του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Κατ´ αρχήν πρέπει, να ομολογήσουμε, ότι ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Το "ηθικό" ή όχι μιας πράξεως ορίζεται δια της συγκρίσεως με συγκεκριμμένα αξιακά συστήματα. Εν προκειμένω στις κατά το μάλλον ή ήττον δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες το επικρατούν πλαίσιο αξιών είναι αυτό, που εν πολλοίς προέκυψε κατά την Αναγέννηση από τον συγκερασμό του ελληνικού στωϊκισμού με την χριστιανική ηθική. Το πλαίσιο αυτό σε πολλά και σημαντικά σημεία είναι απόλυτα ξένο προς τον "μαρξισμό- λενινισμό".
Παραδείγματος χάριν:
Α .Στις 16 Απριλίου 1917 ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνωφ, γνωστός με το επαναστατικό του ψευδώνυμο ως Λένιν, έφθασε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αγίας Πετρούπολης από την Ελβετία, όπου επί εικοσαετία διέμενε, αφ´ ου είχε διασχίσει όλη την Γερμανία σε ειδικά σφραγισμένο τραίνο με την προφανή συνεργασία της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, η οποία φυσικά ήταν σε ένοπλο ρήξη (Ά Παγκόσμιος Πόλεμος) με την πατρίδα του Ρωσία. Εν ολίγοις: ο Λένιν συνεργάσθηκε με τον εχθρό για να επιτύχει τους σκοπούς του.
Β.Στις 23 Αυγούστου 1939 στην Μόσχα ο Υπουργός Εξωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ και ο ομόλογός του της ΕΣΣΔ Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μόλοτοφ υπέγραψαν σύμφωνο μη επίθεσης, που αμέσως επικύρωσε το Ανώτατο Σοβιέτ (ο Β. Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε με την εισβολή στην Πολωνία μία εβδομάδα αργότερα, την 1. Σεπτεμβρίου 1939). Εν ολίγοις: Ο Στάλιν ήταν απόλυτα έτοιμος, να τα βρεί με τον Χίτλερ, προκειμένου να έχει το κεφάλι του ήσυχο για να καθαρίσει την μπουγάδα στο εσωτερικό.
Το ηθικό δίδαγμα αυτών των παραδειγμάτων είναι απλό: ο,τιδήποτε εξυπηρετεί την εξέλιξη του μαρξιστικού "Prozess" είναι επιτρεπτό.
Φυσικά δεν έχει έννοια , να συγκρίνουμε τον Αλέξη με τους Βλαντιμίρ Ίλιτς και Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς. Το ηθικό όμως πλαίσιο κινήσεως της μαρξιστικής Αριστεράς, απανταχού Γής και διαμέσου των εποχών, είναι εκείνο και μόνο εκείνο, που επιτρέπει την κατανόηση και ορθή εκτίμηση της πραγματικά ανεπανάληπτης δήλωσης του Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Βούτση περί της υποστηρίξεως της ελληνικής Αριστεράς από τους ξένους, επειδή αυτή έκανε τις μεταρυθμίσεις, που δεν τολμούσε, να κάνει ο αστικός Συνασπισμός.
Φυσικά και έχει δίκαιο ο Αντώνης Σαμαράς, όταν λέει, ότι στην πραγματικότητα τους βρίζουν και αυτοί νομίζουν, ότι βρέχει. Το βαθύτερο όμως νόημα της δήλωσης είναι πράγματι απόλυτα ειλικρινές και αποκαλυπτικό: είναι διατεθειμένοι, να κάνουν τα πάντα, προκειμένου να υπηρετήσουν τον δικό τους κόσμο.
Πράγματι πχ, η υποθήκευση και εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας από ξένη Διοίκηση, η απλή πώληση μονάδων της ΔΕΗ χωρίς μεταφορά στους νέους ιδιοκτήτες και του αντιστοιχούντος χρέους της, η ουσιαστική απαξίωσή της δηλαδή, η αποδοχή της απόλυτης διοικητικής αυθαιρεσίας έναντι οιασδήποτε κοινοβουλευτικής αξιολόγησης των υπηρεσιών διαχείρισης των δημοσίων εσόδων, η απόλυτος αυθαιρεσία της ΑΑΔΕ δηλαδή, είναι ενέργειες, που δεν ήταν - ούτε και είναι- δυνατές στα πλαίσια μιάς αξιοπρεπούς αστικής διακυβέρνησης.
Όλα αυτά τα έκανε η ελληνική Αριστερά χωρίς να ιδρώσει το αυτάκι της, ούτε στο ελάχιστο. Όχι γιατί δεν ήξερε τι έκανε. Αλλά επειδή ξέρει πολύ καλά τι θέλει.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην πρόεδρος της ΝΔ Θεσσαλονίκης