Το ερώτημα παραμένει: Πώς θα πάρει η ελληνική οικονομία «μπρος», όταν δεν γίνονται τα στοιχειώδη; Παράδειγμα: Στο νέο ΕΣΠΑ θα αργήσουν πολύ να ενταχθούν έργα Πληροφορικής γιατί η Ελλάδα δεν έχει ετοιμάσει ακόμα κείμενο εθνικής στρατηγικής!
Αυτή η προϋπόθεση, της εκπόνησης δηλαδή ενός εθνικού σχεδίου για την πληροφορική (όπως προβλέπεται σε κάθε θεματικό στόχο του ΕΣΠΑ), μπορεί να ακούγεται μία τυπική διαδικασία, αλλά η Ελλάδα φαίνεται ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε σε τέτοιες. Και κάπως έτσι, οι εκτιμήσεις ανθρώπων του κλάδου λένε ότι τα έργα πληροφορικής του νέου ΕΣΠΑ θα αρχίσουν να υλοποιούνται κάπου μέσα στο 2018.
Οι εταιρείες, βέβαια, του κλάδου της Πληροφορικής περιμένουν το ΕΣΠΑ, περίπου, ως μάννα εξ ουρανού, εν μέσω των ασφυκτικών συνθηκών ρευστότητας που έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική οικονομία. Αλλά το ΕΣΠΑ για αυτές απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο και δείχνει να χάνεται στον ορίζοντα, σε μια χώρα που μετρά επτά χρόνια ύφεσης και έχει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, ανάγκη από κεφάλαια και διαφάνεια.
Θα κλείσουμε λοιπόν με μια πληροφορία, που αφορά αυτόν ακριβώς τον όρο: «διαφάνεια». Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Αρχής Διαφάνειας, στις δημόσιες συμβάσεις διογκώνεται το φαινόμενο των απευθείας αναθέσεων. Μόλις 2 στα 10 νομοθετήματα που αφορούν σε δημόσιες συμβάσεις περνούν για γνωμοδότηση από την Αρχή. Τα υπόλοιπα; Αγνοούνται! Το πιθανότερο δε, είναι πως ποτέ δεν θα ανακαλυφθούν, καθώς οι δουλειές γίνονται, αλλά κανείς δεν το μαθαίνει. Κι έτσι οι αποκλεισμοί από το επιχειρείν συνεχίζονται, γονατίζοντας και τους τελευταίους που επιμένουν να προσπαθούν να αναπτυχθούν στην Ελλάδα, σήμερα.