Εκτός από τις δηλώσεις δεν δείχνει να αλλάζει κάτι στα ελληνοσκοπιανά. Αναφέρομαι βεβαίως στο φλέγον ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, λόγω του ότι όλες οι άλλες κοινές δραστηριότητες με τους Σκοπιανούς βαδίζουν με τον ίδιο ρυθμό όπως και προηγουμένως, ιδίως όσον αφορά τα διασυνοριακά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε.
Στο ζήτημα όμως της ονομασίας, η 20ετής εμπειρία του Ντιμιτρόφ, ΥΠΕΞ των Σκοπίων, στις περίπλοκες διπλωματικές εκφράσεις, του επιτρέπει να προβαίνει σε δηλώσεις που μπορούν να ερμηνευθούν από τον καθένα κατά την αντίληψή του. Η μόνη σαφής αναφορά του, ότι τα μνημεία του Γκρούεφσκι θα απομακρυνθούν, έμεινε κενού περιεχομένου.
Μάλιστα δε, ερμηνεύθηκε ως εμπαιγμός η δικαιολογία του ότι δεν έγινε καμιά προσπάθεια, εδώ και μήνες, να απομακρυνθεί έστω και ένα από τα κατασκευάσματα του Γκρούεφσκι, ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Κύκλοι του ελληνικού ΥΠΕΞ απάντησαν ότι αν αυτό είναι το πρόβλημα, να αναλάβουμε εμείς το κόστος. Και δεν υπήρξε απάντηση.
Εχθές, στη συνέντευξή του, εκφράστηκε με τρόπο διφορούμενο και θα έλεγα αποπροσανατολιστικό. Είπε ότι «Προκειμένου να λύσουμε το ζήτημα της ονομασίας είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε ένα θετικό πλαίσιο και να βγούμε απ' αυτά τα αυλάκια της Ιστορίας, καθώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Ιστορία μας».
Τι καταλάβατε; Θα βγούμε από τα αυλάκια της ιστορίας, αλλά δεν θα την αλλάξουμε. Το σημαντικότερο δεν είναι πώς γίνεται να βγούμε από τα αυλάκια αλλά να μη αλλάξει καθόλου η ιστορία. Είναι ότι οι Σκοπιανοί, και δια του νυν ΥΠΕΞ, που θέλει να φανεί διαλλακτικός, δεν πρόκειται να δεχθούν ότι πατούν σε αυλάκια ξένης ιστορίας. Μάλιστα δε, βρίσκονται σε τόση σύγχυση και οι ίδιοι, ώστε προ ημερών υπέγραψαν Συμφωνία με τους Βουλγάρους, ότι έχουν κοινή… σλαβική ιστορία, γεγονός που ξεσήκωσε την σκοπιανή αντιπολίτευση.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, εμπεριέχεται σε πολλές φράσεις του. Φερ’ ειπείν, ο Ν. Ντιμιτρόφ μίλησε και για τη θετική, όπως τόνισε, συνάντηση που είχε με τον Ν. Κοτζιά, σημειώνοντας πως «αναγνωρίσαμε ότι υπάρχει το ζήτημα της ονομασίας που χωρίζει τις δυο χώρες». Ο Ν. Κοτζιάς στις χθεσινές δηλώσεις του δεν ήταν αποκαλυπτικός, ώστε δεν γνωρίζουμε αν αυτό ήταν μόνο το θέμα της συζήτησης. Και τούτο διότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ σε προηγούμενες δηλώσεις του, έκανε λόγο και για αλλαγή της εθνικότητας και γλώσσας που οι Σλάβοι των Σκοπίων παριστάνουν ότι είναι μακεδονικές.
Είναι φανερό ότι οι Σκοπιανοί δεν θέλουν να πουν κάτι που θα τους δημιουργήσει πρόβλημα στις μετά 10ήμερο αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεν νομίζω όμως ότι θα αλλάξουν στάση και μετά, επειδή αφενός στηρίζονται στον Σόρος, αφετέρου πιστεύουν ότι η ανάγκη του ΝΑΤΟ να τους εντάξει στην Συμμαχία είναι τόσο μεγάλη, ώστε θα ασκήσει αφόρητες πιέσεις στην Αθήνα, για να υποχωρήσει αυτή.
Η πίστη τους ότι η παρέμβαση των ΗΠΑ θα είναι καθοριστική, φαίνεται και από τα δημοσιεύματα του σκοπιανού Τύπου, αμέσως με την δημοσιοποίηση της πρόσκλησης προς τον Α. Τσίπρα να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον. Έγραψαν, ότι ένα από τα θέματα που θα θέσει ο Έλληνας πρωθυπουργός στον Τραμπ, είναι ακριβώς να μη ασκηθούν πιέσεις στην Ελλάδα.
Είναι πάντως γεγονός, ότι ο Ντιμιτρόφ, σε όλες τις συνεντεύξεις επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια, λες και έχει βάλλει κασέτα. Είπε προ ημερών στην FAZ: «Δεν χρειαζόμαστε εκατοντάδες μνημεία για να νιώσουμε περήφανοι σαν Μακεδόνες. Θέλουμε να ξεπεράσουμε τον κενό εθνικισμό, που στηρίζεται μόνο την ανέγερση μνημείων ή στην ονομασία δρόμων, σταδίων και αεροδρομίων ως Μέγας Αλέξανδρος», λέει ο Ντιμιτρόφ. Όμως, δεν θέλησε να απαντήσει στην ερώτηση της FAZ εάν η νέα κυβέρνηση της χώρας προτίθεται να αποσύρει το όνομα "Μ. Αλέξανδρος" από το αεροδρόμιο Σκοπίων, όπως ζητά η Αθήνα.
[Λέγεται στα Σκόπια, ότι δεν αποκλείεται να γίνει ένα τέτοιο βήμα μετά τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου και ενδεχομένως να μετονομαστεί το αεροδρόμιο σε "Μητέρα Τερέζα", η οποία γεννήθηκε στα Σκόπια].
Προσέξτε, πόσο πιο σαφής ήταν, σχετικά με τα… αυλάκια της ιστορίας: «Εμείς οι Μακεδόνες δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και αποφασίσαμε ποιοι είμαστε. Είμαστε Μακεδόνες ως συνέπεια μιας ιστορικής διαδικασίας, η οποία δεν είναι διαπραγματεύσιμη». Τότε τι διαπραγματευόμαστε;