Skip to main content

Δημήτρης Βαρτζόπουλος: Μήπως γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές;

Άρθρο στη Voria.gr του Δημήτρη Βαρτζόπουλου, πρώην γενικού γραμματέα Συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην προέδρου της ΝΔ Θεσσαλονίκης.

Του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*

Ποιoς θα το πίστευε! Μόλις ένα χρόνο και κάτι από τις τελευταίες εθνικές εκλογές η κυβέρνηση δια των αρμοδιοτέρων χειλέων, αυτών του Πρωθυπουργού, όχι απλώς θέτει θέμα προώρων εκλογών, αλλά το θέτει και με την ιδία ακριβώς αιτιολογία, όπως και πέρισυ.

Τότε ήμασταν, ας θυμηθούμε, στην "μεταβαρουφάκειον" , "μεταδιαπραγματευτική " εποχή, όπου το "όχι" του δημοψηφίσματος εβαπτίσθη "ναι " και επιπλέον εζητήθη η έγκριση του λαού , αλλά και η ενίσχυση της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να υπογράψει ένα, όσο το δυνατόν πιό ευνοϊκό, μνημόνιο της Αριστεράς. Ως γνωστόν, πέραν όλων αυτών, οι εκλογές χρησίμευσαν και για την αποβολή των Λαφαζάνη - Κωνσταντοπούλου εις το πυρ το εξώτερον.

Εκκωφαντικές οι ομοιότητες, εκ πρώτης όψεως, με τα σήμερον τεκταινόμενα και υπονοούμενα: η Κυβέρνηση πρέπει,  να συνομολογήσει μία σειρά μέτρων για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του 3ου  μνημονίου, τα οποία προφανώς αποδεικνύονται πιό ζόρικα, απ' ότι ανεμένετο, και ο κ Τσίπρας απειλεί, ότι θα ζητήσει λαϊκή ενίσχυση στον διαπραγματευτικό  του αγώνα.

Αλλά μόνον εκ πρώτης όψεως η ομοιότης. Μία προσεκτικότερη θεώρηση αποκαλύπτει ουσιώδεις διαφορές:

Τότε ζητούσε έγκριση για να υπογράψει. Τώρα για να διαφωνήσει.

Τότε υπήρχε κίνδυνος αποτρόπαιος, η πιθανή έξοδος από το ευρώ. Τώρα είναι ένα αφήγημα δελεαστικό, η ρύθμιση του χρέους, μεσομακροπρόθεσμη  ως λέγεται, η συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και εν τέλει η έξοδος στις αγορές, εντός του 2017 μάλιστα.

Τότε η πιθανότης επιτυχίας  ήταν μεγάλη. Τώρα όποιος πιστεύει στην επιτυχή έκβαση της προσπάθειας εκδόσεως ομολόγων αντιμετωπισήμου επιτοκίου από μία Κυβέρνηση σαν την δική μας , όχι μόνον εντός του 2017 αλλά εις τον αιώνα τον άπαντα, είτε είναι άσχετος , είτε προπαγανδιστής. Ακόμη και εάν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση με την αποδοχή των όποιων απαιτήσεων των δανειστών , μακροπρόθεσμος ρύθμιση του χρέους δεν πρόκειται , επ´ ουδενί, να γίνει προ των γερμανικών εκλογών. Τα βραχυ- και μεσοπρόθεσμα μέτρα εξυπηρετούν στοιχειωδώς μόνον μεχρι το 2020 , άρα είναι αδιάφορα για τους επιδόξους επενδυτές δεκαετών ομολόγων. Ακόμη και η ένταξη στο πρόγραμμα του  Ντράγκι δεν είναι επαρκής για αυτούς. Εκείνο το οποίο τω όντι απαιτείται , είναι η ουσιαστική μακροχρόνια επιμήκυνση της ωριμάνσεως του χρέους και μία ριζοσπαστική φιλελευθεροποίηση της ελληνικής αγοράς. Άρα, όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν: Έξοδος στις αγορές με ΣΥΡΙΖΑ ; Απλώς γιόκ.

Και η κυριωτέρα διαφορά: τότε ήταν βέβαιο, ότι θα κέρδιζε τις εκλογές. Τώρα είναι βέβαιο, ότι θα τις χάσει.

Τι επιδιώκει λοιπόν ο Πρωθυπουργός απειλώντας με προσφυγή στις κάλπες; ποιούς απειλεί; θα την  κάνει εντέλει;

Κατ´αρχήν η άποψη, ότι μία κυβέρνηση της Αριστεράς είναι δυνατόν, να αποφασίσει ηρωϊκή έξοδο, επειδή δεν μπορεί, να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, είτε επειδή θα συντριβεί , εάν παραμείνει περισσότερο , είτε δι ´ οιουσδήποτε άλλους λόγους, είναι απολύτως ανιστόρητος. Η Αριστερά δεν εγκαταλείπει την εξουσία ποτέ. Εκδιώκεται.

Η άποψη, ότι ο κ Τσίπρας απειλεί με τις εκλογές τους εταίρους, διότι αυτές θα διακόψουν την υλοποίηση του προγράμματος και θα προκαλέσουν αστάθεια στην περιοχή είναι κωμική . Είναι σαν να απειλεί κανείς/ καμμία την/ τον σύντροφο, που προκλητικώς τον/ την απατά, ότι θα την/ τον εγκαταλείψει. Εδώ γελάνε.Μα άλλο, που δεν ήθελε!
Αυτό σημαίνει, ότι θα γίνουν σύντομα και σίγουρα εκλογές; Εξαρτάται.

Μέχρι προ ημερών δεν υπήρχαν πιεστικές ενδείξεις για ανένδοτες απαιτήσεις των δανειστών επί ζητημάτων, που εκ των πραγμάτων είναι "ιερά" για την Αριστερά: οι συζητήσεις για τα εργασιακά κυλούσαν σε βαρετή ρουτίνα με " βέλτιστες ευρωπαϊκες πρακτικές" κοκ, για την πώληση της μικρής ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ κουβέντα, συζητήσεις για μείωση των δημοσίων δαπανών ίσα ίσα για να γίνονται,  οι συνήθεις κορώνες του ΔΝΤ για μεγαλύτερη φορολογία ( μείωση ορίων αφορολογήτου κλπ), μία από τα ίδια δηλαδή. Εάν τώρα αίφνης υπάρξει πραγματική απαίτηση για αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου ( διάλυση των συνδικάτων όπως τα ξέραμε δηλαδή) και ανακύψει και άμεση κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις κύριες συντάξεις ( ουσιαστική μείωση δηλαδή)  τα πράγματα αλλάζουν. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από την  βιαιότητα των νέων απαιτήσεων των δανειστών και τις αντοχές της Κοινοβουλευτικής Ομάδος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Τσίπρας απειλεί με εκλογές τους δικούς του βουλευτάς και μόνον.

Η λίστα μέχρι τον Μάρτιο, η βεβαιότητα της ήττας και του υποδιπλασιασμού τους αμβλύνουν τις αντιρρήσεις,  αυξάνουν τις αντοχές τους. Μέχρις ορίου βέβαια, που προσδιορίζεται απολύτως από τις αποφάσεις των εταίρων.

Το ζύγισμα αυτό προσωπικώς το περίμενα σε 4-5 μήνες. Θα γίνει τώρα; Ίδωμεν

*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.