Ένα κείμενο αρχών, θέσεων, προτάσεων και κυρίως ιδεών, από νεολαίους της Νέας Δημοκρατίας, ένα κείμενο – παρέμβαση στις εσωκομματικές εκλογές για την επόμενη μέρα, έστειλαν στη Voria.gr τα μέλη της «Ομάδας Πολυτεχνείου» της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στο «μανιφέστο» τους περιγράφουν πως θέλουν το νέο αρχηγό της ΝΔ.
Στο συγκεκριμένο κείμενο με τον τίτλο «Η δικιά μας νέα αρχή στην Κεντροδεξιά», οι νέοι εκφράζουν τους προβληματισμούς τους και δίνουν περιεχόμενο στη μάχη που γίνεται για τη διαμόρφωση ενός ισχυρού κεντροδεξιού πόλου, με βάση τη ΝΔ, ώστε αφενός το κόμμα να επανασυνδεθεί, μέσα από ουσιαστικές αλλαγές με την κοινωνία και τους νέους, αφετέρου η χώρα να αποκτήσει έναν σύγχρονο κεντροδεξιό πόλο, που θα έχει τις δικές του απαντήσεις (ιδεολογικές, θεωρητικές και πρακτικές) στο νέο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, στις νέες συνθήκες για την Ελλάδα.
Κυρίως όμως είναι ένα κείμενο προβληματισμού, πολιτικά ενεργών νέων πολιτών, που βλέπουν με το δικό τους μάτι το παρόν και το μέλλον της χώρας, της ΝΔ και ενός χώρου, που βαδίζει στη... συρρίκνωση. Είναι η φωνή των νέων, που τόσο επιζητούν πολλοί να ακούσουν. Αυτή τη φωνή αναπαράγει σήμερα η Voria.gr:
Το νέο
«Η σημερινή πολύπλευρη κρίση αποτελεί πρόσφορο έδαφος αμφισβήτησης των κείμενων πολιτικών συσχετισμών και προκαλεί μια έντονη τάση αμφισβήτησης του πολιτικού γίγνεσθαι. Αυτό ίσως είναι από τις λίγες θετικές συνέπειες της καθολικής (οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής) κρίσης που υφίσταται η Ελλάδα. Αναπόφευκτα θα οδηγηθούμε σε μια νέα πολιτική πραγματικότητα όπου θα απέχει σημαντικά από τη ρητορική, την πολιτική και τους πολιτικούς του σήμερα. Προσοχή όμως, το νέο δε φέρει συλλήβδην τι καλό και αυτό βαραίνει με μεγάλη ευθύνη. Ο σχηματισμός λοιπόν του νέου πολιτικού συστήματος ήδη έχει ξεκινήσει, αλλά ακόμα η οριστική του μορφή δεν έχει καθοριστεί. Αυτό που επιτάσσει η ελληνική κοινωνία είναι ένα ρηξικέλευθο μετασχηματισμό του υπάρχοντος συστήματος, με στοιχεία ειλικρίνειας, αυθεντικότητας, πρωτοτυπίας και με προσαρμοστικότητα στα ευρωπαϊκά και ελληνικά δεδομένα ως φυσική απόρροια συσσωρευμένης βιωματικής εμπειρίας. Έτσι, μόνο το νέο μπορεί να ενώσει, να εμπνεύσει και να επαναπατρίσει την Ελλάδα και τους Έλληνες. Με άλλα λόγια είναι ζητούμενο και απαραίτητο από την κοινωνία ένα θετικό σοκ ελληνικής νεωτερικότητας».
Ιδέες
«Ο κρίσιμος πολιτικός χώρος, που έχει την ηθική υποχρέωση να ορίσει τα νέα θεμέλια του συστήματος είναι ο χώρος της κεντροδεξιάς. Και αυτό γιατί φέρει τις απαραίτητες ελευθερίες για ανάπτυξη και δημιουργία. Η Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά δεν έχει εφαρμόσει τις ιδέες του φιλελευθερισμού, αντιθέτως έχει διαστρεβλώσει βάναυσα, ειδικά στα θέματα οικονομίας και ανάπτυξης, κάθε φιλελεύθερη λογική, είτε στραγγαλίζοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία (γραφειοκρατία, υπερφορολόγηση), είτε αφήνοντας το μεγάλο κεφάλαιο να αισχροκερδεί σε βάρος του κοινωνικού συνόλου (φοροδιαφυγή, διαφθορά). Παρά τις ρητορικές κορόνες πολλών, η Ελλάδα απαρνήθηκε το πιο πετυχημένο (λόγω καθολικής εφαρμογής στις προηγμένες χώρες) σύνολο ιδεών από το διαφωτισμό και μετά. Επομένως το κόμμα κι όχι τα κόμματα καθώς ο χώρος ειδικά αυτή την κρίσιμη συγκυρία πρέπει να εκφράζεται καθολικά και αταξικά χρειάζεται να αποκρυσταλλώσει τα πεπραγμένα ως σήμερα και να εκφράσει όλο το φάσμα από το κέντρο μέχρι τη δεξιά. Η ιδεολογική πλατφόρμα από την οποία πρέπει να αντλήσει ιδέες είναι του Ριζοσπαστικού κοινωνικού φιλελευθερισμού».
Οι ιδέες αυτές, σύμφωνα με τους νέους είναι:
-Μικρό και ευέλικτο κράτος, το οποίο θα διατηρεί το ρόλο του ρυθμιστή των αστικών ανισοτήτων.
-Συνοπτικό, αυστηρό και διαυγές νομοθετικό πλαίσιο, που θα προάγει την ελευθερία.
-Ελεύθερη αγορά με ισχυρή ιδιωτική πρωτοβουλία μαζί με ένα ανταγωνιστικό κράτος (κυρίως σε στρατηγικές δομές της χώρας).
-Αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος, αλλά και της κατά κεφαλήν παιδείας με εύρωστα Δημόσια Πανεπιστήμια, ενίσχυση της Έρευνας και συμπληρωματικά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια σε όλες τις βαθμίδες.
-Ακηδεμόνευτη Δικαιοσύνη, η οποία θα διασφαλίζει την απονομή δικαίου και την ισονομία.
«Αυτές τις βασικές αρχές για να αποκτήσει ξανά η Ελλάδα και οι Έλληνες κράτος, μπορεί να τις εφαρμόσει ένας πολιτικός φορέας της δεξιάς. Γιατί ένας τέτοιος θα τις πιστεύει αυτές τις αρχές, ο οποίος όμως χρειάζεται όχι απλά 'reboot' ή 'rebrand', αλλά 'restart' ή απλά στα ελληνικά απαιτείται ένας θεμελιώδης ισορροπημένος εκσυγχρονισμός.
Επεξηγηματικά με τον όρο θεμελιώδης ισορροπημένος εκσυγχρονισμός νοείται η ισότιμη προώθηση της οικονομικής λογικής της παραγωγικότητας, μαζί με την κοινωνική λογική της αλληλεγγύης, την πολιτιστική λογική της αυτοπραγμάτωσης και την πολιτική λογική της Δημοκρατίας, ώστε να αποτελεί η καθεμιά ασπίδα για τις άλλες».
Οργάνωση
«Ένα τέτοιο κόμμα για να επιτύχει πρέπει να έχει αντίστοιχες δομές και ανθρώπους. Η ίδια η ιδεολογία πρέπει να διέπει την κομματική οργάνωση και να επικοινωνείται προς την κοινωνία. Άρα ένα μικρό και ευέλικτο οργανωτικά σύνολο ανθρώπων, που μέσα από την τακτή ανανέωση και την αξιοκρατία θα εκπροσωπούν την κοινωνία και θα εξυπηρετούν τις ανάγκες της σε αντιπαραβολή με ογκωδέστατα και δύσμορφα κόμματα που στοχεύουν στην ποσότητα για να εξυπηρετήσουν την κομματοκρατία. Κατά αυτό τον τρόπο θα αποκλείονται οι επαγγελματίες πολιτικοί και θα προάγονται άνθρωποι που παράγουν πολιτική, πολιτισμό και επιστήμη. Που θα είναι απαλλαγμένοι από την καθαρά διαχειριστική έκφανση της πολιτικής, αλλά δε θα στερούνται διαχειριστικής τόλμης. Το ίδιο το κόμμα λοιπόν πρέπει να δημιουργεί συνθήκες για να δραστηριοποιούνται αυτοί οι άνθρωποι και να εξελίξουν το ίδιο κόμμα και τις ιδέες του αφουγκραζόμενοι την κοινωνία. Ίσως λοιπόν, θα ήταν ώριμο εκτός από την ανάδειξη των αρχηγών να δούμε και οι υποψήφιοι για τα ψηφοδέλτια των κομμάτων να αναδεικνύονται από την κοινωνία. Ακολούθως είναι αναγκαίο να αναπτύξει μηχανισμούς εντοπισμού των προβλημάτων της κοινωνίας (πριν ακόμα διογκωθούν) και συμμετοχής της στη λύση τους, ξεκινώντας έτσι τον ελληνικό νεωτερισμό».
Σημαντικά σημεία
«Η ιδεολογία ίσως δεν είναι αυτό που έλειπε, καθως παρόμοιες έχουν διατυπωθεί. Αυτό που έλειπε είναι οι άνθρωποι και η απόφαση για έναν Ελληνικό νεωτερισμό (εκσυγχρονισμό) μακριά από ιδεολογικούς δογματισμούς που καταξιώνουν την ανικανότητα. Ο χώρος της κεντροδεξιάς δεν έχει ανάγκη από ριζικό ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό, πρέπει όμως κάποια στιγμή να περάσει και στην εφαρμογή του οικονομικού – κοινωνικού μοντέλου, που περιγράφει το ιδεολογικό υπόβαθρο του ριζοσπαστικού κοινωνικού φιλελευθερισμού. Η σύγχρονη κεντροδεξιά φωνή οφείλει να μην επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος, να κάνει τα λόγια πράξη, να μην αυτοπροσδιορίζεται έναντι άλλων, να μην έχει φοβική προδιάθεση. Επιτέλους να αναδείξει πως τα ατομικά δικαιώματα, η αγάπη για τη δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος, το περιβάλλον, η οικολογία, η βιώσιμη ανάπτυξη και η αλληλεγγύη είναι έννοιες βαθιά ριζωμένες στο χώρο, ώστε να σταματήσουν να τις καπηλεύονται άλλοι ψευδώς».
Νέος αρχηγός
«Η μορφή καθ' εαυτή του προσώπου όντως διαδραματίζει ένα ρόλο, αλλά από μόνη της δε φέρνει ριζικές αλλαγές. Ο ελληνικός νεωτερισμός δεν μπορεί να έχει στοιχεία μεσσιανισμού ή πατερναλισμού. Νέος αρχηγός, με νέα ηγετική ομάδα, με νέα κομματική δομή και επιτέλους εύστοχη επικοινωνία των ιδεών και των προτάσεων. Νέος όμως όχι μόνο ηλικιακά, αλλά κυρίως με φρέσκες ιδέες, εικόνες και παραστάσεις από σύγχρονους κομματικούς οργανισμούς, με μόρφωση, εμπειρία της ελληνικής, αλλά και της ευρωπαϊκής κοινωνίας (κι ας μην ήταν ο καλύτερος αφισοκολλητής, δεν πειράζει και το λένε αυτό νέοι που έχουν κολλήσει πολλές γαλάζιες αφίσες).
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται σε πιθανό νέο αρχηγό της κεντροδεξιάς;
-Ένα πρόσωπο με ικανοποιητικές σπουδές που θα πιστοποιούν ένα ικανό μορφωτικό επίπεδο, που έχει μια επιτυχημένη πορεία στην καριέρα του (πολιτική και μη) και άρα θα μπορεί να δώσει προοπτική νίκης και να τονώσει την αυτοπεποίθηση της παράταξης.
-Ένα πρόσωπο, που δε θα έχει αγκυλώσεις με πληγές του παρελθόντος, δε θα ελέγχεται από συγκεκριμένη φατρία, αλλά θα συνομιλεί με όλες τις πτέρυγες της δεξιάς πολυκατοικίας και δε θα έχει εμπλακεί το όνομά του σε καμιά έστω υποψία διαφθοράς ή παράνομου πλουτισμού.
-Ένα πρόσωπο, που θα μπορεί να συνομιλήσει με τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες και στο οποίο οι πολίτες θα μπορούν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους και δε θα υιοθετεί 'ελιτιστικές' λογικές».
-Ένα πρόσωπο, το οποίο δε θα υιοθετεί ακραίες απόψεις, δε θα προκαλεί την κοινή γνώμη, θα μπορεί να συνομιλεί με τις άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες γιατί οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν συναίνεση και συνεννόηση.
-Ένα πρόσωπο με επικοινωνιακά προτερήματα, χωρίς υπερ-έκθεση στον τηλεοπτικό φακό και χωρίς να ταυτίζεται στη συνείδηση του αδύναμου ως κατεστημένο, τζάκι ή εντολοδόχος συμφερόντων.
-Και τέλος ένα πρόσωπο που θα έχει γύρω του μια ομάδα νέων, μη στενά πολιτικών προσώπων, ελκυστικών προσωπικοτήτων και διατεθειμένων να σχεδιάσουν στρατηγικά τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την παράταξη σε βάθος πενταετίας τουλάχιστον, προσώπων που θα ερεθίσουν σε πρώτη φάση την περιέργεια του πολίτη να ακούσει τι έχουν να του πουν και όχι να αλλάζει απηυδισμένος κανάλι όταν τους πετυχαίνει στα τηλεοπτικά πάνελ».
Πρωτοβουλία νέων
«Αυτές τις μέρες είναι σημαντικό να μην ξεχάσουμε να κάνουμε την κουβέντα των αρχών και αξιών και να μην επιδοθούμε σε μεμονωμένες συζητήσεις εκτόνωσης και μηδενισμού, ούτε σε προσωπολαγνίες. Να γίνει ένας ανοιχτός διάλογος επί των θεμελίων που θα είναι προς το συμφέρον όλων, καθώς μια υγειής κεντροδεξιά θα ωθήσει προς την υγεία και τους υπόλοιπους. Αυτό το κείμενο σ' αυτό στοχεύει, στο να ανοίξει ο διάλογος και να ενωθούν φωνές που μαζί θα αποτελέσουν μοχλό πίεσης σε όποιους κι αν ηγηθούν, πάνω σε κοινές αξίες και ιδέες. Έτσι σας καλούμε να συνδιαμορφώσετε αυτό το κείμενο και να συνυπογράψετε αυτή την πρωτοβουλία. Οι διαφορές άλλωστε μόνο κακό προσφέρουν αν δεν οδηγούν στη σύνθεση. Είμαστε μια ομάδα νέων που μέσα από την προσωπική μας ενασχόληση με τα κοινά μάθαμε πως όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά και πως ήρθε η ώρα να βάλουμε τις ιδέες στο προσκήνιο, πράγμα που επιμελώς μέχρι τώρα έχει ξεχαστεί καθώς εξυπηρετεί τους λαοπλάνους.
Χρειαζόμαστε ηγέτη είναι σίγουρο, αλλά για αν τον βρούμε να μην ξεχνάμε τον Καζαντζάκη: 'Ο Λαός δε σώζεται, σώζει...'».