Το περασμένο έτος, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αντιπροσώπευσαν το 90% της νέας ενέργειας που προστέθηκε στα ηλεκτρικά δίκτυα της Ευρώπης.
Συνολικά προστέθηκαν 24,5 γιγαβάτ νέων ενεργειακών πηγών και τα 21,1 προήλθαν από ηλιακή, αιολική και υδροηλεκτρική ενέργεια, καθώς και βιομάζα. Σύμφωνα με την WindEurope, την Ευρωπαϊκή Ένωση Αιολικής Ενέργειας, πρόκειται για την πρώτη φορά που η δυναμικότητα της αιολικής ενέργειας ξεπέρασε αυτή του άνθρακα, καθιστώντας την τη δεύτερη μεγαλύτερη μορφή ισχύος στην Ευρώπη, πίσω από το φυσικό αέριο.
Χάρις σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία και η Λιθουανία, οι οποίες αύξησαν την αιολική δυναμικότητά τους το 2016, οι αιολικές μονάδες αντιπροσώπευσαν περισσότερο από το 50% της ανανεώσιμης δυναμικότητας. Αυτές οι αυξήσεις περιλαμβάνουν μεγάλα υπεράκτια έργα όπως το αιολικό πάρκο Gemini στα ανοικτά των ολλανδικών ακτών, το Gode Wind 1 και 2 της Γερμανίας με ισχύ 582 μεγαβάτ και το Westermeerwind των 144 μεγαβάτ, επίσης στην Ολλανδία.
Αυτοί οι αριθμοί μπορεί να φαίνονται εντυπωσιακοί, αλλά εξακολουθούν να είναι πολύ χαμηλότεροι σε σχέση με τη συνολική ισχύ της ηπείρου, στα 918,8 γιγαβάτ. Ωστόσο, παραμένει ένα σημαντικό επίτευγμα, ιδίως σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, όπου μόνο το 63% της νέας ενεργειακής δυναμικότητας προήλθε από ανανεώσιμες πηγές το ίδιο διάστημα.
Αν και ο άνθρακας εξακολουθεί να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ευρωπαϊκής ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας, η συνεχιζόμενη προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η συντονισμένη προσπάθεια για την επίτευξη των κοινοτικών στόχων του 2020 για την κλιματική αλλαγή δίνουν ελπίδα ότι το χάσμα τελικά θα κλείσει. Για το λόγο αυτό, οι ειδικοί εκφράζουν την ανησυχία τους για την κατεύθυνση της ανανεώσιμης ενέργειας μετά το 2020, επικαλούμενες χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ισπανία, οι οποίες υποστήριζαν την αιολική ενέργεια στις αρχές της δεκαετίας του 2000 αλλά τώρα αντιπροσωπεύουν μόνο ένα κλάσμα των νέων εγκαταστάσεων .