Ορατός ο κίνδυνος το ελληνικό δημόσιο να πληρώσει χρυσάφι το οδικό τμήμα Πατρίδα-Νάουσα, αν δεν ανταποκριθεί σε προθεσμία που εκπνέει σήμερα και αφορά τον εξωδικαστικό συμβιβασμό για το ύψος των απαλλ
Σε σύγχρονο «γεφύρι της Άρτας» έχει εξελιχθεί η κατασκευή του οδικού τμήματος που συνδέει τη Βέροια με την Νάουσα, στο νομό Ημαθίας. Το έργο, ήδη, σημειώνει σημαντικές καθυστερήσεις. Το χειρότερο, ωστόσο, είναι ότι μάλλον θα στοιχίσει και… ο κούκος αηδόνι, για το ελληνικό δημόσιο, αφού το κόστος του, τελικά, μπορεί να φθάσει έως και τρεις φορές περισσότερο από τον αρχικό του προϋπολογισμό. Αν, βέβαια, δεν απενταχθεί τελικώς από το ΕΣΠΑ…
Το μήκους μόλις 7 χιλιομέτρων κομμάτι, που εκτείνεται από την Πατρίδα έως τη μαρτυρική πόλη της Νάουσας, «μετρά», ήδη, σχεδόν πέντε χρόνια από τη στιγμή που δημοπρατήθηκε στο πλαίσιο του Γ’ ΚΠΣ. Έκτοτε όλο κατασκευάζεται και όλο παραμένει ατελές, με κύρια αιτία της δυστοκίας που παρατηρείται στην προώθηση των εργασιών, τις απαλλοτριώσεις. Οι τελευταίες, με βάση την προσωρινή τιμή μονάδας που έχει συμφωνηθεί μεταξύ των ενδιαφερομένων πλευρών, έχουν προϋπολογιστεί στα 63 εκ. ευρώ, όταν ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου είναι στα 25 εκ. ευρώ. Οι αποζημιώσεις για τις απαλλοτριώσεις, δηλαδή, είναι σχεδόν 2,5 φορές πιο κοστοβόρες από την ίδια την κατασκευή των 7 χιλιομέτρων!!!
Η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, στην οποία ανήκει η ευθύνη για την εκτέλεση του έργου, πασχίζει όλα τα προηγούμενα χρόνια να βρει τη χρυσή τομή, που θα επιτρέψει την απρόσκοπτη εξέλιξη των εργασιών, με το μικρότερο δυνατό κόστος για το δημόσιο.
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην υπόθεση, όμως, το έργο κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπο ακόμη και με την απένταξη, διότι τα χρονικά όρια δεν είναι ανεξάντλητα για το ΕΣΠΑ, στο οποίο, εν τω μεταξύ, το έργο έχει «περάσει» με τη μορφή «γέφυρας» για να μην πάει «στράφι» τόση προσπάθεια και κυρίως τόσα χρήματα.
Η απειλή της απένταξης, πάντως, φαίνεται πως, θα βρεθεί ένα βήμα πιο κοντά, εάν μέχρι και σήμερα η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας δεν καταβάλλει το μέρος των αποζημιώσεων που δεν έχουν δοθεί ακόμη στους δικαιούχους. Το ποσό αυτό αρχικά ήταν 45 εκ. ευρώ (με βάση την προσωρινή τιμή μονάδας), αλλά έπειτα από επίπονες διαπραγματεύσεις των αρμόδιων υπηρεσιών της Περιφέρειας, επιτεύχθηκε εξωδικαστικός συμβιβασμός και υπήρξε συμφωνία για μείωση κατά 60% του ποσού, να δοθούν δηλαδή 18 εκ. ευρώ. Το ποσό αυτό προβλέπεται να καταβληθεί σε δύο δόσεις με την πρώτη που επείγει να είναι ύψους 7 εκ. ευρώ, και την άλλη (υπάρχει περιθώριο έως το Σεπτέμβριο του 2011 για να καταβληθεί) της τάξης των 11 εκ. ευρώ.
Το...αυτονόητο και η προθεσμία
Η γραφειοκρατία, όμως, άλλα κελεύει. Βάσει του πρωτοκόλλου, πρέπει ο εξωδικαστικός συμβιβασμός που επιτεύχθηκε να λάβει επικύρωση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ώστε, κατόπιν, να το αποδεχθεί ή όχι και ο αρμόδιος υπουργός. Η Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου είχε το θέμα στην ατζέντα της για τη συνεδρίασή της στο τρίτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη, αλλά, τελικώς, το ανέβαλε με το επιχείρημα ότι πρέπει να βεβαιώσει ότι πρόκειται για συμφωνία προς το συμφέρον του κράτους. Το αυτονόητο δηλαδή… Γιατί πώς είναι δυνατό να αδικείται το δημόσιο, που καλείται να πληρώσει 18 εκ. ευρώ, αντί για τα αρχικώς 45 εκ. ευρώ; Πρακτικά η αναβολή από την Ολομέλεια, μεταφράστηκε σε εντολή προς την Κτηματική Υπηρεσία της Βέροιας, να προχωρήσει σε εκτίμηση της υπόθεσης πριν οριστικοποιηθεί η απόφαση.
Έκτοτε οι αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας «τρέχουν» να προλάβουν τις προθεσμίες, καθώς αν μέχρι την 7η Οκτωβρίου, σήμερα δηλαδή, δεν καταβληθεί το ποσό των 7 εκ. ευρώ της πρώτης δόσης, τότε απαιτείται να ξεκινήσει από την αρχή η διαδικασία της απαλλοτρίωσης. Με βάση το αισιόδοξο σενάριο μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει πρόσθετη καθυστέρηση περίπου 6 μηνών, αλλά όπως επισημαίνεται αρμοδίως «τα πράγματα πλέον είναι οριακά και δεν αποκλείεται να προκύψει κίνδυνος απένταξης του έργου».
Να σημειωθεί, ακόμη, ότι για τον προσδιορισμό της οριστικής τιμής με την οποία θα πραγματοποιηθεί η απαλλοτρίωση, είχε προγραμματιστεί να γίνει σχετικό δικαστήριο το Μάρτιο του 2010. Η υπόθεση, όμως, έλαβε αναβολή για ένα χρόνο, ύστερα από αίτημα των ιδιοκτητών των προς απαλλοτρίωση ακινήτων. Ο λόγος, εξάλλου, για τον οποίο οι τιμές των αποζημιώσεων έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, έχει να κάνει με το γεγονός ότι στο οδικό τμήμα «Πατρίδα – Νάουσα» βρίσκονται πολλές κατοικίες και κυρίως εργοστάσια επιχειρήσεων.
Το μήκους μόλις 7 χιλιομέτρων κομμάτι, που εκτείνεται από την Πατρίδα έως τη μαρτυρική πόλη της Νάουσας, «μετρά», ήδη, σχεδόν πέντε χρόνια από τη στιγμή που δημοπρατήθηκε στο πλαίσιο του Γ’ ΚΠΣ. Έκτοτε όλο κατασκευάζεται και όλο παραμένει ατελές, με κύρια αιτία της δυστοκίας που παρατηρείται στην προώθηση των εργασιών, τις απαλλοτριώσεις. Οι τελευταίες, με βάση την προσωρινή τιμή μονάδας που έχει συμφωνηθεί μεταξύ των ενδιαφερομένων πλευρών, έχουν προϋπολογιστεί στα 63 εκ. ευρώ, όταν ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου είναι στα 25 εκ. ευρώ. Οι αποζημιώσεις για τις απαλλοτριώσεις, δηλαδή, είναι σχεδόν 2,5 φορές πιο κοστοβόρες από την ίδια την κατασκευή των 7 χιλιομέτρων!!!
Η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, στην οποία ανήκει η ευθύνη για την εκτέλεση του έργου, πασχίζει όλα τα προηγούμενα χρόνια να βρει τη χρυσή τομή, που θα επιτρέψει την απρόσκοπτη εξέλιξη των εργασιών, με το μικρότερο δυνατό κόστος για το δημόσιο.
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην υπόθεση, όμως, το έργο κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπο ακόμη και με την απένταξη, διότι τα χρονικά όρια δεν είναι ανεξάντλητα για το ΕΣΠΑ, στο οποίο, εν τω μεταξύ, το έργο έχει «περάσει» με τη μορφή «γέφυρας» για να μην πάει «στράφι» τόση προσπάθεια και κυρίως τόσα χρήματα.
Η απειλή της απένταξης, πάντως, φαίνεται πως, θα βρεθεί ένα βήμα πιο κοντά, εάν μέχρι και σήμερα η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας δεν καταβάλλει το μέρος των αποζημιώσεων που δεν έχουν δοθεί ακόμη στους δικαιούχους. Το ποσό αυτό αρχικά ήταν 45 εκ. ευρώ (με βάση την προσωρινή τιμή μονάδας), αλλά έπειτα από επίπονες διαπραγματεύσεις των αρμόδιων υπηρεσιών της Περιφέρειας, επιτεύχθηκε εξωδικαστικός συμβιβασμός και υπήρξε συμφωνία για μείωση κατά 60% του ποσού, να δοθούν δηλαδή 18 εκ. ευρώ. Το ποσό αυτό προβλέπεται να καταβληθεί σε δύο δόσεις με την πρώτη που επείγει να είναι ύψους 7 εκ. ευρώ, και την άλλη (υπάρχει περιθώριο έως το Σεπτέμβριο του 2011 για να καταβληθεί) της τάξης των 11 εκ. ευρώ.
Το...αυτονόητο και η προθεσμία
Η γραφειοκρατία, όμως, άλλα κελεύει. Βάσει του πρωτοκόλλου, πρέπει ο εξωδικαστικός συμβιβασμός που επιτεύχθηκε να λάβει επικύρωση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ώστε, κατόπιν, να το αποδεχθεί ή όχι και ο αρμόδιος υπουργός. Η Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου είχε το θέμα στην ατζέντα της για τη συνεδρίασή της στο τρίτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη, αλλά, τελικώς, το ανέβαλε με το επιχείρημα ότι πρέπει να βεβαιώσει ότι πρόκειται για συμφωνία προς το συμφέρον του κράτους. Το αυτονόητο δηλαδή… Γιατί πώς είναι δυνατό να αδικείται το δημόσιο, που καλείται να πληρώσει 18 εκ. ευρώ, αντί για τα αρχικώς 45 εκ. ευρώ; Πρακτικά η αναβολή από την Ολομέλεια, μεταφράστηκε σε εντολή προς την Κτηματική Υπηρεσία της Βέροιας, να προχωρήσει σε εκτίμηση της υπόθεσης πριν οριστικοποιηθεί η απόφαση.
Έκτοτε οι αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας «τρέχουν» να προλάβουν τις προθεσμίες, καθώς αν μέχρι την 7η Οκτωβρίου, σήμερα δηλαδή, δεν καταβληθεί το ποσό των 7 εκ. ευρώ της πρώτης δόσης, τότε απαιτείται να ξεκινήσει από την αρχή η διαδικασία της απαλλοτρίωσης. Με βάση το αισιόδοξο σενάριο μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει πρόσθετη καθυστέρηση περίπου 6 μηνών, αλλά όπως επισημαίνεται αρμοδίως «τα πράγματα πλέον είναι οριακά και δεν αποκλείεται να προκύψει κίνδυνος απένταξης του έργου».
Να σημειωθεί, ακόμη, ότι για τον προσδιορισμό της οριστικής τιμής με την οποία θα πραγματοποιηθεί η απαλλοτρίωση, είχε προγραμματιστεί να γίνει σχετικό δικαστήριο το Μάρτιο του 2010. Η υπόθεση, όμως, έλαβε αναβολή για ένα χρόνο, ύστερα από αίτημα των ιδιοκτητών των προς απαλλοτρίωση ακινήτων. Ο λόγος, εξάλλου, για τον οποίο οι τιμές των αποζημιώσεων έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, έχει να κάνει με το γεγονός ότι στο οδικό τμήμα «Πατρίδα – Νάουσα» βρίσκονται πολλές κατοικίες και κυρίως εργοστάσια επιχειρήσεων.