Υποστηρικτής και έμπιστος άνθρωπος του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ καθώς και οπαδός του συντηρητικού δεξιού πολιτικού κινήματος «Κίνημα του Τσαγιού» (Tea Party), ο 54χρονος διευθυντής της CIA, Μάικ Πομπέο, ανακοινώθηκε από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ως ο επόμενος υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά την απομάκρυνση του Ρεξ Τίλερσον.
Μάλιστα, σύμφωνα με την εφημερίδα Washington Post, o Πομπέο πρωτοστάστησε στις επιθέσεις κατά της υποψηφίας προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος, Χίλαρι Κλίντον, στην προεκλογική εκστρατεία του 2016, ενώ επίσης τον χαρακτηρίζει «γεράκι», δηλαδή σκληρό, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Ενδεικτικά, έχει εκφραστεί επανειλημμένα υπέρ της ανάκλησης της πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν, ενώ έχει χαρακτηρίσει «ευπρόσδεκτη εξέλιξη» το ενδεχόμενο μίας αλλαγής καθεστώτος στη Βόρεια Κορέα.
Σε ό,τι αφορά το βιογραφικό του, ο Πομπέο έχει αποφοιτήσει από τη στρατιωτική ακαδημία West Point και τη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, έχει εκπροσωπήσει την πολιτεια του Κάνσας στη Βουλή των Αντιπροσώπων από το 2011 μέχρι και τις αρχές του 2017, όταν και μετακόμισε στο «τιμόνι» της CIA. Επιπλέον, η Washington Post τον περιγράφει ως τον άνθρωπο με τη μεγαλύτερη πίστη στον Τραμπ από όλα τα στελέχη της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Αντίθετα με τον Τίλερσον, ο οποιός δεν είχε προηγούμενη κυβερνητική εμπειρία πριν αναλάβει τα ηνία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και αντιμετωπιζόταν ως «outsider» από αρκετούς υφισταμένους του, ο Πομπέο έχει στην πλάτη του κάποια χρόνια πολιτικής εμπειρίας, γνωρίζοντας σε σημαντικό βαθμό τις δυναμικές του Κογκρέσου και γενικότερα της ομοσπονδιακής γραφειοκρατίας.
Παράλληλα, το πολιτικό προφίλ του διευθυντή της CIA είναι έντονα συντηρητικό, με έναν κυβερνητικό αξιωματούχο που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, να τον χαρακτηρίζει τον πιο «πολιτικό» επικεφαλής της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών «που θυμάται».
«Καταδυόταν σε ζητήματα πολιτικής με έναν τρόπο που εκνεύριζε πολλούς επαγγελματίες της υπηρεσίας του», σημείωσε ο αξιωματούχος, επισημαίνοντας ότι υπήρχε έντονος ο φόβος στην υπηρεσία, ότι πολλές φορές μετέφερε στον Τραμπ ό,τι θα ήθελε να ακούσει και όχι τα πραγματικά συμπεράσματα των ερευνών της CIA.