Άδικη χαρακτηρίζει την προοπτική κατάργησης της αυτοτελούς φορολόγησης των επαγγελματιών αθλητών με ανακοίνωσή του ο ΠΣΑΠ, προβάλλοντας ως επιχείρημα τη βραχύβια διάρκεια του επαγγέλματος.
Άδικη χαρακτηρίζει την προοπτική κατάργησης της αυτοτελούς φορολόγησης των επαγγελματιών αθλητών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται κι οι ποδοσφαιριστές, με ανακοίνωσή τουο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ), προβάλλοντας ως επιχείρημα τη βραχύβια διάρκεια του επαγγέλματος.
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, η πρόταση για την αλλαγή στο καθεστώς που σήμερα είναι σε ισχύ, δε βρίσκει σύμφωνο τον ΠΣΑΠ, καθώς θεωρεί ότι είναι άδικο για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, να διαφοροποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο φορολογούνται για τις αμοιβές τους από μεταγραφές ή ανανεώσεις συμβολαίων. «Μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς να εργαζόμαστε, στο αντικείμενο μας, μέχρι τα 65 και τα 70 και να παίρναμε σύνταξη κι εφάπαξ από το ποδόσφαιρο. Δεν μπορούμε όμως ούτε καν να σκεφθούμε την εικόνα με 65αρηδες να προσπαθούν να τρέξουν μέσα στο γήπεδο», επισημαίνει.
Όπως εξηγεί, το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή «είναι από τα πλέον βραχύβια σε διάρκεια. Στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση, στα 35 χρόνια του, ήδη, ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής είναι απόμαχος της δραστηριότητας στην οποία έχει αφοσιωθεί από νεαρή αν όχι κι από παιδική ηλικία».
«Μέσα σε 13-14 χρόνια, κι αυτά εάν είναι τυχερός, ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής προσπαθεί να ζήσει και παράλληλα να δημιουργήσει απόθεμα για την υπόλοιπη ζωή του στην οποία οφείλει προς την οικογένεια και τον εαυτό του να επιβιώσει. Με τα χρήματα που θα συγκεντρώσει ο ποδοσφαιριστής προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του μετά από την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, αφού καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει γι’ αυτόν ώστε να αισθάνεται ότι είναι ασφαλής, κατοχυρωμένος, με δυνατότητα καταβολής εφάπαξ ή σύνταξης ή με την ουσιαστική ενθάρρυνσή του για την έναρξη εναλλακτικής επαγγελματικής δραστηριότητας. Μένει ανασφάλιστος, άεργος και συχνότατα μάλιστα πένητας, αφού οι ομάδες όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του δεν τον κάλυψαν για την προσφορά του και τον άφησαν να διεκδικεί συσσωρευμένα χρέη δίδοντας, στο μεταξύ, μεγάλο μέρος της αμοιβής του για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων δια της δικαστικής οδού», σημειώνει.
Το σημερινό καθεστώς προβλέπει την αυτοτελή φορολόγηση των αμοιβών των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών με ποσοστό 20%. Κατά τον ΠΣΑΠ, αυτός ο τρόπος φορολόγησης εξασφαλίζει στο κράτος συγκεκριμένα και σεβαστά έσοδα που είναι μάλιστα δυνατό να υπολογίζονται σε σταθερή βάση, αφού προκύπτουν με βάση το σύνολο των αμοιβών των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών από τις ομάδες τους, με δαπάνες που δε μένουν κρυφές. Πρόκειται για μία λογική βάση φορολόγησης που εδράζεται ασφαλώς σε νομικά επιχειρήματα και δεν καθιερώθηκε τυχαία ή χαριστικά προς τους επαγγελματίες αθλητές. Η υπαγωγή των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στις γενικές διατάξεις φορολόγησης, δηλαδή με συντελεστή μέχρι 45%, θα είναι πράξη παντελώς άδικη και σαφώς δε συνάδει με την πολιτική και την πρακτική πολιτικών σχημάτων που ευαγγελίζονται ότι ο άνθρωπος και δη ο εργαζόμενος πρέπει να είναι στο προσκήνιο για τις αποφάσεις και τους σχεδιασμούς τους.
Επιπλέον, συνεχίζει ο σύνδεσμος, οι έκτακτες αμοιβές των ποδοσφαιριστών, εάν κι όποτε αυτές καταβάλλονται, αφού είναι πολλοί οι συνάδελφοί μας που στη διάρκεια της καριέρας τους αναγκάζονται να αρκούνται μόνο στο μισθό τους, πρέπει να λογίζονται ακριβώς με αυτό το χαρακτήρα, της έκτακτης παροχής.
«Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αποτελούν το ενεργό και παραγωγικό κομμάτι της βιομηχανίας που φέρνει πολλαπλά και διασφαλισμένα έσοδα. Ασφαλώς, οι ποδοσφαιριστές αντιλαμβάνονται ότι οι καιροί είναι χαλεποί και το βιώνουν άλλωστε αυτό με τη μεγάλη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους. Πιστεύουμε ότι έστω και την υστάτη ώρα πρέπει να αναθεωρηθεί η πρόταση για κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών γιατί είναι κατάφωρα άδικη κι ισοπεδωτική. Ο κύκλος εργασιών που δημιουργείται γύρω από τους ποδοσφαιριστές οφείλεται στη δική τους δράση και προσφορά και φέρνει αλυσιδωτά έσοδα στο κράτος», καταλήγει.
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, η πρόταση για την αλλαγή στο καθεστώς που σήμερα είναι σε ισχύ, δε βρίσκει σύμφωνο τον ΠΣΑΠ, καθώς θεωρεί ότι είναι άδικο για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, να διαφοροποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο φορολογούνται για τις αμοιβές τους από μεταγραφές ή ανανεώσεις συμβολαίων. «Μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς να εργαζόμαστε, στο αντικείμενο μας, μέχρι τα 65 και τα 70 και να παίρναμε σύνταξη κι εφάπαξ από το ποδόσφαιρο. Δεν μπορούμε όμως ούτε καν να σκεφθούμε την εικόνα με 65αρηδες να προσπαθούν να τρέξουν μέσα στο γήπεδο», επισημαίνει.
Όπως εξηγεί, το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή «είναι από τα πλέον βραχύβια σε διάρκεια. Στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση, στα 35 χρόνια του, ήδη, ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής είναι απόμαχος της δραστηριότητας στην οποία έχει αφοσιωθεί από νεαρή αν όχι κι από παιδική ηλικία».
«Μέσα σε 13-14 χρόνια, κι αυτά εάν είναι τυχερός, ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής προσπαθεί να ζήσει και παράλληλα να δημιουργήσει απόθεμα για την υπόλοιπη ζωή του στην οποία οφείλει προς την οικογένεια και τον εαυτό του να επιβιώσει. Με τα χρήματα που θα συγκεντρώσει ο ποδοσφαιριστής προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του μετά από την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, αφού καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει γι’ αυτόν ώστε να αισθάνεται ότι είναι ασφαλής, κατοχυρωμένος, με δυνατότητα καταβολής εφάπαξ ή σύνταξης ή με την ουσιαστική ενθάρρυνσή του για την έναρξη εναλλακτικής επαγγελματικής δραστηριότητας. Μένει ανασφάλιστος, άεργος και συχνότατα μάλιστα πένητας, αφού οι ομάδες όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του δεν τον κάλυψαν για την προσφορά του και τον άφησαν να διεκδικεί συσσωρευμένα χρέη δίδοντας, στο μεταξύ, μεγάλο μέρος της αμοιβής του για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων δια της δικαστικής οδού», σημειώνει.
Το σημερινό καθεστώς προβλέπει την αυτοτελή φορολόγηση των αμοιβών των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών με ποσοστό 20%. Κατά τον ΠΣΑΠ, αυτός ο τρόπος φορολόγησης εξασφαλίζει στο κράτος συγκεκριμένα και σεβαστά έσοδα που είναι μάλιστα δυνατό να υπολογίζονται σε σταθερή βάση, αφού προκύπτουν με βάση το σύνολο των αμοιβών των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών από τις ομάδες τους, με δαπάνες που δε μένουν κρυφές. Πρόκειται για μία λογική βάση φορολόγησης που εδράζεται ασφαλώς σε νομικά επιχειρήματα και δεν καθιερώθηκε τυχαία ή χαριστικά προς τους επαγγελματίες αθλητές. Η υπαγωγή των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στις γενικές διατάξεις φορολόγησης, δηλαδή με συντελεστή μέχρι 45%, θα είναι πράξη παντελώς άδικη και σαφώς δε συνάδει με την πολιτική και την πρακτική πολιτικών σχημάτων που ευαγγελίζονται ότι ο άνθρωπος και δη ο εργαζόμενος πρέπει να είναι στο προσκήνιο για τις αποφάσεις και τους σχεδιασμούς τους.
Επιπλέον, συνεχίζει ο σύνδεσμος, οι έκτακτες αμοιβές των ποδοσφαιριστών, εάν κι όποτε αυτές καταβάλλονται, αφού είναι πολλοί οι συνάδελφοί μας που στη διάρκεια της καριέρας τους αναγκάζονται να αρκούνται μόνο στο μισθό τους, πρέπει να λογίζονται ακριβώς με αυτό το χαρακτήρα, της έκτακτης παροχής.
«Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αποτελούν το ενεργό και παραγωγικό κομμάτι της βιομηχανίας που φέρνει πολλαπλά και διασφαλισμένα έσοδα. Ασφαλώς, οι ποδοσφαιριστές αντιλαμβάνονται ότι οι καιροί είναι χαλεποί και το βιώνουν άλλωστε αυτό με τη μεγάλη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους. Πιστεύουμε ότι έστω και την υστάτη ώρα πρέπει να αναθεωρηθεί η πρόταση για κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών γιατί είναι κατάφωρα άδικη κι ισοπεδωτική. Ο κύκλος εργασιών που δημιουργείται γύρω από τους ποδοσφαιριστές οφείλεται στη δική τους δράση και προσφορά και φέρνει αλυσιδωτά έσοδα στο κράτος», καταλήγει.