Skip to main content

Εμφύλιος στον ΣΥΡΙΖΑ: Τα πολλά μέτωπα του Αλέξη Τσίπρα

Ο πολιτικός που θα βαρούσε νταούλια και θα χόρευαν οι παγκόσμιες αγορές, δεν μπορεί να βάλει σε τάξη ούτε την κα. Κωνσταντοπούλου.

Η αλήθεια είναι πως δεν αποτελεί σύνηθες φαινόμενο για έναν πρωθυπουργό, να έχει πληθώρα ανοικτών θεμάτων, όλων ουσιωδών, με δυσκολία επιλογής του πλέον σημαντικού, αλλά και πλέον επείγοντος.

Βεβαίως, η σημερινή ημέρα αποτελεί πρόκριμα για την περαιτέρω συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ ως είχε, όπου η αύξηση του αριθμού των διαφωνούντων βουλευτών θα επιφέρει άμεσες πολιτικές εξελίξεις, ενώ τυχούσα μείωσή τους θα δώσει αναβολή κάποιων μηνών ίσως. Αυτή δε η κατάσταση δημιουργήθηκε λόγω της αδυναμίας επιβολής του κ. Τσίπρα στους συντρόφους του.

Καταδεικνύεται εξ αυτού, ότι η εμφανιζόμενη προεκλογικώς εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου κομματικού μηχανισμού, οφειλόταν στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας εφήρμοζε την πολιτική που καθόριζε ο κ. Λαφαζάνης και η Αριστερή Πλατφόρμα. Εξ αυτού του λόγου άλλωστε, υπάρχουν πολλοί -μεταξύ των οποίων κι εγώ- που υποστηρίζουν ότι τοποθέτησαν τον κ. Τσίπρα πρόεδρο του κόμματος, λόγω του νεαρού της ηλικίας του -εξ αντικειμένου άφθαρτου- και του επικοινωνιακού χαρίσματος που έχει. Στην ουσία όμως, αποτελούσε τον εκτελεστή αποφάσεων που άλλοι έπαιρναν.

Μόλις ήρθε η ώρα να μετεξελιχθεί από πρόεδρος κόμματος σε ηγέτη, φάνηκε η αδυναμία του να το πράξει. Και αυτό δεν φάνηκε τώρα, αλλά από όλες τις υπαναχωρήσεις που συνέβησαν κατά το πεντάμηνο της ανεπιτυχούς διαπραγματεύσεως. Πάρα πολλές φορές μας διαβεβαίωνε ότι μένουν κάποιες λεπτομέρειες για την επίτευξη συμφωνίας, αλλά μόλις ενημέρωνε στην Αθήνα την Αριστερή Πλατφόρμα, ακολουθούσε τις δικές της οδηγίες και η υπογραφή της συμφωνίας ματαιωνόταν.

Να θυμίσω δε, ότι και κατά την σύσκεψη των αρχηγών κομμάτων στο προεδρικό Μέγαρο, διέκοψε για λίγο, καλώντας τον κ. Λαφαζάνη να προσέλθει για να πάρει και την δική του έγκριση. Βεβαίως, δεν πρέπει να λησμονηθεί, ότι στο κατ’ εξοχήν σημαντικότερο υπουργείο των ημερών, αυτό της Ανάπτυξης, τοποθετήθηκε ο κ. Λαφαζάνης, μέγας εχθρός της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και εραστής του σοβιετικού κράτους.

Δεν είναι τυχαίο ότι ουδέν μέτρο ελήφθη κατά το πεντάμηνο της υπουργίας του κ. Λαφαζάνη, που να ευνοεί την ανάπτυξη. Και είναι φυσικό αυτό. Ο κ. Λαφαζάνης έφτιαξε πολιτική καριέρα και δεν χρειάστηκε να ασκήσει κάποιο βιοποριστικό επάγγελμα για να ζήσει την οικογένειά του, επαγγελλόμενος το κομματικό στέλεχος στην υπηρεσία του μαρξισμού. Πώς μπορεί ένας μαρξιστής να ευνοήσει την ιδιωτική πρωτοβουλία, όταν ο στόχος είναι η καταστροφή του αστικού κράτους ώστε πάνω στα ερείπιά του να θεμελιωθεί το σοβιετικό; (αυτά διδάσκουν στις ΚΟΒες).

Ο κ. Τσίπρας επομένως έχει απλώς το πλεονέκτημα ως πρωθυπουργός να προσελκύσει την πλειονότητα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχασε την βάση του. Και εννοώ το 4% περίπου, το οποίο ήταν η πραγματική δύναμη του κόμματος. Σε περίπτωση επομένως προκήρυξης εκλογών, εξ ανάγκης θα μετατοπιστεί προς την σοσιαλδημοκρατία, για να διατηρήσει τους «φιλοξενούμενους» ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που εκεί, θα βρει μπροστά του παλιά δοκιμασμένα στελέχη του παλαιοκομματισμού και τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, αν δεν αποφασίσει να συμπεριφερθεί ως ηγέτης. Αν έχει τις δυνάμεις, θα επικρατήσει, Αν όχι, θα προστεθεί στην λίστα των αρχηγών κομμάτων, που στα δύσκολα παρουσιάστηκαν «λίγοι» να σηκώσουν το βάρος.

Και κοντά σ’ αυτά, θα έχει σε λίγο να αντιμετωπίσει τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία τώρα καιροφυλακτούν, επειδή έχουν συμφέρον να υλοποιήσει την συμφωνία ο ΣΥΡΙΖΑ, ή κάποια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με τον κ. Τσίπρα όμως επικεφαλής. Κανείς δεν μπορεί να απορρίψει την πιθανότητα, να αναλάβει άλλος πρωθυπουργός, και ο κ. Τσίπρας να κάνει αντιπολίτευση στα μέτρα που ο ίδιος ψήφισε.

Ανοικτό μέτωπο όμως έχει και με τους δανειστές. Επί πέντε χρόνια τους «δουλεύουμε» ψηφίζοντας απλώς μεταρρυθμιστικά μέτρα, τα οποία δεν εφαρμόζουμε. Είναι άραγε τόσο «κουτόφραγκοι» ώστε να το ανεχθούν και άλλο; Το πιθανότερο είναι να μας δίνουν τα χρήματα με το σταγονόμετρο, και με προϋπόθεση σταδιακής εφαρμογής των ψηφισθέντων.

Ασφαλώς, και εύχομαι να επιτύχει ο κ. Τσίπρας, επειδή δεν υπάρχουν άλλα χρονικά περιθώρια προσαρμογής. Φοβούμαι όμως, πως δεν θα αντέξει τον πολυμέτωπο αγώνα, του οποίου το ισχυρότερο μέτωπο, εκτός των ανωτέρω, είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Ο πολιτικός που θα βαρούσε νταούλια και θα χόρευαν οι παγκόσμιες αγορές, δεν μπορεί να βάλει σε τάξη ούτε την κα. Κωνσταντοπούλου.

Είναι δυνατόν να μη καταδυναστεύεται από την αδυναμία του;

Ο Μακεδών