Ο αναγνώστης «Δημήτρης» του χθεσινού σημειώματός μου σχετικά με τη «σαρία» αποκαλεί «πραγματικά ντροπιαστική» την άποψή μου για την διατήρηση της σαρίας για εθνικούς λόγους. Το πλήρες σχόλιό του είναι:
«Πραγματικά ντροπιαστική η άποψή σας. Μόνο και μόνο για λόγους υποτιθέμενα "εθνικούς" υποστηρίζετε τη διατήρηση της δικαιοδοσίας των μουφτήδων να επικυρώνουν διαζύγια και άλλες οικογενειακές πράξεις. Διαδικασίες που στο 95% των περιπτώσεων προσβάλλουν κατάφωρα τα δικαιώματα των μουσουλμάνων ελληνίδων. Δε νοείται καμία μειονότητα στην Ελλάδα να έχει διαφορετική μεταχείριση απέναντι στο νόμο, ακόμα κι αν αφορά "2-3 οικογενειακά ζητήματα άνευ σημασίας" Αυτά τα άνευ σημασίας ζητήματα είναι θεμελιώδη για τα ανθρώπινα δικαιώματα της γυναίκας. Οι μουφτήδες δεν μπορούν να είναι δικαστές, οι μουφτήδες επιβάλλεται να είναι απλώς θρησκευτικοί ηγέτες, όπως οι ραββίνοι και οι παπάδες».
Απάντηση: Θέλω να πιστεύω, αγαπητέ κύριε, πως δεν διαβάσατε προσεκτικά τι έγραψα. Αλλιώς θα παρατηρούσατε πως σε δύο σημεία έχω γράψει ότι εφαρμόζεται «μόνον εάν συμφωνούν οι διάδικοι να προσφύγουν στον ιεροδίκη μουσουλμάνο» και παρέθεσα το ερώτημα «Ποιος υποχρεώνεται από ποιον να πάει στον ιεροδίκη;» (η απάντηση είναι, κανένας). Ως εκ τούτου, δεν προσβάλλεται καμιά «μουσουλμάνα Ελληνίδα».
Δεύτερον, γράφεται πως δεν επιτρέπεται «καμία μειονότητα στην Ελλάδα να έχει διαφορετική μεταχείριση απέναντι στο νόμο». Απορώ, πώς δεν διαμαρτυρηθήκατε τόσα χρόνια για την διαφορετική μεταχείριση των Ισραηλιτών στην Ελλάδα, με προνόμιο που δεν έχουν οι άλλοι Έλληνες όσον αφορά τα κληρονομικά τους. Ούτε για το υπέρ των μουσουλμάνων της Θράκης, να εισέρχονται στα ελληνικά πανεπιστήμια -κατά ένα μικρό ποσοστό- χωρίς εξετάσεις, προνόμιο που δεν έχουν οι χριστιανοί Έλληνες.. Ούτε για την ετεροδικία που απολαμβάνουν οι Αμερικανοί που υπηρετούν στις νατοϊκές βάσεις.
Το κυριότερο, αγαπητέ κύριε, είναι ότι επί χρόνια η «δικαστική έδρα» των μουφτήδων είναι γεμάτη αράχνες. Αφενός, επειδή οι Αλεβίτες είναι κατ’ επίφαση μουσουλμάνοι και ενσωματωμένοι στην ελληνική κοινωνία (όπου όμως, δυστυχώς, αλλάζει σιγά-σιγά η κατάσταση λόγω των εκβιασμών, εκφοβισμών, αλλά και δωροδοκιών του Τουρκικού Προξενείου), οι δε νεοπροσύλητοι Σουνίτες, όπως και όλοι οι μουσουλμάνοι επί των οποίων ασκεί επιρροή το Προξενείο, δεν προσφεύγουν στο ιεροδικείο, επειδή η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει τους νόμιμους μουφτήδες.
Απορώ επίσης, πώς δεν αναρωτηθήκατε, για ποιο λόγο επί 96 χρόνια ισχύος της Συνθήκης της Λοζάνης, δεν βρέθηκε ούτε ένας προοδευτικός (με εισαγωγικά ή άνευ) πρωθυπουργός που να καταργήσει τον πράγματι αναχρονιστικό αυτόν θεσμό. Ελευθέριος Βενιζέλος, Παπαναστασίου, Καφαντάρης, Γεώργιος Παπανδρέου, Σοφούλης, Ανδρέας Παπανδρέου, Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου (δεν αναφέρομαι σε κανέναν της κεντροδεξιάς) εμφορούνταν όλοι αυτοί με «ντροπιαστική άποψη» και παραγνώριζαν το δικαίωμα «Ελληνίδων μουσουλμάνων»;
Και τέλος, επειδή ο θεσμός της σαρίας, προβλέπεται από την Συνθήκη της Λοζάνης, αν η Ελλάδα αποπειραθεί να καταργήσει ένα άρθρο της, πώς θα αρνηθεί την κατάργηση και άλλων, που με επίταση ζητούν οι Τούρκοι; Η ελληνική πολιτική στην Θράκη εδράζεται επ’ αυτής της Συνθήκης, και αυτό είναι το απαντητικό επιχείρημα της χώρας μας στις τουρκικές αιτιάσεις.
Για κατακλείδα, θα μού επιτρέψετε αφενός να μη τοποθετώ τους «εθνικούς» λόγους εντός εισαγωγικών, επειδή πιστεύω στο ελληνικό έθνος, όπως επιτάσσει και το Σύνταγμα, αφετέρου δεν είναι καθόλου «υποτιθέμενοι» οι λόγοι υπηρέτησής του. Τα συμφέροντα από την διοίκηση των Βακουφίων στην Ελλάδα, είναι τεράστια (περιττό να προσθέσω τα σχετικά με τα αιγυπτιακά Βακούφια στην Καβάλα, και τα ακίνητα του Μεχμέτ Αλή Πασά, πατέρα του Ιμπραήμ, για τα οποία το ενδιαφέρον των Τούρκων είναι τεράστιο, με επισκέψεις στο Ιμαρέτ, όχι μόνον του Νταβούτογλου και του αρχηγού των Γκρίζων Λύκων, αλλά και πολλών Τούρκων υπουργών).
Με όλα αυτά γίνεται πιστεύω αντιληπτό, πως η κατάργηση του διορισμένου μουφτή, θεσμό που λυσσαλέα αντιστρατεύεται η Άγκυρα, θα την υπηρετούσε πλήρως, και δεν θα μιλούσαμε πλέον για «συνδιοίκηση» στην Θράκη, αλλά για πλήρη τουρκική διοίκηση.
Με δεδομένο, αγαπητέ κύριε, ότι είστε καλόπιστος, αντιπαρέρχομαι τον οξύ προσβλητικό τόνο του σχολίου, και σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να είμαι περισσότερο αναλυτικός. Τον καλόπιστο διάλογο, άλλωστε, το ελληνικό έθνος τον καθιέρωσε.