Skip to main content

ΟΑΣΘ: Από τα κολλητιλίκια των μετόχων, στα κολλητιλίκια των συντρόφων

Παρά τις γενναίες κρατικές επιδοτήσεις των τελευταίων μηνών η κατάσταση χειροτερεύει. Τα έσοδα βουλιάζουν και τα λεωφορεία παραμένουν κάτω από 400.

 Ένα από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης υπέρ της κρατικοποίησης του ΟΑΣΘ ήταν ότι έπρεπε να μπει επιτέλους ένα τέλος στο πράγματι φαύλο καθεστώς των προηγούμενων διοικήσεων. Να σταματήσει η αδιαφάνεια, η αναξιοκρατία, η διασπάθιση δημόσιου χρήματος μέσω σκοτεινών και αδιαφανών αναθέσεων σε κολλητούς μιας μικρής ομάδας μετόχων.

Επί δυόμιση χρόνια ο υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης πυροβολούσε αδιαλείπτως τον ΟΑΣΘ, συκοφαντώντας συλλήβδην τον Οργανισμό, προετοιμάζοντας το έδαφος για την κρατικοποίησή του. Το ίδιο, συνέχισε να κάνει και ο διορισμένος από τον υπουργό, Στέλιος Παππάς, καθ’ όλη τη διάρκεια του επταμήνου που είναι πρόεδρος του ΟΑΣΘ. Περιφερόμενος στα φιλικά προς αυτόν Μέσα Ενημέρωσης καθώς και σε εκδηλώσεις των δημοτικών παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Παππάς επαναλάμβανε ακούραστα τα σκάνδαλα των προηγούμενων, υπογραμμίζοντας συγχρόνως ότι όλα αυτά ανήκαν πλέον στο παρελθόν.

Μόνον που, πριν καλά καλά αδειάσουν τα ντουλάπια από τους παλιούς σκελετούς, στη θέση τους άρχισαν να μπαίνουν καινούργιοι. Η νέα, κρατική διοίκηση του ΟΑΣΘ μπήκε πολύ γρήγορα στα παπούτσια των προηγούμενων κι άρχισε κι αυτή με τη σειρά της να οικοδομεί το δικό της σύστημα ευνοιοκρατίας. Μοιράζοντας δουλειές σε κομματικούς φίλους και σε κάθε λογής «ημετέρους». Μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες, εν αγνοία ακόμη και μελών του δ.σ. τα οποία πληροφορούνται τα κατορθώματα του κ. Παππά από τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα.

Επτά μήνες μετά την κρατικοποίησή του ο ΟΑΣΘ απουσιάζει από τη «Διαύγεια». Στην ιστοσελίδα του δεν δημοσιεύεται το παραμικρό από προμήθειες, εργολαβίες και αναθέσεις. Όλα γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Η περιλάλητη διαφάνεια αγνοείται. Το ίδιο και η αξιοκρατία. Το «ηθικό πλεονέκτημα» έγινε με μιας «μειονέκτημα».

Κι από πάνω και η τεράστια επιχειρησιακή ανεπάρκεια η οποία έχει οδηγήσει τις αστικές συγκοινωνίες στο χειρότερο σημείο τους. Παρά τις γενναίες κρατικές επιδοτήσεις των τελευταίων μηνών η κατάσταση χειροτερεύει. Τα έσοδα βουλιάζουν. Ο αριθμός των μάχιμων λεωφορείων παραμένει καθηλωμένος κάτω από τα 400. Τα δρομολόγια αραιώνουν, ο συνωστισμός μεγαλώνει, η δυσφορία και η αγανάκτηση των επιβατών, γιγαντώνεται. Ακόμη και απλά πράγματα, όπως για παράδειγμα η λειτουργία της τηλεματικής, είναι αδύνατον να διευθετηθούν.

Ο συνδυασμός ανικανότητας και ευνοιοκρατίας δυσφημίζει το εγχείρημα της κρατικοποίησης του ΟΑΣΘ και τον σπρώχνει ακόμη βαθύτερα προς το χάος και την χρεοκοπία. Οι αστικές συγκοινωνίες οδεύουν ολοταχώς προς πλήρη απαξίωση και κατάρρευση, αλλά η κυβέρνηση και η πόλη απλώς παρακολουθούν, περιμένοντας το μοιραίο.