του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Η φύση των πραγμάτων αποκαλύπτεται πάντοτε, δυστυχώς για όλους συνήθως πιό αργά, παρά πιό γρήγορα. Αποκαλύπτεται όμως. Μπορεί η ανάγκη της στιγμής, να την καλύπτει για κάποιο χρόνο, εσκεμμένως ή ατυχώς, αλλά η ισχύς των νόμων, που την διέπουν, είναι αδήριτος και ασύλληπτος. Έρχονται σίγουρα στιγμές, όπου αυτοί γίνονται αντιληπτοί, αργά ή γρήγορα.
Το τελευταίο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μιά από αυτές. Απέδειξε την ιστορική αποτυχία της προσπάθειας του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η ενεργός συμμετοχή ιδρυτικών και εμβληματικών μορφών του ανδρεϊκού, αρχαϊκού ΠΑΣΟΚ συμβολίζει το τέλος της εποχής του και την ματαιότητα πλέον της υπάρξεώς του. Σημειώνω τρεις μόνον από τις πολλές: Ο Στέφανος Τζουμάκας, πρώην Υπουργός, ιδρυτικό μέλος και επί σειρά ετών πρόεδρος της ΠΑΣΠ και της ΕΦΕΕ, ο αρχηγός της πρώτης νεολαίας, εκ των βασικών ιδεολόγων καθοδηγητών. Αντώνιος Κοτσακάς, γραμματέας Οργανωτικού, το δεξί χέρι του Άκη Τζοχατζόπουλου, ο επιτελάρχης του στην διεκδίκηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον Κ. Σιμήτη. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου πρώην Υπουργός, πρώην Γραμματέας του Κινήματος. Ας δούμε λοιπόν τι επισφραγίζει η συμμετοχή τους ιστορικά:
Ο Ανδρέας Παπανδρέου αντελήφθη ενωρίς, ότι ήταν αδύνατον υπό φυσιολογικές συνθήκες, να διαδεχθεί τον πατέρα του. Συσπειρώνοντας λοιπόν τα πιό ριζοσπαστικά στοιχεία της Ενώσεως Κέντρου προσπάθησε, να δημιουργήσει μία κουλτούρα, αδιανόητη για τα τότε δεδομένα, συμπόρευσης με την πραγματική Αριστερά του Εμφυλίου και να ηγηθεί ενός κινήματος που θα παρέσυρε ο,τιδήποτε εκινείτο μεταξύ του παραδοσιακού Κέντρου και του παράνομου ΚΚΕ. Προκάλεσε έτσι την έξοδο της φιλελεύθερης πτέρυγας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και ετοιμαζόταν για τα επόμενα, που διέκοψε ανωμάλως η Δικτατορία. Τα κατάφερε, έτσι ακριβώς όπως τα σχεδίαζε, το 1981. Επειδή βεβαίως ήταν, αυτός που ήταν, μετά την κατάληψη του τελικού στόχου η μεγαλοαστική φύση του και οι άλλοι παράγοντες της προσωπικότητάς του οδήγησαν στις γνωστές συμπεριφορές και πολιτικές. Η ανάδυση ενός εσωτερικού διχασμού ήταν πλέον αναπόφευκτος. Από την μία πλευρά η ευρύτερη Αριστερά του Βουνού, με εποχιακό Αρχηγό τον Άκη Τζοχατζόπουλο και από την άλλη η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία του Κ. Σημίτη. Η επικράτηση του τελευταίου ήτο πύρρειος. Ποτέ δεν μπόρεσε, να ελέγξει το όλον ΠΑΣΟΚ. Η χρεοκοπία εις χείρας του Παπανδρέου Γ´ και το ακολουθήσαν ψυχολογικό σοκ έλαβαν τα πράγματα στην θέση τους ,επί τέλους ύστερα από κοντά δύο γενιές.
Η ιστορική επανένωση στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που απετέλεσαν την Αριστερά του Εμφυλίου, είναι πλέον γεγονός.
Οι Έλληνες σοσιαλδημοκράτες δεν πρέπει και δεν έχουν καμμία σχέση με αυτό. Η διατήρηση οιουδήποτε συμβόλου, πολλώ δε μάλλον του ονόματος, που τους συνδέει με αυτή την πλευρά της ιστορίας αδικεί τις θέσεις τους και την δυνατότητα προσφοράς τους. Η ύπαρξη μιάς ισχυράς σοσιαλδημοκρατικής Κεντροαριστεράς είναι εκ των ουκ άνευ για την ανάπτυξη ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτεύματος, που ποτέ δεν είχε η Ελλάς.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.
*Στη φωτογραφία η κυρία Ξενογιαννακοπούλου και ο κύριος Κοτσακάς.