Γράφει ο Επενδυτής
Σήμερα θα σας μιλήσω για το όνομα μου!
Μετά την ασφάλεια, η τροφή είναι η πιο βασική ανάγκη του ανθρώπου. Η εξασφάλιση της είναι ζωτικής σημασίας. Μπορεί δε να επιτευχθεί με περισσότερους από έναν τρόπους.
Ο κακοποιός μπορεί να κλέψει ψάρια. Η μέθοδος αυτή, έχει προφανώς περιορισμένη διάρκεια εφαρμογής.
Ο καταναλωτής μπορεί να αγοράσει ψάρια. Η μέθοδος αυτή, μπορεί να εφαρμοστεί μέχρις εξαντλήσεως των διαθέσιμων πόρων.
Ο επενδυτής μαθαίνει να ψαρεύει και μπορεί να τρώει ψάρια σ’ όλη του τη ζωή. Αν, δε, ψαρεύει σε ανοιχτές θάλασσες τότε μπορεί να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα και του ευρύτερου συνόλου (δημιουργία πλούτου και ευημερίας με διάρκεια). Επένδυση στη μάθηση λοιπόν …
Με όμοιο τρόπο για να φάμε μήλα μπορούμε να τα κλέψουμε, να τα αγοράσουμε, αλλά μπορούμε και να τα καλλιεργήσουμε. Να φυτέψουμε μηλιές δηλαδή. Να εξασφαλίσουμε τροφή στο μέλλον μετά από μια περίοδο ανάπτυξης. Επένδυση στην καλλιέργεια λοιπόν …
Σε κάθε περίπτωση ο επενδυτής, αγοράζει μελλοντικές αποδόσεις (καλύτερο μέλλον) με καπάρο (πληρώνοντας κόστος σήμερα δηλαδή) την παιδεία στην πρώτη περίπτωση και την προσπάθεια, υπομονή και καλλιέργεια στη δεύτερη.
Για τα παραπάνω φαίνεται ότι έχει αρχίσει πλέον να υπάρχει σύγκληση. Η προσέγγιση πρέπει να είναι αυτή της επένδυσης, η οποία αποτελεί και την κεντρική προϋπόθεση για την ανάπτυξη.
Επιπλέον έχει γίνει και κάτι ακόμα φανερό. Η παραδοσιακή πρακτική των επιδοτήσεων αλλά και των επενδύσεων με δημόσια κεφάλαια στην παρούσα συγκυρία δεν μπορεί να εφαρμοστεί λόγω έλλειψης πόρων. Έτσι, ενώ η ανάγκη κεφαλαίων για επενδύσεις παραμένει, στην ουσία πρέπει να αλλάξει η προσέγγιση και από τη λογική της ενίσχυσης των επιχειρήσεων, να μεταβούμε στη λογική της επένδυσης η οποία:
- Εξασφαλίζει την αδιαμεσολάβητη συμμετοχή του πολίτη στην επιλογή των επενδύσεων.
- Προσφέρει προοπτική επιστροφής του πλούτου στην κοινωνία, που θα προέλθει από την επιτυχία της επένδυσης (διάχυση της ευημερίας μέσω διανομής μερισμάτων και κεφαλαιακών κερδών).
- Διαθέτει καλύτερα περιθώρια ελέγχου και
- Ενισχύει την επιχειρηματικότητα από τους πόρους της κοινωνίας.
Αυτή είναι η προσέγγιση της μετοχικής ιδέας! επένδυση αλλά και διάχυση της ευημερίας μέσα από τη δυναμική της αγοράς και όχι «αναδιανομή» μέσω αποφάσεων της κεντρικής γραφειοκρατίας.
Η διάχυση προϋποθέτει την ελευθερία της επιλογής, η οποία όμως συνοδεύεται αναπόφευκτα και με το αντίστοιχο ρίσκο. Η αγορά παίζει το ρόλο του εργαλείου αναδιανομής των ωφελειών μέσω του μηχανισμού διάχυσης του πλούτου που δημιουργείται από τις επιτυχείς επενδυτικές επιλογές και της αντίστοιχης βέβαια ζημιάς ως αποτέλεσμα μη επιτυχημένων επιλογών. Έτσι με τη βοήθεια της αγοράς, ταυτόχρονα με τη διάχυση του πλούτου επιτυγχάνεται και η διάχυση του ρίσκου.
Αυτή η προσέγγιση εισάγει νέα στοιχεία στη φιλοσοφία και τις αντιλήψεις τόσο των επιχειρηματιών όσο και των επενδυτών. Όχι μόνο αναδεικνύει την έννοια της προσωπικής ευθύνης στις επενδυτικές επιλογές αλλά προκαλεί και την ανάληψή της. Αυτός που δεν δέχεται ευθύνες (άνθρωπος, πολίτης, επενδυτής) είναι υπόδουλος στους άλλους. Άλλωστε δεν υπάρχει ελευθερία και αξιοπρέπεια χωρίς ευθύνη.
Από την πρόσφατη κρίση έχουμε μάθει ότι η μεγέθυνση δεν πρέπει να είναι στόχος – ειδικά όταν υλοποιείται με δανεικά - η ανάπτυξη όμως, είναι. Αλλά και αυτή από μόνη της δεν αρκεί. Απαιτείται και ο συνδετικός κρίκος, που μπορεί να συνδέσει τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων με την ευημερία της κοινωνίας – η μετοχική ιδέα !!!
#Επενδυτής λοιπόν …