύρος Καλαφάτης.

Όπως λέει, ο λόγος είναι ότι το κράτος δεν μεριμνά για την κάλυψη των φαρμάκων που χρειάζονται οι περίπου 300.000 καταγεγραμμένοι ασθενείς με ψωρίαση στην Ελλάδα.

«Κι αν η ευθύνη της άγνοιας ήταν διαχρονική κατά το παρελθόν, η κυβέρνηση φέρει πλέον την ευθύνη της αδιαφορίας, αφού ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επίσημα αναγνωρίζει την ψωρίαση ως παραμορφωτική νόσο χωρίς θεραπεία, που προκαλεί αναπηρία», επισημαίνει ο κ. Καλαφάτης.

Σε σχετική ερώτησή του που κατέθεσε στη βουλή, ο κ. Καλαφάτης υποστηρίζει ότι «το τρίπτυχο “Πληροφόρηση – Ποιότητα Ζωής – Περίθαλψη Για Όλους’’ πρέπει να καταστεί η πυξίδα, βάσει της οποίας θα προσανατολισθεί και θα δράσει μία σοβαρή πολιτική υγείας για τους συνανθρώπους μας που πάσχουν από τη συγκεκριμένη νόσο».

Ο βουλευτής καλεί την ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου Υγείας: α) να προωθήσει αναγκαίες δράσεις πληροφόρησης του κοινού για να εξαλειφθούν κοινωνικές διακρίσεις που υφίστανται οι ασθενείς με ψωρίαση, β) να τους συμπεριλάβει στις κατηγορίες των χρόνια πασχόντων που δικαιούνται μοριοδότηση για την εύρεση εργασίας λόγω αναπηρίας, αλλά και γ) να στηρίξει το δικαίωμα των ασθενών αυτών σε αποτελεσματικές αγωγές αντιμετώπισης των συνεπειών της νόσου.

«Κι αυτό διότι τα περισσότερα αντιψωριασικά φάρμακα, βρίσκονται στην Αρνητική Λίστα Φαρμάκων», τονίζει.

Σύμφωνα με το βουλευτή, από το ίδιο το κράτος φαίνεται πως πρέπει να ξεκινήσει η καταπολέμηση της άγνοιας ή της ελλιπούς πληροφόρησης που προκαλεί κοινωνικό στιγματισμό», καταλήγει ο κ. Καλαφάτης.

«Και οι επιπτώσεις αυτου του κοινωνικού στιγματισμού στην προσωπική ζωή και την ψυχολογία των ασθενών είναι βαρύτατες. Η αντιμετώπιση αυτού του ιδιότυπου ρατσισμού πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα σε μία σοβαρή πολιτική υγείας εν γένει για τα αυτοάνοσα νοσήματα, τα οποία άλλωστε, όπως είναι γνωστό, δεν είναι μεταδοτικά», καταλήγει.