Στη χώρα των αντιφάσεων τα αρνητικά στοιχεία συνήθως υπερτερούν των θετικών και στην ουσία οι ζημίες είναι περισσότερες από τα κέρδη. Εξίσου συχνά οι πανωλεθρίες βαφτίζονται θρίαμβοι από τους υπεύθυνους, οι οποίοι σε μια λογική «στον καθρέφτη σου κοιτιέσαι κι από μόνη σου αγαπιέσαι» βαφτίζουν άνετα το κρέας ψάρι και κοιμούνται με ήσυχη συνείδηση, αλλά και την αίσθηση της επιβεβαίωσης ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Με δεδομένο ότι οι κυβερνήσεις Τσίπρα έχουν ξεχειλώσει αυτή την λογική, φτάνοντάς της στα όρια της, δεν προκαλεί εντύπωση η συνεχής επίκληση των κυβερνητικών παραγόντων στο νέο αναπτυξιακό νόμο, που –επιτέλους!- έφτασε στη Βουλή. Η χώρα δεν έχει νόμο υποστήριξης των επενδύσεων εδώ και δύο χρόνια, ενώ ο κ. Σταθάκης τον υπόσχεται εδώ και έξι μήνες τουλάχιστον. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα πει κανείς. Μόνο που αυτό το «κάλλιο αργά», που αντιπροσωπεύει τη σημερινή συγκυρία, ακούγεται για τη Βόρεια Ελλάδα εντελώς ειρωνικό.
Όπως αναφέρουν οι παραγωγικοί φορείς της περιοχής (Επιμελητήρια, Σύνδεσμοι κ.λπ.) σε επιστολές που απέστειλαν τόσο στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, όσο και στη διοίκηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης τους τελευταίους μήνες πέραν των αντικειμενικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, αφού η χώρα επέστρεψε στην ύφεση, οι επιχειρήσεις καλούνται να διαχειριστούν παράλογες καταστάσεις. Όπως υποστηρίζουν στην ουσία το επιχειρείν είναι έρμαιο της ανεπάρκειας και της ανευθυνότητας των ιθυνόντων. Οι αποκλεισμοί των δρόμων από τους αγρότες για πάνω από ένα μήνα, το κλείσιμο της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ειδομένη για ένα μήνα τον περασμένο Σεπτέμβριο, οι έντονες αρρυθμίες του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, λόγω των συνεχών κινητοποιήσεων των εργαζομένων. Ήδη 15 πλοία περιμένουν επί ματαίω στη ράδα για να εξυπηρετηθούν, ενώ υπάρχουν εμπορικά δρομολόγια που αναζητούν διεξόδους, προς Σμύρνη, προς Μπουργκάς και προς Δυρράχιο.
Η αντίφαση σαφής: Ποιος θα σκεφτεί τις επενδύσεις την ώρα που πέρα από τα προβλήματα της ρευστότητας, του ακριβού χρήματος, της υπερφορολόγησης δεν διασφαλίζεται καν η απρόσκοπτη διακίνηση πρώτων υλών και τελικών προϊόντων; Ιδιαίτερα οι επιχειρήσεις της Βορείου Ελλάδος που λόγω της έντονης εξωστρέφειας κινούνται σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά έχουν μειονέκτημα. Την ώρα που τα πάντα παίζονται –πέρα από την ποιότητα και την τιμή- στην ταχύτητα, στη συνέπεια και στην αξιοπιστία, η δουλειά των ελληνικών επιχειρήσεων γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Τα εμπόδια είναι πολλά, απρόβλεπτα, ενίοτε παράλογα, αναφύονται από το πουθενά και κανείς υπεύθυνος δημόσιος λειτουργός δεν… καταδέχεται να τα διαχειριστεί. Κλειστοί δρόμοι, κλειστές σιδηροδρομικές γραμμές, κλειστά λιμάνια. Αδιανόητα πράγματα για μια φυσιολογική χώρα της Ευρώπης.
Το ακόμη χειρότερο είναι ότι οι δημόσιοι λειτουργοί που είναι επιφορτισμένοι με την υποχρέωση της εύρυθμης λειτουργίας των χώρων ευθύνης τους όταν δεν μπορούν να αποφύγουν τη συζήτηση προσπαθούν να μεταθέσουν την σχετική υποχρέωση στους εκπροσώπους των φορέων του ιδιωτικού τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην επιστολή των φορέων της Θεσσαλονίκης προς τη διοίκηση της ΟΛΘ ΑΕ αναφέρεται ότι κατά την επίσκεψη του αντιπροέδρου του λιμανιού Κ. Μέλλιου στο ΕΒΕΘ στις 23 Μαΐου η διοίκηση του Επιμελητηρίου τον διαβεβαίωσε ότι εφόσον το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΘ ΑΕ αποφάσιζε να προχωρήσει στις απαραίτητες δικαστικές ενέργειες για την κήρυξη των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων ως παράνομων και καταχρηστικών το Επιμελητήριο θα στήριζε την επιλογή. Τι σημαίνει αυτή η έκφραση; Ότι το θέμα της προσφυγής στη δικαιοσύνη βρίσκεται στα σενάρια που εξετάζει η ΟΛΘ ΑΕ, αλλά η διοίκησή της θα προτιμούσε να πάρει κάποιος άλλος την πρωτοβουλία, ώστε εκείνος να φανεί κακός και η ίδια να εμφανιστεί ως… Πόντιος Πιλάτος.
Αυτή την κουτοπόνηρη ανευθυνότητα κάποιοι τη βαφτίζουν πολιτική, κάποιοι άλλοι την αποκαλούν τακτική. Κάτι ανάλογο πάνω κάτω έγινε τόσο για τους κλειστούς από τα αγροτικά μπλόκα δρόμους, στους οποίους δεν παρενέβη κανείς, όσο και για την κλειστή από τους πρόσφυγες σιδηροδρομική γραμμή, θέμα με το οποίο επίσης δεν ασχολήθηκε κανείς. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η ζωή έλυσε τα προβλήματα με μεγάλη καθυστέρηση. Μόνο που η οικονομία για να προχωρήσει και να αποδώσει χρειάζεται κάτι διαφορετικό.