του Γιώργου Δώρα
Να τετραγωνίσει τον κύκλο ή –με άλλα λόγια- να βάλει τους κανόνες και την ορολογία της πολιτικής συζήτησης και της πολιτικής διαπραγμάτευσης στο επιχειρείν επιδιώκει η διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.
Στο ΔΣ της περασμένης Παρασκευής, όπου το βασικό θέμα ήταν η μονομερής εκ μέρους της εταιρίας περικοπή των μισθών των εργαζομένων κατά 33% τους επόμενους τρεις – τέσσερις μήνες, μέχρι να υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση εργασίας, η διοίκηση πήρε αυτή την επώδυνη απόφαση, αλλά φρόντισε να τη βαφτίσει και να τη… σερβίρει αλλιώς, αλά ΣΥΡΙΖΑ. Ο κουρεμένος μισθός θα χαρακτηριστεί «καταβολή έναντι», ενώ ταυτόχρονα η εταιρεία προσφεύγει στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, με τη δέσμευση να αποδεχθεί την απόφαση, η οποία εκτιμάται ότι θα ληφθεί σε δύο – τρεις μήνες και θα ισχύσει αναδρομικά από τον Ιούνιο. Τη Δευτέρα το πρωί ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΒΖ ΑΕ Χρήστος Ρώσσιος θα συναντηθεί με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, θα τους ανακοινώσει την απόφαση και θα τους ζητήσει να συναινέσουν, ώστε να διαφυλαχθεί η εργασιακή ειρήνη στην εταιρεία, κάτι εξαιρετικά κρίσιμο προκειμένου να αντιμετωπιστεί η δύσκολη κατάσταση. Άλλωστε η μείωση των μισθών –σύμφωνα με τη διοίκηση της ΕΒΖ- εντάσσεται στο πλαίσιο εξορθολογισμού του κόστους λειτουργίας της εταιρίας.
Στο μεταξύ το απόγευμα της Δευτέρας ο κ. Ρώσσιος θα συναντηθεί στη Θεσσαλονίκη με τον Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης Γιώργο Σταθάκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, στην οποία ο υπουργός είναι κύριος ομιλητής. Η συνάντηση κρίθηκε απαραίτητη, καθώς η νέα διοίκηση της ΕΒΖ διαπίστωσε ότι το ελληνικό δημόσιο οφείλει στην εταιρία συνολικά 16,9 εκατ. ευρώ, τα οποία εκκρεμούν από το 1987 μέχρι σήμερα.
Συγκεκριμένα πρόκειται για τις ακόλουθες οφειλές:
Πρώτον, περί τα 11 εκατ. ευρώ από το υπουργείο Οικονομικών για την περίοδο 1987 – 1991, από τη διαφορά ανάμεσα στην τιμή αγοράς ζαχαρότευτλων που συμφωνούσε η ΕΒΖ με τους παραγωγούς και την τιμή που όριζε το κράτος, καθώς για τη συγκεκριμένη περίοδο η τιμή των ζαχαρότευτλων βρισκόταν σε καθεστώς διατίμησης.
Δεύτερον, περί τα 3 εκατ. ευρώ από τον ΟΑΕΔ, εξαιτίας του ότι η ΕΒΖ είχε ενταχθεί για τα εργοστάσια της Ξάνθης και της Ορεστιάδας στο πρόγραμμα επιδότησης εργασιακού κόστους που ίσχυε στη δεκαετία του 1990 για τις παραμεθόριες περιοχές, χωρίς να έχει εισπράξει τα προβλεπόμενα.
Τρίτον, περί τα 2,9 εκατ. ευρώ από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, για ποσότητα ζάχαρης που η ΕΒΖ διέθεσε στη Βουλγαρία, έξι μήνες πριν η γειτονική χώρα γίνει μέλλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή όταν ακόμη λειτουργούσε έναντι της Ελλάδος σε καθεστώς τρίτης χώρας.
Επίσης, η διοίκηση εξετάζει δύο ακόμη εκκρεμείς υποθέσεις, που αφορούν διαχειριστικά δεδομένα του παρελθόντος. Κατ’ αρχήν την περίπτωση πρώην εργαζομένου, στον οποίο χρεώνεται κατάχρηση 780.000 ευρώ πριν από τρία χρόνια. Ο άνθρωπος αυτός έχει απομακρυνθεί από την εταιρία, αλλά η ποινική διαδικασία δεν έχει προχωρήσει. Εξάλλου, στις αποθήκες της επί της ουσίας χρεοκοπημένης ΕΒΖ υπάρχουν ανταλλακτικά αξίας 10 εκατ. ευρώ! Η διοίκηση έχει δώσει εντολή να γίνει ξεκαθάρισμα για το ποια από αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ποια θα πρέπει να δοθούν για παλιοσίδερα, ενώ εξετάζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν αυτές οι προμήθειες.